Авраам і Сарра у Авімелеха
1 Вирушив звідти Авраам до землі Неґев і оселився між Кадешем і Шуром. Якийсь час він замешкав у Герарі.
2 Про свою дружину Сарру Авраам знову сказав: Вона моя сестра. Авімелех, цар Герару, послав і взяв Сарру.
3 Та вночі уві сні прийшов до Авімелеха Бог і сказав йому: Ось ти вмреш через жінку, яку взяв, адже вона має чоловіка.
4 Авімелех ще не був з нею, тож сказав: Господи, невже Ти знищиш невинних?
5 Хіба ж не він мені сказав: Вона є моєю сестрою? Та й вона мені сказала: Він – мій брат. З чистим серцем і невинними руками я це учинив.
6 Тоді Бог сказав йому уві сні: Я знаю, що з чистим серцем зробив ти це, через те пощадив тебе, щоб ти не згрішив проти Мене. Тому й не допустив, щоб ти доторкався до неї.
7 Тепер поверни жінку чоловікові, бо він пророк; нехай він помолиться за тебе, і житимеш. Якщо ж не повернеш, то знай, що неодмінно помреш ти і всі, що з тобою.
8 Встав уранці Авімелех, закликав усіх своїх слуг і переказав їм усі ті слова. Тож усі люди дуже полякалися.
9 Покликав Авімелех Авраама і сказав йому: Навіщо усе це ти нам зробив? Чим я провинився перед тобою, що навів ти на мене і на моє царство великий гріх? Ти повівся зі мною, як не годиться робити.
10 Тоді Авімелех запитав Авраама: Що ти задумав, коли чинив цю справу?
11 Авраам же відповів: Я подумав: Немає богопошани на цьому місці, і мене вб’ють через мою дружину.
12 Проте вона й справді моя сестра, оскільки є дочкою мого батька, але вона – не дочка моєї матері, тому й стала моєю дружиною.
13 Коли ж Бог вивів мене з батьківського дому, то я сказав їй: Скрізь, куди лише підемо, кажи про мене, що я – твій брат, – учини мені таку ласку.
14 Після цього Авімелех дав Авраамові овець і телят, рабів і рабинь, й повернув йому Сарру, його дружину.
15 І сказав Авімелех: Ось перед тобою моя земля, де тобі до вподоби, там і перебувай.
16 А Саррі сказав: Ось я дав тисячу дідрахм твоєму братові – це нехай буде на вшанування твоєї особи. Перед усіма, що з тобою, ти цілковито виправдана.
17 Помолився Авраам Богові, і Він зцілив Авімелеха, його дружину та його рабинь, щоб вони знову народжували.
18 Бо перед тим Господь, дійсно, замкнув кожну утробу в Авімелеховому домі через Сарру, Авраамову дружину.
Abraham i Abimelech
1 Potem wyruszył stamtąd Abraham do ziemi Negeb i mieszkał między Kadesz i Szur, a następnie przebywał w Gerar.
2 I mawiał Abraham o swej żonie Sarze: Ona jest moją siostrą. Toteż Abimelech, król Geraru, posłał i wziął Sarę.
3 Ale Bóg przyszedł do Abimelecha we śnie tej nocy i rzekł mu: Umrzesz z powodu kobiety, którą wziąłeś, bo jest zamężna.
4 Ponieważ Abimelech nie obcował z nią, rzekł: Panie! Czy i ludzi sprawiedliwych chcesz zabić?
5 Wszak on sam powiedział mi: Ona jest moją siostrą. A ona też mówiła: On jest moim bratem. Uczyniłem to w prostocie serca mojego i czystymi dłońmi.
6 Wtedy rzekł mu Bóg we śnie: Również Ja wiem, że uczyniłeś to w prostocie serca swego. Toteż Ja cię uchroniłem, abyś nie zgrzeszył przeciwko mnie, i nie dopuściłem, abyś jej dotknął.
7 Teraz więc zwróć żonę tego męża, bo jest prorokiem. On będzie modlił się za ciebie, abyś żył. Jeśli zaś jej nie zwrócisz, to wiedz, że na pewno umrzesz ty i wszyscy twoi.
8 Wtedy Abimelech wstawszy wcześnie rano zwołał wszystkich dworzan swoich i opowiedział im to wszystko; a mężowie ci przestraszyli się bardzo.
9 Potem wezwał Abimelech Abrahama i rzekł mu: Cóżeś nam uczynił? I cóż ci zawiniłem, żeś ściągnął na mnie i na moje królestwo wielki grzech? Postąpiłeś ze mną, jak nie godzi się postępować.
10 I rzekł jeszcze Abimelech do Abrahama: Do czego zmierzałeś, że to uczyniłeś?
11 Abraham zaś odpowiedział: Powiedziałem sobie: Zaiste, nie ma bojaźni Bożej na tym miejscu i zabiją mnie z powodu żony mojej.
12 Zresztą, ona jest naprawdę siostrą moją, jest córką ojca mojego, choć nie córką matki mojej; pomimo to została żoną moją.
13 Gdy więc Bóg wyprawił mnie na wędrówkę z domu ojca mego, rzekłem do niej: Tę przysługę będziesz mi wyświadczała: Wszędzie, gdzie przyjdziemy, powiesz o mnie: On jest bratem moim.
14 Wtedy Abimelech wziął owce i bydło, niewolników i niewolnice, i dał Abrahamowi. Zwrócił mu też jego żonę Sarę.
15 Następnie rzekł Abimelech: Oto kraj mój jest przed tobą, mieszkaj tam, gdzie ci się podoba.
16 Do Sary zaś rzekł: Oto daję bratu twemu tysiąc srebrników; niech to będzie dla ciebie osłoną przed podejrzeniami w oczach tych wszystkich, którzy są z tobą, tak że wobec wszystkich jesteś uniewinniona.
17 I modlił się Abraham do Boga, a Bóg uzdrowił Abimelecha i żonę jego, i niewolnice jego, tak że znowu mogły rodzić,
18 Gdyż Pan zamknął każde łono w domu Abimelecha z powodu Sary, żony Abrahama.