Амнон і Тамара
1 Після цього сталась неприємна подія . У Давидового сина Авесалома, була вродлива сестра на ім’я Тамара, в яку закохався інший син Давида, Амнон.
2 Амнон дуже страждав через це, так що аж захворів з приводу своєї сестри Тамари, адже вона була ще дівчиною, і Амнон ніяк не наважувався щось їй заподіяти.
3 Але в Амнона був приятель на ім’я Йонадав, син Давидового брата Шіми. Йонадав був дуже лукавою й хитрою людиною.
4 Він запитав Амнона : Чому це ти, царевичу, з кожним днем все марнієш? Невже ти не розповіси мені? Амнон йому відповів: Я закохався в сестру свого брата Авесалома, Тамару.
5 І Йонадав йому порадив: Лягай на своє ліжко і вдавай із себе хворого, і коли твій батько прийде тебе відвідати, то скажи йому: Нехай би прийшла моя сестра Тамара й нагодувала мене їжею, яку приготує прямо переді мною, так, щоб я бачив, і міг попоїсти з її рук!
6 Отже, Амнон ліг і вдав із себе хворого. А коли прийшов цар, аби його відвідати, Амнон попросив царя: Нехай прийде моя сестра Тамара і спече переді мною два млинці, то я з’їв би з її рук!
7 Тож Давид послав до помешкання Тамари, аби їй сказали: Піди в дім твого брата Амнона й приготуй йому їжу!
8 І Тамара пішла в дім свого брата Амнона, в той час як він лежав у ліжку. Вона взяла муки, замісила тісто, й спекла перед його очима, приготувавши млинці.
9 Потім взяла сковорідку й поставила її перед Амноном; але він відмовився їсти, сказавши: Нехай вийдуть від мене всі! І всі вийшли від нього.
10 Тоді Амнон сказав до Тамари: Принеси їжу в кімнату, і я споживатиму з твоїх рук! Тамара взяла млинці, які спекла, й принесла своєму братові Амнону, в кімнату.
11 І коли вона подавала йому їсти, він вхопив її в обійми і сказав їй: Ходи й лягай зі мною, моя сестро!
12 Але вона йому відповіла: Ні, мій брате, не ганьби мене, адже такого не можна робити в Ізраїлі! Не чини такого божевілля!
13 Зрештою, куди я піду зі своїм безчестям? Так само й ти станеш, як один з негідників в Ізраїлі! Краще вже поговори з царем, а він мене тобі не відмовить!
14 Але він не захотів її слухати, а взяв силою і, зґвалтувавши, зганьбив її.
15 Після цього вона стала Амнону огидною, – він її дуже зненавидів, і ця його ненависть була сильнішою за те кохання, яке раніше відчував до неї. Тому сказав їй Амнон: Вставай і йди геть!
16 Але вона йому сказала: Ні, мій брате , адже коли ти проженеш мене, то це буде ще більший злочин, ніж той, який ти заподіяв мені! Але він не захотів навіть слухати її,
17 а покликав юнака, який йому прислугував, і наказав: Прожени її геть від мене, та замкни за нею двері!
18 На ній же був оздоблений прикрасами одяг , оскільки так одягалися цареві дочки за свого дівоцтва. Слуга Амнона вивів її геть і замкнув за нею двері.
19 Тамара посипала попелом свою голову, розірвала свій оздоблений одяг, і, вхопившись руками за свою голову, вона йшла й голосила.
20 Зустрівши сестру , її брат Авесалом запитав її: Чи часом не був з тобою твій брат Амнон? Тож тепер, моя сестро, мовчи, адже він – твій брат! Не бери цього так близько до серця! Отже, засмучена і самотня Тамара залишилась у домі свого брата Авесалома.
21 Дізнавшись про всі ці події, цар Давид дуже запалав гнівом .
22 Що ж до Авесалома, то він не розмовляв з Амноном ні про погане, ні про добре, оскільки Авесалом зненавидів Амнона за те, що той збезчестив його сестру Тамару.
Авесалом вбиває Амнона
23 Так сталося, що через два роки, коли в Авесалома стригли овець у Баал-Хацорі, що неподалік наділу Єфрема, то Авесалом запросив усіх царських синів.
24 Авесалом також прийшов до царя, і сказав: Ось у твого слуги стрижуть овець, – тож, будь ласка, царю, завітай зі своєю свитою до твого слуги.
25 Але цар відповів Авесаломові: Ні, мій синку, ми не можемо всі піти, аби тебе не обтяжувати. І хоч той наполягав, проте Давид відмовився йти, і благословивши, відіслав його .
26 Тоді Авесалом сказав: Якщо вже так, то нехай піде з нами мій брат Амнон. А цар сказав йому: А для чого він має йти з тобою?
27 Але Авесалом наполягав на своєму, тому цар відпустив з ним Амнона та інших царських синів.
28 Авесалом наказав своїм слугам, говорячи: Вважайте, щойно Амнонові стане весело від вина, я скажу вам: Вбийте Амнона! Тоді ви вб’єте його! Не бійтесь, адже це мій вам наказ. Будьте відважними і покажіть себе синами хоробрих!
29 Тож слуги Авесалома вчинили з Амноном так, як наказав Авесалом. Після цього всі інші царські сини підхопились, сіли кожен на свого осла, та з поспіхом повтікали.
30 Але сталося так, що поки вони були ще в дорозі, Давидові сказали, що Авесалом повбивав усіх царських синів, не залишивши живим жодного.
31 Тому цар устав, розірвав свій одяг та впав на землю; так само й усі його слуги, також у розірваних одежах стояли навколо нього.
32 Але Йонадав, син Давидового брата Шіми, сказав: Нехай мій володар не вважає, що загинули всі юнаки, царські сини, тому що вбитий лише Амнон! Адже Авесалом прийняв таке рішення ще в той день, коли Амнон збезчестив його сестру Тамару.
33 Тож нехай мій володар, цар не бере так близько до серця отриманої вістки, вважаючи, що загинули всі царські сини, – бо, найімовірніше, загинув тільки Амнон.
Авесалом тікає до Гессуру
34 Тим часом Авесалом утік. Слуга, що стояв на варті, підвівши свої очі, побачив багато людей, котрі рухались дорогою, спускаючись по схилу гори.
35 Тоді Йонадав промовив до царя: От і повертаються царські сини, – як говорив я, твій слуга, саме так і є .
36 Щойно він закінчив говорити, якраз прибули царські сини, котрі плакали та голосили. Голосно заридав разом з усіма своїми слугами і сам цар.
37 Утікши, Авесалом прибув до гессурського царя Талмая, Аммігудового сина. Давид же оплакував свого сина щодня.
38 Втікши, Авесалом прибув до Гессуру й перебував там три роки.
39 За той час цар Давид перестав гніватись на Авесалома, оскільки затих біль втрати сина Амнона.
Amnon hańbi Tamarę
1 Po tych wydarzeniach stała się taka rzecz: Absalom, syn Dawida, miał siostrę nader piękną imieniem Tamar, w której zakochał się Amnon, syn Dawida.
2 Amnon tak się trapił, że aż zachorował z powodu Tamar, swojej siostry. Była ona dziewicą i Amnonowi się wydawało rzeczą niemożliwą, aby coś u niej wskórać.
3 Lecz Amnon miał przyjaciela imieniem Jonadab, syna Szimei, brata Dawidowego. A Jonadab był człowiekiem bardzo przebiegłym
4 I rzekł do niego: Dlaczego z każdym dniem wyglądasz coraz gorzej, synu królewski? Czy nie zechciałbyś mi powiedzieć? Amnon powiedział mu: Zakochałem się w Tamar, siostrze Absaloma, mojego brata.
5 I poradził mu Jonadab: Połóż się do swojego łóżka i udawaj chorego. A gdy przyjdzie twój ojciec, aby cię odwiedzić, powiedz mu: Pozwól, aby przyszła moja siostra Tamar i przygotowała mi posiłek, aby zrobiła dla mnie na moich oczach potrawę tak, żebym na to patrzył, tobym się posilił z jej ręki.
6 Amnon położył się więc i udawał chorego. A gdy przyszedł król, aby go odwiedzić, Amnon rzekł do króla: Pozwól, aby przyszła Tamar, moja siostra, i przyrządziła na moich oczach dwa placuszki, tobym jadł z jej ręki.
7 Posłał tedy król do Tamar do jej mieszkania takie polecenie: Idź do domu Amnona, twojego brata, i przyrządź mu posiłek.
8 I Tamar przyszła do domu Amnona, swojego brata, a on leżał w łóżku. Wzięła tedy ciasto, zamiesiła je na jego oczach, ugniotła i upiekła te placuszki.
9 Potem wzięła patelnię i położyła je przed nim, lecz Amnon nie chciał jeść, ale rzekł: Niech wyjdą stąd wszyscy! Wszyscy więc od niego wyszli.
10 Potem rzekł Amnon do Tamar: Zanieś potrawę do komnaty, a ja przyjmę ją z twojej ręki. Tamar wzięła więc placuszki, które upiekła, i przyniosła je Amnonowi, swemu bratu, do komnaty.
11 A gdy mu je podawała do jedzenia, on porwał ją w objęcia i rzekł do niej: Chodź do mnie i oddaj mi się, moja siostro!
12 Lecz ona mu odpowiedziała: Nie, bracie mój, nie zhańb mnie! Tak się nie robi w Izraelu, nie popełniaj takiego bezeceństwa!
13 Co do mnie, to dokąd miałabym pójść z moją hańbą? A co do ciebie, to będziesz jak jeden z nikczemników w Izraelu. Pomów raczej z królem, a on mnie tobie nie odmówi.
14 Lecz on nie chciał jej posłuchać, ale zgwałcił ją i zhańbił, gdyż z nią obcował.
15 Potem zaś Amnon poczuł do niej bardzo wielką nienawiść, a jego nienawiść ku niej była większa niż poprzednio miłość, jaką do niej żywił; rzekł więc Amnon do niej: Ruszaj stąd!
16 Wtedy ona rzekła do niego: Nie tak, bracie mój, gdyż odprawiając mnie w ten sposób, popełniasz większą niegodziwość niż poprzednia, której się dopuściłeś wobec mnie. Lecz on nie chciał jej usłuchać,
17 A nawet przywołał swego sługę, który mu usługiwał, i nakazał mu: Wyprowadźże tę precz ode mnie i zarygluj za nią drzwi!
18 Miała zaś ona na sobie sukienkę z rękawami, gdyż tak ubierały się od dawien dawna córki królewskie, które były dziewicami. Gdy więc sługa jego wyprowadził ją precz i zaryglował za nią drzwi,
19 Tamar posypała popiołem swoją głowę, a sukienkę z rękawami, którą miała na sobie, rozdarła, położyła swoje ręce na głowie i szła głośno szlochając.
20 Wtedy rzekł do niej Absalom, jej brat: Czy Amnon, twój brat, był u ciebie? W takim razie, siostro moja, zachowaj milczenie, to twój brat! Nie bierz sobie tej sprawy zbytnio do serca. I zamieszkała Tamar rozgoryczona i samotna, w domu Absaloma, swojego brata.
21 A gdy król Dawid dowiedział się o tym wydarzeniu, bardzo się rozgniewał, lecz nie wyrządził żadnej przykrości Amnonowi, gdyż go miłował jako swojego pierworodnego.
22 Absalom zaś nie rozmawiał z Amnonem ani dobrze, ani źle. Absalom bowiem znienawidził Amnona za to, że ten zhańbił Tamar, jego siostrę.
Zemsta Absaloma i jego ucieczka
23 Dwa lata później miało się odbyć u Absaloma strzyżenie owiec w Baal-Chasor, które jest w pobliżu Efraima, i Absalom zaprosił na nie wszystkich synów królewskich.
24 Wstąpił też Absalom do króla i rzekł: Oto ma się odbyć strzyżenie owiec u twego sługi, przyjdź, o królu, wraz ze swoją świtą do twego sługi.
25 Lecz król odpowiedział Absalomowi: Nie, mój synu, nie możemy iść wszyscy, nie możemy cię obciążać. I choć na niego nalegał, Dawid jednak nie chciał pójść i odprawił go z błogosławieństwem.
26 Wtedy Absalom rzekł: Jeżeli nie, to proszę, niech pójdzie z nami Amnon, mój brat. A król na to: Po co on miałby z tobą pójść?
27 Ale Absalom nalegał na niego; wysłał więc z nim Amnona i wszystkich synów królewskich.
28 Absalom zaś rozkazał swoim sługom: Uważajcie! Gdy Amnon podochoci się już winem, a ja dam wam rozkaz: Zabijcie Amnona! wtedy go uśmiercicie. Nie bójcie się, wszak to ja wam tak nakazuję. Bądźcie odważni i okażcie się dzielnymi mężami!
29 Słudzy Absaloma postąpili z Amnonem tak, jak im Absalom nakazał. Zerwali się więc wszyscy synowie królewscy i dosiadłszy każdy swojego muła, pierzchnęli.
30 A gdy byli jeszcze w drodze, doszła Dawida następująca wieść: Absalom kazał pozabijać wszystkich synów królewskich, ani jeden z nich nie ocalał.
31 Wtedy król wstał, rozdarł swoje szaty i położył się na ziemi, a wszyscy jego słudzy stali obok w rozdartych szatach.
32 Lecz wtedy odezwał się Jonadab, syn Szymei, brata Dawidowego, i powiedział: Niechaj nie sądzi mój pan, że cała młódź, synowie królewscy, poginęli, zginął tylko sam Amnon, albowiem takie postanowienie powziął Absalom tego dnia, gdy tamten zhańbił Tamar, jego siostrę.
33 Niechaj tedy mój pan, król, nie dopuszcza do swego serca tej myśli, że zginęli wszyscy synowie królewscy, zginął tylko sam Amnon.
34 Absalom zaś uciekł. A gdy strażnik podniósł swoje oczy, ujrzał, że oto gromada ludzi podąża stokiem góry drogą na Choronaim.
35 Toteż Jonadab rzekł do króla: Oto nadchodzą synowie królewscy; jest więc tak, jak mówił twój sługa.
36 Zaledwie przestał mówić, a oto weszli synowie królewscy i podniósłszy swe głosy płakali, wybuchnął też wielkim płaczem król i cała jego świta.
37 Absalom zaś, uciekłszy, przybył do Talmaja, syna Ammihuda, króla Geszur. Dawid zaś opłakiwał swego syna całymi dniami.
Ułaskawienie Absaloma
38 Gdy zaś Absalom po swojej ucieczce przybył do Talmaja, króla Geszur, i przebywał tam już trzy lata, zatęskniło serce Dawida za spotkaniem z Absalomem, gdyż pocieszył się już po śmierci Amnona.