Христос вищий за Мойсея
1 Тому, святі брати, учасники небесного покликання, роздумуйте про Апостола й Первосвященика нашого віровизнання – Ісуса,
2 Який вірний Тому, Хто поставив Його, як і Мойсей, у всьому Його домі.
3 Тому що Він настільки гідний більшої слави, ніж Мойсей, наскільки більшу честь має будівничий, ніж дім.
4 Адже кожний дім хтось будує, а Той, Хто збудував усе, є Бог.
5 Отже, Мойсей був вірний у всьому його домі, як слуга – для засвідчення того, що мало бути сказане,
6 а Христос – як Син у Своєму домі. Цим домом є ми, якщо [аж до кінця непохитно] збережемо відвагу та похвалу надії.
Сьогодні – день спасіння
7 Тому так промовляє Святий Дух: Сьогодні, коли почуєте Його голос,
8 не робіть закам’янілими ваші серця, як ото було під час нарікання в день випробування в пустелі,
9 де [Мене] спокушували ваші батьки, випробовували [Мене] й бачили Мої вчинки
10 впродовж сорока років. Тому Я обурився на цей рід і сказав: Постійно вони блукають серцем, вони не пізнали Моїх доріг, –
11 тому Я поклявся у Своєму гніві, що вони не ввійдуть до Мого відпочинку!
12 Бережіться, брати, щоби часом не було в когось з вас лукаве серце, повне невірства, щоб відступити від Живого Бога,
13 але потішайте себе щодня, доки ще «сьогодні» триває, щоб не закам’янів дехто з вас через підступність гріха.
14 Тому що ми стали співучасниками Христа, якщо цей початковий стан твердо збережемо аж до кінця,
15 як сказано: Сьогодні, коли почуєте Його голос, не зробіть закам’янілими ваші серця, як було під час нарікання.
16 Адже хто ті, які почули, але повстали? Хіба не всі ті, котрі вийшли з Єгипту з Мойсеєм?
17 На кого ж Він був обурений сорок років? Чи не на тих, які згрішили й чиї кості полягли в пустелі?
18 Кому присягав, що не ввійдуть до Його відпочинку, як не тим, хто не послухався?
19 І ми бачимо, що вони не змогли увійти через своє невірство!
O wyższości Chrystusa nad Mojżeszem
1 Przeto, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego, zważcie na Jezusa, posłańca i arcykapłana naszego wyznania,
2 Wiernego temu, który go ustanowił, jak i Mojżesz był wierny w całym domu Bożym.
3 Uznany On bowiem został za godnego o tyle większej chwały od Mojżesza, o ile większą cześć ma budowniczy od domu, który zbudował.
4 Albowiem każdy dom jest przez kogoś budowany, lecz tym, który wszystko zbudował, jest Bóg.
5 Wszak i Mojżesz był wierny jako sługa w całym domu jego, aby świadczyć o tym, co miało być powiedziane,
6 Lecz Chrystus jako syn był ponad domem jego; a domem jego my jesteśmy, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność i chwalebną nadzieję.
7 Dlatego, jak mówi Duch Święty:
Dziś, jeśli głos jego usłyszycie,
8 Nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu,
W dniu kuszenia na pustyni,
9 Gdzie kusili mnie ojcowie wasi i wystawiali na próbę,
Chociaż oglądali dzieła moje
Przez czterdzieści lat.
10 Dlatego miałem wstręt do tego pokolenia
I powiedziałem: Zawsze ich zwodzi serce;
Nie poznali też oni dróg moich,
11 Tak iż przysiągłem w gniewie moim:
Nie wejdą do odpocznienia mego.
O wytrwaniu w wierze
12 Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego,
13 Ale napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa „dzisiaj”, aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu.
14 Staliśmy się bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku.
15 Gdy się powiada:
Dziś, jeśli głos jego usłyszycie,
Nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu,
16 Kto to byli ci, którzy usłyszeli, a zbuntowali się? Czy nie ci wszyscy, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza?
17 Do kogo to miał wstręt przez czterdzieści lat? Czy nie do tych, którzy zgrzeszyli, a których ciała legły na pustyni?
18 A komu to przysiągł, że nie wejdą do odpocznienia jego, jeśli nie tym, którzy byli nieposłuszni?
19 Widzimy więc, że nie mogli wejść z powodu niewiary.