Обов’язок сильних – підтримувати слабких
1 Ми, сильні, повинні носити немочі слабких і не догоджати собі.
2 Кожний з нас нехай догоджає ближньому – для його добра, для збудування.
3 Адже й Христос не догоджав Собі, але як написано: Зневага тих, які зневажали Тебе, впала на Мене.
4 А все, що раніше було написане, написане для нашого навчання, щоби через терпіння і втіху з Писання ми мали надію.
5 Бог терпіння і втіхи нехай дасть вам бути однодумними між собою – за прикладом Ісуса Христа,
6 щоб однодушно, одними вустами, ви славили Бога і Отця Господа нашого Ісуса Христа.
Боже милосердя до язичників
7 Тому приймайте одне одного, як і Христос прийняв вас до Божої слави.
8 Кажу, що Христос став Служителем обрізаних – заради Божої правди, щоби підтвердити батьківські обітниці
9 і щоб язичники прославляли Бога за Його милість, як написано: Тому прославлятиму Тебе між язичниками й оспівуватиму Ім’я Твоє.
10 І також говорить: Радійте, язичники, з Його народом!
11 І знову: Хваліть Господа, всі народи, хваліть Його, всі люди!
12 А Ісая каже: Буде корінь Єссея, який стане панувати над язичниками, – і на нього будуть надіятися народи.
13 Бог же надії нехай наповнить вас усякою радістю і миром у вірі, щоб ви силою Святого Духа збагатилися надією.
Павло – апостол язичників
14 Певний я, мої брати, за вас, що ви сповнені доброти, сповнені всякого знання і можете інших навчити.
15 Написав я вам дещо сміливіше, [брати], мовби нагадуючи вам через благодать, дану мені від Бога,
16 що я є служителем Ісуса Христа між язичниками, виконуючи священицьке служіння Божої Євангелії, щоби жертва язичників виявилася прийнятною й була освячена Духом Святим.
17 Тож я маю чим похвалитися в Христі Ісусі щодо Божих справ,
18 бо не смію говорити про те, чого не вчинив Христос через мене для навернення язичників, – словом і ділом,
19 силою ознак і чудес, силою Божого Духа. Отже, від Єрусалима та його околиць і аж до Ілірика я завершив Євангелію Христа.
20 До того ж намагався благовістити не там, де вже було відоме Ім’я Христа, щоб не будувати на чужій основі,
21 як і написано: Ті, кому не сповіщено про Нього, побачать, і ті, які не почули, зрозуміють.
Прагнення відвідати римлян
22 Багато разів мені чинили перешкоди прийти до вас.
23 Нині ж, не маючи більше місця в цих землях та впродовж багатьох років маючи бажання прийти до вас,
24 як тільки вирушатиму до Іспанії, [я прийду до вас]. Маю надію побачити вас під час подорожі, і що ви будете супроводжувати мене туди після того, як спочатку я хоча би частково задовольню своє бажання.
25 А тепер я йду в Єрусалим, щоби послужити святим,
26 оскільки Македонія та Ахая виявили бажання зробити деякий збір для вбогих святих, які живуть в Єрусалимі.
27 Зволили, бо є їхніми боржниками. Адже якщо язичники стали співучасниками в їхніх духовних справах , то повинні й у тілесних послужити їм.
28 Як тільки це зроблю і вручу їм цей збір, то піду через ваші місця до Іспанії.
29 Певний, що коли прийду до вас, то прийду в повноті благословення [Євангелії] Христа.
30 Благаю вас, брати, нашим Господом Ісусом Христом і любов’ю Духа, – разом зі мною ревно перебувайте в молитвах за мене до Бога,
31 щоб визволитися мені від невірних у Юдеї і щоб моє служіння в Єрусалимі було прийнятне святим;
32 щоби з Божої волі з радістю прийти до вас і відпочити з вами.
33 Бог миру нехай буде з усіма вами! Амінь. Вітання і настанови
Napomnienie do cierpliwości i jednomyślności
1 A my, którzy jesteśmy mocni, winniśmy wziąć na siebie ułomności słabych, a nie mieć upodobania w sobie samych.
2 Każdy z nas niech się bliźniemu podoba ku jego dobru, dla zbudowania.
3 Bo i Chrystus nie miał upodobania w sobie samym, lecz jak napisano: Urągania urągających tobie na mnie spadły.
4 Cokolwiek bowiem przedtem napisano, dla naszego pouczenia napisano, abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę z Pism nadzieję mieli.
5 A Bóg, który jest źródłem cierpliwości i pociechy, niech sprawi, abyście byli jednomyślni między sobą na wzór Jezusa Chrystusa,
6 Abyście jednomyślnie, jednymi usty wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
7 Przeto przyjmujcie jedni drugich, jak i Chrystus przyjął nas, ku chwale Boga.
8 Gdyż powiadam, że Chrystus stał się sługą obrzezanych ze względu na prawdę Bożą, aby potwierdzić obietnice dane ojcom.
9 I aby poganie wielbili Boga za miłosierdzie, jak napisano:
Dlatego będę cię wyznawał między poganami
I będę śpiewał imieniu twemu.
10 I znowu mówi:
Weselcie się, poganie, z jego ludem.
11 I znowu:
Chwalcie Pana, wszyscy poganie,
I niech go wysławiają wszystkie ludy.
12 I znowu Izajasz powiada:
Wyrośnie odrośl z pnia Jessego
I powstanie, aby panować nad poganami;
W nim poganie nadzieję pokładać będą.
13 A Bóg nadziei niechaj was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego.
Paweł wyjaśnia motywy swego listu
14 Ja sam zaś, bracia moi, mam pewność co do was, że i wy jesteście pełni dobroci, napełnieni umiejętnością wszelkiego rodzaju i możecie jedni drugich pouczać.
15 Jednak napisałem do was, bracia, tu i ówdzie nieco śmielej, chcąc wam to odświeżyć w pamięci, a to na mocy łaski, która mi jest dana przez Boga,
16 Żebym był dla pogan sługą Chrystusa Jezusa, sprawującym świętą służbę zwiastowania ewangelii Bożej, aby poganie stali się ofiarą przyjemną, poświęconą przez Ducha Świętego.
17 Mam tedy powód do chluby w Chrystusie Jezusie ze służby dla Boga.
18 Nie odważę się bowiem mówić o czymkolwiek, czego Chrystus nie dokonał przeze mnie, aby przywieść pogan do posłuszeństwa słowem i czynem,
19 Przez moc znaków i cudów oraz przez moc Ducha Świętego, tak iż, począwszy od Jerozolimy i okolicznych krajów aż po Ilirię, rozkrzewiłem ewangelię Chrystusową.
20 A przy tym chlubą moją było głosić ewangelię nie tam, gdzie imię Chrystusa było znane, abym nie budował na cudzym fundamencie,
21 Lecz jak napisano:
Ujrzą go ci,
Do których wieść o nim nie doszła,
A ci, co o nim nie słyszeli,
Poznają go.
Osobiste zamierzenia Pawła
22 Dlatego też często miałem przeszkody, które mi nie dozwoliły przyjść do was;
23 Lecz teraz, nie mając już pola pracy w tych stronach, a pragnąc już od wielu lat przyjść do was,
24 Mam nadzieję, że po drodze, kiedy pójdę do Hiszpanii ujrzę was i że wy mnie tam wyprawicie, gdy się już wami trochę nacieszę.
25 A teraz idę do Jerozolimy z posługą dla świętych.
26 Macedonia bowiem i Achaja postanowiły urządzić składkę na ubogich spośród świętych w Jerozolimie.
27 Tak jest, postanowiły, bo też w samej rzeczy są ich dłużnikami, gdyż jeżeli poganie stali się uczestnikami ich dóbr duchowych, to powinni usłużyć im dobrami doczesnymi.
28 Gdy więc załatwię tę sprawę i doręczę im ten plon, wybiorę się do Hiszpanii, wstępując po drodze do was.
29 A wiem, że idąc do was, przyjdę z pełnią błogosławieństwa Chrystusowego.
30 Proszę was tedy, bracia, przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa, i przez miłość Ducha, abyście wespół ze mną walczyli w modlitwach, zanoszonych za mnie do Boga,
31 Bym został wyrwany z rąk nie wierzących w Judei i by posługa moja dla Jerozolimy została dobrze przyjętą przez świętych,
32 Tak iżbym za wolą Bożą z radością przyszedł do was i wśród was zaznał odpoczynku.
33 A Bóg pokoju niech będzie z wami wszystkimi. Amen.