1 А ось закон про жертву за злочин. Вона – святе святих.
2 Жертву за злочин заріжуть на тому місці, де ріжуть жертву всепалення. Священик покропить її кров’ю жертовник довкола.
3 Відтак він принесе з неї весь її жир, у тому числі й жир курдюка, та жир, який покриває нутрощі,
4 обидві нирки й жир, що на них та над стегнами, а також сальник, що над печінкою, відокремить його разом з нирками.
5 Усе це священик спалить на жертовнику як вогняне приношення Господу. Це жертва за злочин.
6 Споживатиме її будь-хто чоловічої статі з-поміж священиків. Їсти її потрібно на святому місці. Це святе святих.
7 Щодо жертви за гріх, як і жертви за злочин, – закон для них один. Вона належить священикові, який звершуватиме нею викуплення.
8 Священикові, котрий приносить від когось жертву всепалення, належить і шкура жертви всепалення, яку він приносить. Вона буде священикові.
9 Так само кожна хлібна жертва, яка буде спечена в печі, а також кожна, що буде приготована на вогнищі чи на сковороді, буде священикові, котрий її приносить. Вона належить йому.
10 А кожна хлібна жертва, приготована на олії чи без неї, буде всім Аароновим нащадкам – кожному порівну.
11 А ось закон про мирну жертву, яку приноситимуть Господу.
12 Якщо хтось приноситиме її як подяку, то з жертвою подяки слід принести й прісні хлібці, замішані на олії, або прісні коржі, змащені олією, чи печені коржі з питльованого борошна, замішані на олії.
13 Разом зі своїм даром жертви подяки, тобто з мирною жертвою, він приноситиме також коржі і заквашені хліби.
14 Щось одне з усіх дарів він принесе у жертвоприношення Господу. Воно належатиме священикові, який кропить на жертовник кров’ю мирної жертви.
15 М’ясо його подячної мирної жертви має бути спожите в день її принесення. Нічого з неї не повинно бути залишене до ранку.
16 А якщо чийсь дар – жертва обітниці або добровільна жертва, то вона має споживатись у той день, коли людина принесла свою жертву, а що з неї залишиться, можна споживати й наступного дня,
17 Але те, що залишиться з м’яса жертви на третій день, має бути спалене у вогні.
18 Коли щось із м’яса мирної жертви таки буде спожите на третій день, то той, хто її приніс, не знайде уподобання. Вона не буде йому зарахована. Це осквернення. Той, хто з’їсть щось із неї, візьме на себе гріх.
19 М’ясо, до якого доторкнеться будь-що нечисте, не буде споживатися. Воно буде спалене у вогні. Що ж до іншого м’яса, то кожний чистий може його їсти.
20 Той, хто з’їсть м’ясо мирної жертви, принесеної Господу, в той час коли на ньому нечистота, той буде викоренений з-поміж свого народу.
21 І якщо хтось доторкнеться до будь-чого нечистого – до нечистоти людини, до нечистої тварини, чи взагалі до будь-якої нечистої гидоти – і споживе м’ясо мирної жертви, принесеної Господу, то такий буде викоренений зі свого народу.
Заборона споживати жир та кров
22 І знову Господь промовив до Мойсея, кажучи:
23 Звернись до ізраїльських синів з такими словами: Не споживайте жодного жиру ні з великої худоби, ні з овець та кіз.
24 Жир із мертвечини та жир з розтерзаного хижаком може використовуватися для будь-якого діла, але не вживайте його в їжу.
25 Кожний, хто їстиме жир із тварини, з якої приносить вогняну жертву Господу, то хто їстиме його, буде викоренений зі свого народу.
26 Не споживатимете жодної крові ні з птахів, ні з тварин в усіх ваших поселеннях.
27 Кожний, хто споживає будь-яку кров, той буде викоренений зі свого народу.
Частка для Аарона та його синів
28 Господь промовив до Мойсея, такі слова:
29 Звернись до Ізраїльських нащадків і скажи їм: Хто приносить Господу свою мирну жертву, той зі своєї мирної жертви нехай принесе Господу і свій дар.
30 Своїми власними руками він подасть вогняні приношення Господу, зокрема, його жир разом із грудинкою, яку він принесе, щоб виконати обряд коливання перед Господом.
31 Священик спалить жир на жертовнику, а грудинка належатиме Ааронові та його нащадкам.
32 Крім того, як жертву підношення з ваших мирних жертов, віддасте священикові праву лопатку.
33 Права лопатка, як його частка, належатиме тому з Ааронових синів, хто приноситиме кров мирної жертви та жир.
34 Тому що Я взяв у Ізраїльських нащадків, із їхніх мирних жертов, грудинку жертви коливання та лопатку жертви підношення й віддав їх священикові Ааронові та його синам як вічну належність від Ізраїльських нащадків.
35 Це частка помазання Аарона і помазання його синів від Господніх вогняних приношень з того дня, коли Він доручив їм здійснювати священицьке служіння Господу.
36 Того дня, коли вони отримали помазання, Господь звелів Ізраїльським нащадкам віддавати їм цю частку. Це вічна постанова для їхніх поколінь.
37 Такий закон про всепалення, про хлібну жертву, про жертву за гріх, про жертву за злочин, про посвячення і про мирну жертву.
38 Господь усе це сказав Мойсеєві на Сінайській горі того дня, коли заповів ізраїльським синам у Сінайській пустелі приносити свої дари перед Господом.
1 A takie jest prawo dotyczące ofiary pokutnej: Jest ona świętością nad świętościami.
2 Ofiarę pokutną zarzynać się będzie na tym samym miejscu, gdzie zarzyna się ofiarę całopalną, a jej krwią pokropi się ołtarz dookoła.
3 Na ofiarę złoży się wszystek tłuszcz z niej, ogon i tłuszcz pokrywający wnętrzności,
4 Obie nerki i tłuszcz, który jest na nich, przy polędwicach, i otrzewną na wątrobie; przy nerkach oddzieli się ją.
5 Kapłan spali je na ołtarzu jako ofiarę ogniową dla Pana. Jest to ofiara pokutna.
6 Każdy mężczyzna spośród kapłanów może ją spożywać. Spożywana będzie w miejscu świętym. Jest to świętość nad świętościami.
7 Zarówno do ofiary za grzech, jak i do ofiary pokutnej odnosi się jednakowe prawo. Należy ona do kapłana, który przez nią dokonuje oczyszczenia.
8 Do kapłana, który składa za kogoś ofiarę całopalną, należeć będzie skóra tej ofiary, którą złożył. Należeć będzie do tego kapłana.
9 Każda ofiara z pokarmów, którą się piecze w piecu, i wszystko, co się przyrządza w rondlu albo na patelni, należeć będzie do kapłana, który ją składa; należeć będzie do niego.
10 Ale każda ofiara z pokarmów, zaczyniona oliwą lub sucha, należeć będzie do wszystkich synów Aarona, po równej części.
11 A takie jest prawo dotyczące rzeźnej ofiary pojednania, którą składać się będzie Panu:
12 Jeżeli składa ją jako ofiarę dziękczynną, to przy tej rzeźnej ofierze dziękczynnej złoży placki przaśne zaczynione oliwą i opłatki przaśne pomazane oliwą; z mąki przedniej zaczynione oliwą placki.
13 Wraz z plackami złoży przy dziękczynnej ofierze pojednania jako swoją ofiarę chleb kwaszony,
14 Z całej tej ofiary złoży jedno jako dar ofiarny dla Pana, a należeć to będzie do kapłana, który pokropił krwią ofiary pojednania; należeć to będzie do niego.
15 Mięso z dziękczynnej ofiary pojednania będzie się spożywać w dniu jej ofiarowania; nic z tego nie odłoży się do rana.
16 A jeżeli jego ofiara jest ślubem lub darem dobrowolnym, będzie się ją spożywało w dniu ofiarowania oraz nazajutrz to, co z niej pozostanie; także nazajutrz będzie się to spożywało.
17 Ale to co pozostanie z mięsa tej rzeźnej ofiary do dnia trzeciego, będzie spalone w ogniu.
18 A jeżeli z mięsa ofiary pojednania zje się coś trzeciego dnia, to ten, który ją składał, nie znajdzie upodobania. Nie będzie mu ona zaliczona. Jest to rzecz nieczysta, a ten, kto z niej będzie jadł ściągnie na siebie winę.
19 Mięsa, które dotknęło czegoś nieczystego, nie wolno spożywać, będzie spalone w ogniu. Co zaś do mięsa, to każdy, kto jest czysty, może jeść mięso.
20 Kto spożywa mięso z ofiary pojednania, która należy do Pana, a jest nieczysty, wytracony będzie spośród swego ludu.
21 A kto dotknie się czegokolwiek nieczystego: nieczystości pochodzącej od człowieka lub nieczystego zwierzęcia, lub w ogóle jakiejś nieczystej obrzydliwości, a zje coś z mięsa ofiary pojednania, która należy do Pana, będzie wytracony spośród swego ludu.
22 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
23 Powiedz synom izraelskim tak: Nie będziecie jedli żadnego tłuszczu z wołu, ani z owcy, ani z kozy,
24 Tłuszcz zwierzęcia padłego i tłuszcz zwierzęcia rozszarpanego może być użyty do czegokolwiek, ale spożywać go nie będziecie,
25 Gdyż każdy, kto spożywa tłuszcz z bydła, które składa się jako ofiarę ogniową Panu, za to, że go spożywa, będzie wytracony spośród swego ludu.
26 Żadnej krwi ani z ptactwa, ani z bydła, spożywać nie będziecie we wszystkich siedzibach waszych.
27 Każdy, kto będzie spożywał jakąkolwiek krew, będzie wytracony spośród swego ludu.
28 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
29 Powiedz synom izraelskim tak: Kto chce złożyć Panu swoją ofiarę pojednania, niech przyprowadzi swój dar ze swojej ofiary pojednania do Pana.
30 Niech własnymi rękami przyniesie ofiary ogniowe dla Pana: tłuszcz wraz z mostkiem. Niech przyniesie mostek do wykonania nim obrzędu potrząsania przed Panem.
31 Kapłan spali tłuszcz na ołtarzu, a mostek należeć będzie do Aarona i jego synów.
32 Łopatkę prawą dacie kapłanowi jako dar ofiarny z waszych ofiar pojednania.
33 Prawa łopatka należeć będzie jako jego cząstka do tego spośród synów Aarona, który składa krew ofiar pojednania.
34 Gdyż mostek jako część do potrząsania i łopatkę jako dar ofiarny wziąłem od synów izraelskich z ich ofiar pojednania i dałem je kapłanowi Aaronowi i jego synom jako wieczystą należność od synów izraelskich.
35 To jest cząstka należna Aaronowi i cząstka należna jego synom z ogniowych ofiar dla Pana od dnia, kiedy ich poświęcił do służby kapłańskiej dla Pana,
36 Gdy Pan rozkazał, żeby im to synowie izraelscy dawali, począwszy od dnia ich namaszczenia. Jest to wieczysta ustawa dla ich pokoleń.
37 Takie jest prawo dotyczące ofiary całopalnej, ofiary z pokarmów, ofiary za grzech, ofiary pokutnej, ofiary wyświęcenia i ofiary pojednania,
38 Które Pan nadał Mojżeszowi na górze Synaj w dniu, kiedy nakazał synom izraelskim składać Panu swoje ofiary na pustyni synajskiej.