Ти сам себе знищив, Ізраїлю!
1 Коли, бувало, Єфрем говорив, усі тремтіли, – він був шанованим в Ізраїлі, але через Ваала він провинився і помер.
2 Та й тепер (Ізраїльтяни ) продовжують грішити, виготовляючи собі зі свого срібла й за своїм уподобанням ідолів, які є нічим іншим, як ділом ремісників. Потім самі кажуть людям, котрі приносять жертви: Цілуйте тельців.
3 Через це вони уподібняться до ранкового туману, до роси, що вранці зникає, – вони, як полова, піднята вітром з току, і як дим з комина.
4 Але Я – Господь, твій Бог з часу виходу з єгипетського краю, а іншого Бога, крім Мене, ти не можеш знати, бо крім Мене немає у тебе Спасителя.
5 Я турбувався про тебе в пустелі, в спекотному краї.
6 Ви ж, коли знайшли собі пасовища, і самі вдосталь наситились, то ваше серце загордилось і почало Мене забувати.
7 Тому Я став для вас, як лев, – чатуватиму на дорозі, як леопард.
8 Я накинусь на вас, як розлючена через втрату дітей ведмедиця, і розірву груди, де замкнене ваше серце, – там, на місці пожеру вас, як лев, що розриває польового звіра.
9 Ти сам себе знищив, Ізраїлю, виступивши проти свого Помічника!
10 Де тепер твій цар, котрий міг би тобі допомогти, і де твої можновладці в усіх твоїх містах, про яких ти просив: Дай нам царя і можновладців?
11 І Я давав вам царя, хоча й робив це у Своєму обуренні, – і в Своєму гніві Я забирав його.
12 Беззаконня Єфрема зав’язане у вузол, і його гріх там захований .
13 Його огортають болі, наче у породіллі, але він залишається нерозумною дитиною, бо інакше не затримувався б, коли настав час народжувати.
14 І все ж, Я міг би визволити їх від шеолу, – викупити їх від смерті, сказавши : Смерте, де твоє жало? Шеоле, де твоя перемога? Проте жалю до них у Мене немає.
15 Хоч Єфрем між братами плодючий, обов’язково налетить східний вітер від Господа з пустелі й висушить його джерела, – навіть його криниці висохнуть. Цей вітер спустошить усі скарби й увесь коштовний посуд краю .
Zagłada karą za bałwochwalstwo
1 Dopóki Efraim przemawiał zgodnie z moimi przykazaniami,
cieszył się wzięciem w Izraelu.
Potem z powodu Baala ściągnął na się winę i zmarniał.
2 A teraz grzeszą dalej,
bo ze swojego srebra uczynili sobie lane posążki,
bałwany według swojego pomysłu,
a to wszystko jest robotą rzemieślników.
Potem sami mówią: Składajcie im ofiary!
A ludzie całują cielce.
3 Dlatego staną się jak obłok poranny
i jak rosa, która szybko znika
lub jak plewa porwana z klepiska
i jak dym z okna.
4 Bo Ja, Pan, jestem twoim Bogiem od wyjścia z ziemi egipskiej,
a Boga oprócz mnie nie powinieneś znać
i poza mną nie ma zbawiciela.
5 Ja cię pasłem na pustyni,
w kraju spiekoty.
6 Lecz gdy sobie znaleźli pastwiska, nasycili się;
a gdy się nasycili, ich serce urosło w dumę,
dlatego o mnie zapomnieli.
7 Dlatego stanę się dla nich jak lew,
będę czyhał jak pantera przy drodze,
8 Napadnę na nich jak niedźwiedzica, której wzięto młode,
i rozedrę w piersi ich serce.
Pożrę ich tam jak lwica;
rozszarpie ich dziki zwierz.
9 Zgubię cię, Izraelu,
któż ci pomoże?
10 Gdzie jest teraz twój król, aby ci pomógł?
Gdzie są wszyscy twoi wodzowie, aby cię bronili,
— ci, o których mówiłeś: Daj mi króla i książąt!
11 Dałem ci króla w moim gniewie,
lecz w moim uniesieniu zabieram go.
12 Wina Efraima jest dobrze zapisana,
jego grzech jest zachowany bezpiecznie.
13 Ogarniają go bóle rodzącej,
lecz on jest dzieckiem niemądrym,
gdyż nie przebija w czasie właściwym matczynego łona.
14 Mamże ich wyzwolić z krainy umarłych,
od śmierci ich wykupić?
O, śmierci, gdzież są twoje plagi,
o, piekło, gdzież jest twoja zaraza?
Moje oczy nie znają litości.
15 Choćby się rozwinął bujnie jak sitowie,
powieje wiatr wschodnia
zerwie się wiatr Pana od pustyni
i wyschnie jego źródło,
i wysuszy się jego zdrój;
On spustoszy swój kraj i wszystkie cenne dobra.
16 Samaria odpokutuje,
gdyż zbuntowała się przeciwko swojemu Bogu;
padną od miecza,
jej niemowlęta będą roztrzaskane o skałę,
a jej brzemienne rozprute.