Єремія у домі гончаря
1 Надійшло до Єремії від Господа слово такого змісту:
2 Встань і йди в дім гончаря, і там ти почуєш Мої слова.
3 Тож я пішов у майстерню гончаря, й застав його за роботою на гончарному кружалі.
4 І коли посудина, яку він робив з глини, в руках гончаря не вдавалася, як буває з глиною , то він робив із неї інший посуд, який він вважав за доцільне зробити.
5 І було до мене Господнє слово такого змісту:
6 Хіба Я не можу з вами, роде Ізраїлів, зробити так, як оцей гончар? – говорить Господь. Адже ви, роде Ізраїлів, у Моїх руках, як глина в руках гончаря.
7 Буває, що Я пригрожу якомусь народові, або царству, що його викоріню, спустошу і знищу,
8 але якщо той народ відвернеться від свого зла, про яке Я попереджував його, то Я пожалію його і не спроваджу на нього лиха, яке Я мав намір учинити.
9 Іншим разом Я провіщу щодо народу, або царства, що відбудую і що вкореню його,
10 але вони почнуть чинити те, що є злом переді Мною, й не слухатимуть Мого голосу, то Я відміню те добро, яке Я обіцяв їм зробити.
11 Отже, тепер скажи мужам Юдеї та мешканцям Єрусалима слова, які говорить Господь: Ось Я готую на вас лихо й обмірковую проти вас певний задум. Тож нехай кожен із вас зійде зі свого злого шляху і покращить свою дорогу життя та свої вчинки.
12 Але вони скажуть: Даремна розмова! Ми будемо діяти так, як вважаємо за потрібне, і кожен з нас чинитиме за впертістю (велінням ) свого лихого серця!
13 Тому так говорить Господь: Запитайте між народами, – чи хтось чув щось подібне? Жахливі речі творить діва Ізраїлева.
14 Хіба зникає сніг на ліванських скелястих схилах? Хіба висихають холодні води, що течуть з далеких гір?
15 Але Мій народ Мене забув, продовжуючи кадити нікчемним ідолам, які довели до того, що вони (люди ) збились зі своєї дороги, – з давніх шляхів, аби блукати по бездоріжжю невторованих стежок,
16 перетворивши таким чином свій край на страхіття, – вічне посміховисько. Усі, котрі проходитимуть повз нього, будуть вражені і похитуватимуть головою.
17 Наче східним вітром, Я розпорошу їх перед їхніми ворогами, а в лиху їхню годину повернусь до них плечима, а не обличчям.
Молитва Єремії щодо змови проти нього
18 А вони (вороги ) сказали: Нумо, учинімо проти Єремії змову, бо й без нього не загине ні закон у священика, ні рада мудрого, ані слово пророка. Давайте вдаримо його за його ж провіщенням і не будемо зважати на всі його слова.
19 Зглянься на мене, Господи, і зверни увагу на те, що кажуть мої вороги.
20 Хіба віддають злом за добро? Адже вони викопали для мене яму. Згадай, як я стояв перед Тобою, благаючи про їхній добробут, аби відвернути від них Твій гнів.
21 Тому віддай їхніх дітей на голоднечу, а їх самих приречи під меч. Нехай їхні жінки стануть бездітними та вдовами, чоловіки яких загинуть від пошесті, а їхні юнаки нехай поляжуть від меча на війні.
22 Нехай з їхніх домівок доноситься лемент, коли Ти несподівано наведеш на них зграю розбишак, адже вони викопали яму, щоб мене упіймати, розставили для моїх ніг таємну пастку.
23 Адже Ти, Господи, знаєш про всі їхні злочинні задуми, щоб мене знищити. Не прощай їм їхніх провин і не зітри їхніх гріхів перед Тобою. Нехай вони попадають перед Тобою, – в час Твого гніву відплати їм.
Praca garncarza obrazem działania Boga
1 Słowo, które doszło Jeremiasza od Pana, tej treści:
2 Wstań i zajdź do domu garncarza, a tam objawię ci moje słowa!
3 I wstąpiłem do domu garncarza, a oto on pracował w swoim warsztacie.
4 A gdy naczynie, które robił ręcznie z gliny, nie udało się — wtedy zaczął z niej robić inne naczynie, jak garncarzowi wydawało się, że powinno być zrobione.
5 I doszło mnie słowo Pana tej treści:
6 Czy nie mogę postąpić z wami, domu Izraela, jak garncarz? — mówi Pan. Oto jak glina w ręku garncarza, tak wy jesteście w moim ręku, domu Izraela!
7 Raz grożę narodowi i królestwu, że je wykorzeńię, wywrócę i zniszczę,
8 Lecz jeżeli się ów naród odwróci od swojej złości, z powodu której mu groziłem, to pożałuję tego zła, które zamierzałem mu uczynić.
9 Innym razem zapowiadam narodowi i królestwu, że je odbuduję i zasadzę,
10 Lecz jeżeli uczyni to, co jest złe w moich oczach, nie słuchając mojego głosu, to pożałuję dobra, które obiecałem mu wyświadczyć.
11 Otóż teraz powiedz mężom judzkim i mieszkańcom Jeruzalemu: Tak mówi Pan: Oto Ja przygotowuję na was nieszczęście i podejmuję przeciwko wam postanowienie: Zawróćcie więc każdy ze swojej złej drogi i poprawcie swoje postępowanie i swoje czyny!
12 Lecz oni odpowiedzą: Nic z tego! Pójdziemy raczej za naszymi zamysłami i każdy z nas kierować się będzie uporem swojego złego serca.
13 Dlatego tak mówi Pan:
Zapytajcie tylko wśród narodów:
Kto słyszał coś takiego?
Rzeczy nader wstrętnej dopuściła się panna izraelska.
14 Czy znika biały śnieg ze skalistego Hermonu?
Czy wysychają chłodne wody stale płynące od wschodu?
15 Lecz mój lud zapomniał o mnie, ofiarując kadzidła nicościom,
które sprawiły, że się potknęli na swoich drogach,
na ścieżkach starodawnych, aby chodzić po manowcach,
po drodze nie utorowanej,
16 Aby swoją ziemię uczynić przedmiotem zgrozy
i wiecznym pośmiewiskiem,
tak że każdy, kto obok przechodzi, zdumiewa się i potrząsa głową.
17 Jak wschodni wiatr ich rozproszę przed wrogiem,
plecy, a nie twarz, im ukażę w dniu ich zagłady.
Spisek wrogów i modlitwa Jeremiasza
18 A oni rzekli: Nuże, uknujmy spisek przeciwko Jeremiaszowi, gdyż nie zaginie pouczenie kapłana ani rada mędrca, ani słowo proroka! Nuże, pobijmy go jego własnym językiem i baczmy na każde jego słowo!
19 Panie! Zwróć na mnie uwagę
i wysłuchaj głosu mojej skargi!
20 Czy odpłaca się złem za dobre?
Oni zaś wykopali dla mnie dół.
Pomnij, jak stawałem przed tobą,
aby przemawiać za nimi ku ich dobru,
aby odwrócić od nich twój gniew.
21 Dlatego oddaj ich dzieci na głód,
ich samych zaś wydaj na pastwę miecza,
niech ich żony będą bezdzietne i owdowiałe,
a ich mężowie niech zginą od zarazy,
ich młodzież niech zostanie pobita mieczem na wojnie!
22 Niech z ich domów rozlega się krzyk,
gdy znienacka sprowadzisz na nich zgraję rabusiów,
gdyż wykopali dół, aby mnie pochwycić,
a pułapkę skrycie zastawili na moje nogi!
23 Wszak Ty, Panie, wiesz, że wszystkie ich knowania są na moją zgubę.
Nie odpuść im ich winy
i nie wymaż ich grzechu sprzed swojego oblicza!
Niech leżą powaleni przed twoim obliczem.
Postąp tak z nimi w czasie swojego gniewu!