Долина сухих кісток
1 Я відчув на собі Господню руку. Господній Дух випровадив мене й поставив мене посеред долини, що була повна кісток.
2 Він обвів мене довкола долини, і я побачив, як їх багато на поверхні долини, і які вони сухі.
3 І Господь запитав мене: Сину людський, скажи , чи можуть ці кості ожити? Я ж відповів: Владико Господи, лише Ти знаєш!
4 Тоді Він звелів мені провістити щодо цих кісток пророцтво й сказати їм: Кістки сухі, слухайте Господнє слово!
5 Ось що говорить Владика Господь до цих кісток: Ось Я вселяю в вас дух, і ви оживете!
6 Обкладу вас сухожиллям, і наросте на вас тіло, – покрию вас шкірою, та вдихну в вас дух, – ви оживете, й пізнаєте, що Я – Господь.
7 Отже, я проголосив пророцтво так, як мені було наказано. Я ще не скінчив пророкувати, як почулося шарудіння, – кістки почали рухатись, і одна кістка наближалась до іншої кістки.
8 Я спостерігав, як на них з’являлись жили, наростало тіло і як воно зверху покривалось шкірою, – проте в них не було духа.
9 Тоді Господь сказав мені оголосити пророцтво щодо духа, й провістити: сину людський, скажи духові, що говорить Владика Господь: Прийди, духу життя, від чотирьох вітрів, і вселись у цих убитих, й нехай вони оживуть!
10 І я оголосив пророцтво так, як Він мені наказав. Тож увійшов у них дух, – вони ожили й повставали на свої ноги, – дуже велике й незлічиме військо.
11 Після цього Він сказав мені: Сину людський, ці кості – це весь Ізраїлів дім. Вони самі кажуть: Висохли наші кості, загинула наша надія, й нам прийшов кінець.
12 Тому виголоси пророцтво й скажи їм, що говорить Владика Господь: Ось Я повідчиняю ваші гробниці й виведу вас, – народе Мій, – ви залишите ваші могили, і Я поверну вас в Ізраїлів край.
13 І коли Я відкрию ваші могили, Мій народе, й виведу вас із ваших гробниць, тоді ви зрозумієте, що Я – Господь.
14 Тож Я наділю вас Моїм Духом, і ви оживете! Я поверну вас на ваші землі, і пізнаєте, що Я, Господь, – сказав це і виконую, – запевняє Господь.
Єдиний народ і один цар
15 І знову було до мене Господнє слово такого змісту:
16 Сину людський, візьми собі одну палицю (жезл ) , і напиши на ній: Юді та належним до нього Ізраїлевим дітям. Потім візьми другу палицю (жезл ), і напиши на ній: Йосифові, (це жезл Єфрема) і належному до нього Ізраїлевому роду.
17 Тоді склади їх докупи в одну палицю, щоб вони виглядали в твоїй руці, як одна.
18 І коли твої одноплемінники запитають, говорячи: Чи не поясниш нам, як це розуміти?
19 Тоді скажи їм, що говорить Владика Господь: Оце Я візьму палицю (жезл ) Йосифа, що в руці Єфрема, і належних до нього племен Ізраїлю, і долучу їх до палиці (жезла ) Юди, й зроблю їх однією палицею (жезлом ), – і будуть вони єдині в Моїй руці.
20 Таким чином обидві палиці з написами, які ти зробив, будуть перед їхніми очима в твоїй руці.
21 Потім скажи їм, що говорить Владика Господь: Ось так Я зберу нащадків Ізраїля з-посеред народів, до яких вони потрапили, – позбираю їх звідусіль і приведу їх у їхню землю.
22 Я зроблю їх єдиним народом у тій землі, – на Ізраїлевих горах, – і один цар правитиме над усіма. Вони більше не будуть двома різними народами й ніколи більше не ділитимуться на два царства.
23 Вони більше не будуть опоганюватись своїми ідолами, своїми гидотами, та всякими своїми злочинами. Я врятую їх від усіх тих місць, де вони грішили , й очищу їх, – вони будуть Моїм народом, а Я буду їхнім Богом.
24 Мій слуга Давид буде царем над ними, тому один пастир буде в них усіх. Вони будуть жити за Моїми законами, дотримуючись Моїх Заповідей і виконуватимуть їх.
25 Вони знову оселяться на землі, яку Я дав Моєму слузі Якову, і де жили їхні батьки. Там вони мешкатимуть, як і їхні діти та діти їхніх дітей, повіки, а Мій слуга Давид повік буде їхнім правителем.
26 Я укладу з ними Заповіт миру, і цей Заповіт з ними буде вічним. Я влаштую їх, намножу їх, і навіки поставлю посеред них Мою Святиню.
27 Моє місцеперебування буде над ними, – Я буду їхнім Богом, а вони будуть Моїм народом.
28 І коли Моя Святиня буде посеред них повіки, тоді народи пізнають, що Я – Господь, Який освячує Ізраїль.
Dolina wyschłych kości
1 Spoczęła na mnie ręka Pana; i wyprowadził mnie w swoim duchu, i postawił mnie w środku doliny, która była pełna kości.
2 I kazał mi przejść dokoła nich, a oto było ich bardzo dużo w tej dolinie i były zupełnie wyschłe.
3 I rzekł do mnie: Synu człowieczy, czy ożyją te kości? I odpowiedziałem: Wszechmocny Panie, Ty wiesz.
4 I rzekł do mnie: Prorokuj nad tymi kośćmi i powiedz do nich: Kości wyschłe! Słuchajcie słowa Pana!
5 Tak mówi Wszechmocny Pan do tych kości: Oto Ja wprowadzę do was ożywcze tchnienie i ożyjecie.
6 I dam wam ścięgna, i sprawię, że obrośnięcie ciałem, i powlokę was skórą, i dam wam moje ożywcze tchnienie, i ożyjecie, i poznacie, że Ja jestem Pan.
7 Prorokowałem więc, jak mi nakazano. A gdy prorokowałem, rozległ się głos, a oto powstał szum; i zbliżyły się kości, jedna kość do drugiej.
8 I spojrzałem: a oto pojawiły się na nich ścięgna i porosło ciało; i skóra powlokła je po wierzchu, ale ożywczego tchnienia w nich nie było.
9 I rzekł do mnie: Prorokuj do ożywczego tchnienia, synu człowieczy, i powiedz ożywczemu tchnieniu: Tak mówi Wszechmocny Pan: Przyjdź, ożywcze tchnienie, z czterech stron i tchnij na tych zabitych, a ożyją.
10 I prorokowałem, jak mi nakazano. Wtem wstąpiło w nich ożywcze tchnienie i ożyli, i stanęli na nogach — rzesza bardzo wielka.
11 I rzekł do mnie: Synu człowieczy, te kości — to cały dom izraelski. Oto mówią oni: Uschły nasze kości, rozwiała się nasza nadzieja, zginęliśmy.
12 Prorokuj więc i powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: Oto Ja otworzę wasze groby i wyprowadzę was z waszych grobów, ludu mój, i wprowadzę was do ziemi izraelskiej.
13 I poznacie, że Ja jestem Pan, gdy otworzę wasze groby i wyprowadzę was z waszych grobów, ludu mój.
14 I tchnę w was moje ożywcze tchnienie, i ożyjecie; i osadzę was w waszej ziemi, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam — mówi Pan.
Zapowiedź połączenia Izraela i Judy
15 I doszło mnie słowo Pana tej treści:
16 A ty, synu człowieczy, weź sobie kawałek drewna i napisz na nim: Należy do Judy i synów izraelskich, jego bratnich plemion. Weź także drugi kawałek drewna i napisz na nim: Należy do Józefa, drewno Efraima, i całego domu izraelskiego, jego bratnich plemion.
17 Potem złóż razem obydwa drewna w jeden kawałek, aby stanowiły jedno w twoim ręku.
18 A gdy potem twoi rodacy odezwą się do ciebie tymi słowy: Czy nie wyjaśnisz nam, co przez to rozumiesz?
19 Wtedy powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: Oto Ja biorę drewno Józefa, które jest w ręku Efraima i jego bratnich plemion izraelskich, i przykładam je do drewna Judy, i uczynię z nich jeden kawałek, tak że w moim ręku będą stanowić jedno.
20 Obydwa kawałki drewna, na których umieścisz napis, będą na ich oczach w twoim ręku.
21 Potem powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: Oto Ja zbiorę synów izraelskich spośród narodów, do których przybyli, i zgromadzę ich zewsząd, i przyprowadzę ich do ich ziemi.
22 I uczynię z nich jeden naród w tej ziemi na górach izraelskich, i jeden król będzie panował nad nimi wszystkimi, i już nie będą dwoma narodami, i już się nie rozdzielą na dwa królestwa.
23 I już się nie skalają swoimi bałwanami i swoimi obrzydliwościami, i żadnymi swoimi występkami. Wybawię ich z wszystkich ich odstępstw, przez które zgrzeszyli, i oczyszczę ich; i będą moim ludem, a Ja będę ich Bogiem.
24 A sługa mój, Dawid, będzie ich królem; wszyscy oni będą mieć jednego pasterza; będą postępować według moich praw, będą przestrzegać moich przykazań i wykonywać je.
25 I będą mieszkać w ziemi, którą dałem mojemu słudze Jakubowi, w której mieszkali ich ojcowie; będą w niej mieszkać zarówno oni, jak i ich synowie i wnuki po wszystkie czasy, a sługa mój, Dawid, będzie ich księciem na wieki.
26 I zawrę z nimi przymierze pokoju, będzie to przymierze wieczne z nimi. Okażę im łaskę, rozmnożę ich i postawię swoją świątynię wśród nich na wieki.
27 I będę wśród nich mieszkał; będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.
28 I poznają narody, że Ja jestem Pan, który uświęcam Izraela, gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki.