Повішання Гамана
1 Отже, цар разом з Гаманом прибули на бенкет до цариці Естер.
2 На другий день бенкетування, попиваючи вино, цар знову запитав Естер: Яке твоє бажання, царице Естер? Твоє прохання буде виконане, навіть до половини царства!
3 Відповідаючи, цариця Естер промовила: Якщо я знайшла милість в очах царя, і цар бажає виконати моє прохання, то нехай мені буде подароване моє життя, а також, за моїм проханням – життя мого народу.
4 Адже я і мій народ продані на знищення, – приречені на вигублення й цілковите знищення! Якби нас продали за рабів і невільниць, я мовчала б, оскільки через таке лихо не варто було б турбувати царя…
5 Тоді цар Ахашверош запитав царицю Естер: Хто він такий, і де той, що наважився таке вчинити?
6 Естер відповіла: Таким гнобителем і ворогом є цей злобний Гаман! І Гаман затремтів перед царем і царицею.
7 Розлючений цар рвучко піднявся від бенкетного столу з вином і вийшов у сад біля палацу. Залишившись, Гаман почав благати царицю Естер за своє життя, оскільки розумів, що цар вже визначив його долю.
8 Повернувшись із саду біля палацу, в дім, де вони бенкетували з вином, цар побачив, що Гаман припав до ложа, де знаходилась Естер, і злісно вигукнув: Невже він має намір ще й зґвалтувати царицю в моєму домі? Щойно цар сказав ці слова, як покрили обличчя Гамана.
9 Тоді один з царедворців-євнухів, Харвона, промовив до царя: Он і шибениця заввишки п’ятдесят ліктів, стоїть перед домом Гамана. Адже Гаман приготував її для Мордехая, добрі слова якого врятували життя царя. І цар сказав: Повісьте його на ній!
10 Отже, повісили Гамана на шибениці, яку він приготував для Мордехая. Після цього гнів царя вгамувався.
Wstawiennictwo Estery za Żydami u króla
1 Przybył tedy król wraz z Hamanem, aby ucztować u królowej Estery.
2 Również w drugim dniu rzekł król do Estery, napiwszy się wina: O cokolwiek poprosisz, królowo Estero, będzie ci dane, a życzenie twoje aż do połowy królestwa, będzie spełnione.
3 W odpowiedzi królowa Estera rzekła: Jeśli znalazłam łaskę w twoich oczach, królu, i jeśli król uzna to za dobre, to na moją prośbę niech mi zostanie darowane życie, a mój lud na moje życzenie.
4 Wydani bowiem jesteśmy, ja i mój lud, na zagładę, na zabicie, na wytępienie; gdybyśmy bowiem zostali sprzedani jako niewolnicy i niewolnice, milczałabym, gdyż niedola ta nie byłaby warta tego, aby nią króla niepokojono.
5 Na to król Achaszwerosz rzekł do królowej Estery: Kto to taki i gdzie jest ten, kto powziął ten zamysł, aby tak postąpić?
6 Estera odpowiedziała: Ciemiężycielem i wrogiem jest Haman, ten zły człowiek. Wtedy Hamana ogarnął lęk przed królem i królową.
7 Wtedy król wściekły wstał od uczty i udał się do ogrodu pałacowego, Haman zaś wstał, aby błagać królową Esterę o życie, widział bowiem, że nieszczęsny jego kres jest już u króla postanowiony.
8 Gdy król powrócił z ogrodu pałacowego do domu, gdzie odbywała się uczta, a Haman, padł na łoże, na którym spoczywała Estera, król rzekł: Czy jeszcze królową zamierza zgwałcić w mojej obecności w pałacu? Zaledwie król te słowa wypowiedział, a już na twarz Hamana rzucono zasłonę.
9 Wtedy odezwał się do króla Charbona jeden z eunuchów: Oto w domu Hamana stoi już szubienica na pięćdziesiąt łokci wysoka, sporządzona przez Hamana dla Mordochaja, który przecież korzystną radę dał niegdyś królowi. Rzekł więc król: Powieście go na niej.
10 Powiesili tedy Hamana na szubienicy, jaką przygotował dla Mordochaja. Potem wściekłość króla ustała.