Постанова відлучити чужоземців від Ізраїля
1 Того дня читали вголос для всього народу з книги Мойсея, де було, зокрема написано, що ні аммонійці, ні моавійці повіки не ввійдуть у Божу громаду,
2 оскільки вони не зустріли Ізраїльтян з хлібом і водою, а найняли проти них Валаама, щоби той їх прокляв. Проте наш Бог обернув прокляття в благословення!
3 Тепер же так сталося, що, почувши ту постанову, вони відлучили від Ізраїлю всіх чужоземців.
Відновлення порядок у Господньому Храмі
4 Перед тим священик Еліяшів, призначений наглядачем над кімнатами Храму нашого Бога, близький родич Товії,
5 облаштував для Товії велику кімнату, де раніше зберігались хлібні дари, ладан, посуд, десятина зерном, вином та олією, що згідно з законом, належало левітам, співакам і придверникам, а також дари для священиків.
6 Коли все це відбувалось, мене в Єрусалимі не було, оскільки в тридцять другому році вавилонського царя Артаксеркса я повернувся до царя. Згодом я попросив у царя дозволу
7 й повернувся в Єрусалим. Тут я довідався про злочин, який учинив Еліяшів, виділивши Товії кімнату на території Божого Храму.
8 Мене це дуже обурило, тому я повикидав усі речі Товії геть з приміщення.
9 За моїм наказом, після очищення цієї кімнати, туди повернули начиння Божого Храму, хлібні дари та ладан.
10 Мене також повідомили про те, що левітам не видавали належної їм частки, через що левіти та співаки, призначені на служіння, повтікали, – кожен повернувся у своє володіння.
11 Я докорив проводирям, сказавши: Чому Божий Храм занедбаний? Зібравши тих, котрі пішли, я поставив кожного виконувати його обов’язки.
12 Після того всі Юдеї принесли в комори десятину з врожаю зерна, вина та олії.
13 Відповідальними над складами та коморами я призначив священика Шелемію, писаря Садока й левіта Педаю, а на допомогу їм дав Ханана, сина Заккура, онука Маттанії, оскільки вони вважались доброчесними. В їхні обов’язки входило видавати належну частку своїм співбратам.
Відновлення правил суботнього дня
14 Пам’ятай же, мій Боже, про те, що я зробив, і не забудь моїх добродійств, які я учинив для Храму мого Господа Бога та служіння в ньому .
15 У той час я також зауважив, що в Юдеї в суботу топчуть у чавильнях виноград, возять снопи, навантажуючи зерном ослів; перевозять ними також вино, виноград, фіги та інші вантажі, доставляючи їх суботнього дня в Єрусалим, і торгуючи всім цим. У той же день я їх застеріг, аби цього більше не робили.
16 Мешкали там також тирійці, котрі в суботу привозили на продаж Юдеям у Єрусалимі рибу та інші товари.
17 Тому я докорив знатних Юдеїв, говорячи: Чому ви допускаєте таке беззаконня, опоганюючи суботній день?
18 Хіба не так чинили наші батьки, через що наш Бог спровадив на нас і на це місто всі ті нещастя?! Ви ж, опоганюючи суботу, накликаєте на Ізраїль ще більший Його гнів.
19 Після цього я наказав, аби напередодні суботи, – щойно починало навколо єрусалимських брам сутеніти, – брами зачиняли. Більше того, я звелів, брами замкнути, і не відкривати до самого закінчення суботи. Я навіть поставив біля брам кілька своїх слуг з наказом: У суботній день не повинен пройти в місто жоден вантаж!
20 Через те торгівці та продавці різних товарів не раз і не два ночували поза Єрусалимом.
21 Проте я заборонив їм, пригрозивши: Чому ви ночуєте перед стінами міста? Якщо ще раз це зробите, то я застосую проти вас силу! З того часу вони в суботу не приходили.
22 Потім я наказав левітам, аби вони освятились і самі приходили стерегти брами, аби таким чином зберегти святість суботнього дня. Тож і це пам’ятай щодо мене, мій Боже, і змилуйся наді мною за Твоїм великим милосердям!
Заборона брати чужоземних дружин
23 Тоді ж я зауважив юдеїв, які взяли собі за дружин жінок із Ашдода , Аммону та Моаву,
24 через що половина їхніх дітей розмовляли ашдодською мовою і не знали юдейської мови, а лише мови інших народів.
25 Я їх суворо докоряв і навіть проклинав, – траплялось, що деяких чоловіків навіть бив і, смикаючи за волосся , закликав заприсягтися Богом, що не видаватимуть своїх дочок за дружин синам тих народів, і не братимуть з їхніх дочок за дружин своїм синам.
26 Хіба не це стало причиною гріха Ізраїльського царя Соломона? Хоч серед численних народів не було подібного до нього царя! Він був Божим улюбленцем, і Бог поставив його царем над усім Ізраїлем. Однак його ввели в гріх чужоземні жінки!
27 Невже ми маємо слухати і про вас, що ви чините той самий злочин віроломства проти нашого Бога, беручи чужоземних дружин?
28 А коли один із синів первосвященика Йояди, сина Еліяшіва, став зятем хоронійця Санваллата, то я прогнав його від себе.
29 Пригадай їм, мій Боже, адже вони опоганили священство і Твій Заповіт щодо служіння священиків і левітів!
Завершення очищення від усього чужоземного та встановлення порядку служіння у Храмі
30 Отже, я їх очистив від усього чужоземного, і знову встановив черговість служіння як для священиків, так і для левітів, – кожному займатись належною до нього справою.
31 Сюди входила й доставка в назначений час дров і принесення первоплодів. Пам’ятай про мене, мій Боже, мені на добро!
Reformy Nehemiasza
1 W tym czasie odczytano z księgi Mojżeszowej wobec ludu ustęp, w którym było napisane, że Ammonita ani Moabita nie wstąpi nigdy do zgromadzenia Bożego,
2 Gdyż nie wyszli synom izraelskim na spotkanie z chlebem i wodą, lecz najęli przeciwko nim Bileama, aby ich przeklinał; ale Bóg nasz przemienił przekleństwo w błogosławieństwo.
3 Gdy tedy usłyszeli to postanowienie, wyłączyli z Izraela wszystkich obcoplemieńców.
4 Swojego czasu kapłan Eliaszib, ustanowiony nadzorcą nad komnatami domu naszego Boga, bliski krewny Tobiasza,
5 Urządził dla niego przestronną komnatę tam, gdzie przedtem przechowywano rzeczy potrzebne do ofiar z pokarmów, kadzidło, przybory, dziesięciny ze zboża, moszczu i oliwy, przypadające Lewitom, śpiewakom i odźwiernym, oraz dary dla kapłanów.
6 Gdy to się działo, mnie nie było w Jeruzalemie, gdyż w trzydziestym drugim roku Artakserksesa, króla babilońskiego, wyruszyłem do króla. Po pewnym czasie wyprosiłem u króla zezwolenie na powrót,
7 A gdy przybyłem do Jeruzalemu i dowiedziałem się o występku, jaki popełnił Eliaszib na korzyść Tobiasza, że urządził dla niego komnatę na dziedzińcu domu Bożego
8 Oburzyło mnie to bardzo, więc kazałem wyrzucić wszystkie sprzęty domowe Tobiasza z komnaty,
9 I kazałem oczyścić te komnaty, i sprowadziłem tam z powrotem sprzęty domu Bożego, ofiarę z pokarmów i kadzidło.
10 Dowiedziałem się także, że nie dostarczono Lewitom ich udziałów, wobec czego Lewici i śpiewacy przeznaczeni do pełnienia służby pouciekali, każdy do swojej posiadłości.
11 Zgromiłem tedy zwierzchników i powiedziałem: Dlaczego jest zaniedbany dom Boży? Potem zebrałem ich razem i postawiłem na ich stanowiskach,
12 A wszyscy Judejczycy znieśli do składnic dziesięcinę: zboże, moszcz i oliwę.
13 A dozór nad składnicami zleciłem kapłanowi Szelemiaszowi i pisarzowi Sadokowi oraz Pedajaszowi spośród Lewitów; do pomocy mieli Chanana, syna Zakkura, syna Mattaniasza, oni bowiem uchodzili za rzetelnych. Do nich należało wydawanie udziałów ich braciom.
14 Zachowaj to, mój Boże, w pamięci ku mojemu dobru i nie wymaż moich dobrych uczynków, jakie spełniłem dla domu mojego Boga i dla służby w nim odbywanej!
Nakaz przestrzegania sabatu
15 W owych dniach stwierdziłem, że w Judei wytłaczano w sabat wino w tłoczniach i zwożono snopy, nakładając je na osły, a także wino, winogrona, figi i wszelkie inne ciężary, i sprowadzano w dzień sabatu do Jeruzalemu. Ostrzegłem ich przeto, aby w tym dniu żywności nie sprzedawali.
16 Również Tyryjczycy, którzy w nim mieszkali, sprowadzali rybę i wszelki towar i sprzedawali w sabat Judejczykom, także w Jeruzalemie.
17 Zgromiłem tedy możnych Judei i powiedziałem do nich: Co to za niegodziwa rzecz, której się dopuszczacie, znieważając dzień sabatu?
18 Czy nie tak postępowali wasi ojcowie, za co wszak nasz Bóg sprowadził na nas całe to nieszczęście, a również na to miasto! Wy zaś ściągacie jeszcze większy gniew na Izraela, znieważając sabat?
19 Wydałem więc zarządzenie, że gdy w przeddzień sabatu będzie się ściemniać wokół bram jeruzalemskich, ma się zamknąć wrota. Nakazałem też, żeby ich nie otwierano, aż dopiero po sabacie. Postawiłem też przy bramach niektórych z moich sług z poleceniem: W dzień sabatu nie przejdzie tędy żaden ciężar.
20 Wtedy handlarze i sprzedawcy wszelkiego towaru nocowali raz czy dwa razy na dworze, poza Jeruzalemem.
21 Zgromiłem ich więc, mówiąc do nich: Dlaczego nocujecie tuż przed murem? Jeżeli się to jeszcze raz powtórzy, wezmę się do was. Od tego czasu nie przychodzili już w sabat.
22 Następnie nakazałem Lewitom, aby się oczyścili i przychodzili pilnować bram, aby dzień sabatu był należycie święcony. Również to zachowaj mi, Boże mój, w pamięci i zmiłuj się nade mną według obfitości twojej łaski.
23 Również w owych dniach stwierdziłem, że niektórzy Judejczycy poślubiali kobiety aszdodyckie, ammonickie i moabickie.
24 Z ich dzieci połowa mówiła po aszdodycku, czy innym językiem tych ludów, lecz nie umieli już mówić po żydowsku.
25 Więc gromiłem ich i przeklinałem, niektórych z nich biłem, targałem za włosy i zaklinałem na Boga: Nie wydawajcie waszych córek za mąż za ich synów i nie bierzcie ich córek za żony dla waszych synów czy dla siebie.
26 Czyż nie w ten sposób zgrzeszył Salomon, król izraelski? A wszak wśród wielu narodów nie było króla takiego jak on. Był ulubieńcem Boga, który ustanowił go królem nad całym Izraelem. Lecz również jego przywiodły do grzechu żony obcoplemienne.
27 Czy musi się i o was słyszeć, że popełniacie to samo wielkie zło, sprzeniewierzając się naszemu Bogu przez to, że żenicie się z kobietami obcoplemiennymi?
28 A gdy jeden z synów Jojady, syna arcykapłana Eliasziba, został zięciem Choronity Sanballata, wypędziłem go od siebie.
29 Zapamiętaj im, mój Boże, że splamili kapłaństwo i przymierze wiążące kapłanów i Lewitów.
30 I oczyściłem ich ze wszystkiego, co obce, i ustaliłem zakres czynności służebnych dla kapłanów i dla Lewitów,
31 I dostawy drewna w określonych terminach, i pierwociny. Zachowaj to, mój Boże, w pamięci ku mojemu dobru!