Не зважайте на особу
1 Брати мої, не зважайте на особу, майте віру в нашого Господа слави – Ісуса Христа!
2 Адже коли до вашого зібрання ввійде чоловік із золотим перснем, у блискучих шатах, та ввійде бідний у вбогому одязі,
3 а ви поглянете на того, хто в шатах блискучих, і скажете: Ти сядь отут зручно, а бідному скажете: Ти стань отам або сядь тут на моєму підніжку, –
4 то хіба не вчинили ви поділ між собою, хіба не стали суддями з лихими задумами?
5 Слухайте, любі брати мої: хіба не обрав Бог бідних світу як багатих вірою і спадкоємців Царства, яке пообіцяв тим, хто любить Його?
6 А ви зневажили бідного. Хіба не багаті гнітять вас, і хіба не вони тягнуть вас на суди?
7 Хіба не вони ганьблять добре ім’я, яким вас названо?
Закон, суд і милосердя
8 Отже, коли ви виконуєте царський закон згідно з написаним: Люби свого ближнього, як самого себе, – добре робите.
9 Коли ж зважаєте на особу, то чините гріх: Закон звинувачує вас як порушників.
10 Адже хто весь Закон виконує, а згрішить в одному, той став винним у всьому,
11 бо Хто сказав: Не чини перелюбу, – Той і сказав: Не вбивай! Коли ж не чиниш перелюбу, а вбиваєш, ти став порушником Закону.
12 Так говоріть і так робіть, як ті, хто має бути суджений Законом свободи.
13 Тому що суд без милосердя на того, хто не чинив милосердя. Милосердя ставиться вище суду.
Віра без добрих діл – мертва
14 Яка користь, брати мої, коли хтось каже, що віру має, а діл не має? Чи віра може його спасти?
15 Коли брат або сестра будуть голі й позбавлені щоденної їжі,
16 а хтось із вас їм скаже: Ідіть з миром, грійтеся та їжте, але не дасть їм потрібного для тіла, яка з цього користь?
17 Так і віра, коли не має діл, сама по собі є мертвою.
18 Але хтось скаже: Ти маєш віру, а я маю діла; покажи мені свою віру без діл, а я покажу тобі [свою] віру зі своїх діл.
19 Чи віриш ти, що один Бог? Добре робиш! Але й біси вірять і тремтять.
20 О, марна людино! Чи ж не хочеш зрозуміти, що віра без діл не дає плоду?
21 Наш батько Авраам хіба не з діл оправдався, коли приніс свого сина Ісаака на жертовник?
22 Хіба не бачиш, що віра діяла разом з його ділами, і віра стала досконалою через діла?
23 І здійснилося Писання, що каже: Повірив Авраам Богові, і це зараховано йому за праведність, і був названий Божим другом!
24 Хіба не бачите, що людина оправдується ділами, а не самою вірою.
25 Так само й блудниця Рахав хіба не з діл оправдалася, прийнявши розвідників і вивівши їх іншою дорогою?
26 Адже як тіло без духа мертве, так і віра без діл – мертва.
Ostrzeżenie przed stronniczością
1 Bracia moi, nie czyńcie różnicy między osobami przy wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały.
2 Bo gdyby na wasze zgromadzenie przyszedł człowiek ze złotymi pierścieniami na palcach i we wspaniałej szacie, a przyszedłby też ubogi w nędznej szacie,
3 A wy zwrócilibyście oczy na tego, który nosi wspaniałą szatę i powiedzielibyście: Ty usiądź tu wygodnie, a ubogiemu powiedzielibyście: Ty stań sobie tam lub usiądź u podnóżka mego,
4 To czyż nie uczyniliście różnicy między sobą i nie staliście się sędziami, którzy fałszywie rozumują?
5 Posłuchajcie, bracia moi umiłowani! Czyż to nie Bóg wybrał ubogich w oczach świata, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami Królestwa, obiecanego tym, którzy go miłują?
6 Wy zaś wzgardziliście ubogim. Czyż nie bogacze ciemiężą was i nie oni ciągną was do sądów?
7 Czy to nie oni zniesławiają zacne dobre imię, które zostało nad wami wezwane?
8 Jeśli jednak wypełniacie zgodnie z Pismem królewskie przykazanie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego, dobrze czynicie.
9 Lecz jeśli czynicie różnicę między osobami, popełniacie grzech i jesteście uznani przez zakon za przestępców.
10 Ktokolwiek bowiem zachowa cały zakon, a uchybi w jednym, stanie się winnym wszystkiego.
11 Bo Ten, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział też: Nie zabijaj; jeżeli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, jesteś przestępcą zakonu.
12 Tak mówcie i czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez zakon wolności.
13 Nad tym, który nie okazał miłosierdzia, odbywa się sąd bez miłosierdzia, miłosierdzie góruje nad sądem.
O wierze i uczynkach
14 Cóż to pomoże, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić?
15 Jeśli brat albo siostra nie mają się w co przyodziać i brakuje im powszedniego chleba,
16 A ktoś z was powiedziałby im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie, a nie dalibyście im tego, czego ciało potrzebuje coż to pomoże?
17 Tak i wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie.
18 Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z uczynków moich.
19 Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą.
20 Chcesz przeto poznać, nędzny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa?
21 Czyż Abraham, praojciec nasz, nie został usprawiedliwiony z uczynków, gdy ofiarował na ołtarzu Izaaka, syna swego?
22 Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego i że przez uczynki stała się doskonała.
23 I wypełniło się Pismo, które mówi: I uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało ku usprawiedliwieniu, i nazwany został przyjacielem Boga.
24 Widzicie, że człowiek bywa usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary.
25 W podobny sposób i Rahab, nierządnica, czyż nie z uczynków została usprawiedliwiona, gdy przyjęła posłów i wypuściła ich inną drogą?
26 Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa.