Еліфаз: Бог упокорює гордовитого, а смиренного серцем Він спасає
1 Відповідаючи, знову заговорив Еліфаз із Темана, промовивши:
2 Чи може бути корисною для Бога людина? Адже мудрий корисний насамперед для самого себе.
3 Що за радість Всемогутньому від твоєї праведності? Хіба є якась Йому користь від того, що ти неухильно дотримуєшся вірної дороги?
4 Хіба Він тебе каратиме за твоє благочестя, позиваючись щодо тебе на суд?
5 Хіба не тому, що твої злочини надто великі, й немає кінця твоїм гріхам?
6 Напевно, без необхідності ти брав у твоїх братів заставу, знімаючи одяг з нагих;
7 ти не напоїв спраглих водою, а голодуючим ти відмовляв у хлібі?!
8 А може ти наділяв землею можновладців, і лише привілейовані мешкають на ній?!
9 Можливо вдів ти відсилав з порожніми руками , а сиріт бив по руках?!
10 Через те ти тепер звідусіль оточений засідками, і раптово тебе огорнув жах,
11 оточила темрява, через що ти нічого не бачиш, і великі хвилі води тебе закривають?‥
12 Хіба Бог не перебуває на висоті небес? Подивися вгору на найвищі зорі, – які ж вони недосяжні!‥
13 А ти кажеш: Що Богові відомо? Як Він може судити через таку темряву?!
14 Густі хмари заслоняють Його, коли Він проходжується по колу небесного обрію.
15 Невже ти хочеш триматися відвічної стежки, якою ходили нечестиві мужі,
16 і були знищені передчасно, коли русло вируючого потоку їх підмило?!
17 Вони говорили Богові: Відійди від нас! Що, мовляв, Всемогутній може зробити?
18 Але ж це Він наповнив їхні житла добробутом… Проте, задуми нечестивих далекі від мене!
19 Дивлячись на це, праведники тішаться, – непорочні глузують з них,
20 мовляв: знищені наші противники, – навіть їхній залишок пожер вогонь!
21 Тож, заприязнися з Богом, уклади з Ним мир, – і через це прийде до тебе добробут.
22 Прийми з Його уст Закон, і поклади Його слова в своє серце!
23 Якщо ти в покорі навернешся до Всемогутнього, і віддалиш беззаконня від свого намету, то будеш відбудований.
24 Тоді вважатимеш золото за порох, і офірські скарби, – як каміння потоку.
25 Всемогутній буде твоїм скарбом, – Він стане для тебе добірним сріблом.
26 Тоді Всемогутній стане твоєю радістю, і ти підіймеш до Бога своє обличчя.
27 Коли ти будеш молитися до Нього, Він тебе почує, і ти виконаєш свої обітниці.
28 Що лише ти заплануєш, в усьому матимеш успіх, а на твоїх дорогах сяятиме світло.
29 Адже Бог упокорює гордовитого, а смиренного серцем Він спасає.
30 Він рятує навіть того, хто не без вини, – такий спасається чистотою своїх рук сьогодні .
Elifaz określa Joba jako grzesznika załugującego na karę
1 Na to odpowiedział Elifaz i rzekł:
2 Czy człowiek może być przydatny Bogu?
Rozumny jest raczej samemu sobie przydatny.
3 Czy Wszechmocny ma korzyść z tego, że ty jesteś sprawiedliwy,
albo czy ma zysk z tego, że postępujesz nienagannie?
4 Czy karze cię z powodu twojej bogobojności
i czy pozywa cię za nią przed sąd?
5 Czy to raczej twoja złość nie jest wielka
i nie ma końca twoim przewinieniom?
6 Wszak bez powodu brałeś zastaw od swoich braci,
a półnagich obdzierałeś z szat.
7 Zmęczonemu nie podałeś wody
i głodnemu odmawiałeś chleba.
8 Do możnego należała ziemia,
a uprzywilejowany mieszkał na niej.
9 Odprawiałeś wdowy z pustymi rękoma,
a ramiona sierot były miażdżone.
10 Dlatego otaczają cię zewsząd sidła
i ogarnia cię nagły strach.
11 Twoje światło przyćmiło się, tak że nie widzisz;
a fale wód okrywają cię.
12 Czy Bóg nie jest w górze na niebie?
Spójrz na najwyższe gwiazdy, jak są wysoko!
13 A ty mówisz: Cóż Bóg wie?
Czy może sądzić poprzez ciemne chmury?
14 Gęste chmury zasłaniają go i nie widzi,
gdy się przechadza na skraju niebios.
15 Czy chcesz się trzymać odwiecznej ścieżki,
co nią kroczyli niegodziwcy,
16 Którzy zostali porwani przed czasem,
a strumień zalał ich grunt?
17 Mówili do Boga: Odstąp od nas!
I cóż nam może uczynić Wszechmocny?
18 A jednak On napełniał ich domy dobrem
i zamysł bezbożnych daleki był od niego.
19 Widząc to, sprawiedliwi weselą się,
a niewinny szydzi z nich,
20 Mówiąc: Oto nasi przeciwnicy unicestwieni,
a ich bogactwa pochłonął ogień.
21 Pogódź się z nim i zawrzyj z nim pokój!
W ten sposób poprawisz swoją dolę.
22 Przyjmij z jego ust wskazania
i złóż w swym sercu jego słowa!
23 Jeżeli w pokorze nawrócisz się do Wszechmocnego
i oddalisz nieprawość ze swego namiotu,
24 Jeżeli w proch rzucisz złoty kruszec
i między kamienie potoków złoto z Ofiru,
25 Jeżeli Wszechmocny będzie twoim złotem
i srebrem pełnym połysku dla ciebie,
26 Wtedy Wszechmocny będzie twoją radością
i podniesiesz ku Bogu swoje oblicze.
27 Gdy będziesz się do niego modlił, wysłucha cię,
i swoje śluby spełnisz.
28 Cokolwiek postanowisz, uda ci się,
a nad twoimi drogami zabłyśnie światło.
29 Gdyż Bóg poniża pysznego,
lecz wybawia pokornego.
30 Wybawia człowieka niewinnego,
a będzie wybawiony dla czystości swoich rąk.