Пророцтво щодо Моаву
1 Щодо Моаву так говорить Господь Саваот, Бог Ізраїлю: Горе зруйнованому місту Нево! Вкритий ганьбою, захоплений ворогами Кір’ятаїм, – осоромлена розбита його фортеця.
2 Втратив славу Моав, – у Хешбоні замишляють проти нього лихо. Підемо й знищимо його з-поміж народів. Так само й ти, Мадмене, замовкнеш, позаяк тебе наздожене меч.
3 Доноситься крик з Горонаїма, – спустошення та велике руйнування!
4 Моав зруйновано, – кричать, ридаючи, його діти.
5 Чути зойки й плач під час сходження на Лухіт, як і не стихає голосіння про загибель на спуску Горонаїм.
6 Втікайте і рятуйте ваше життя, може станете, як тамарикс у пустелі.
7 Оскільки ти покладаєшся на свої вчинки та на свої скарби, то неодмінно будеш захоплений. А твій бог Кемош піде в полон слідом за своїми священиками і його можновладцями.
8 У кожне місто нагряне руйнівник, – не врятується жодне місто; спустошена буде долина, й знищена кожна рівнина, бо так сказав Господь.
9 Дайте Моаву крила, аби він міг відлетіти, адже його міста будуть зруйновані й не залишиться в них мешканців.
10 Проклятий той, хто недбало ставиться до Господньої справи, – проклятий, хто стримує свій меч від крові .
11 Моав відчував себе в безпеці зі свого дитинства і був спокійним, як вино на своїй осілій гущі (осаду ). Його не переливали з посуду в інший посуд, – у полон він не попадав, тому залишався незмінним його смак, як не змінився і його запах.
12 Але настане час, – говорить Господь, – коли Я пошлю до нього переливальників, котрі виллють його, випорожнять посуд , а глеки порозбивають .
13 Моав буде осоромлений через свого бога Кемоша, як був осоромлений Ізраїль, понадіявшись на тельця в Бетелі.
14 Як же ви говорите: Ми хоробрі, – народ непереможний у війні?
15 Але Моав буде спустошений, – вороги займуть усі його міста, а його найкращі люди підуть на заклання, – це провіщення Царя, на Ім’я Господь Саваот.
16 Наближається загибель Моаву, – його лихо дуже поспішає.
17 Оплакуйте його, всі навколишні сусіди, – всі, котрі знають його ім’я, скажіть: Як же могла зламатись така міцна палиця, – жезл його величі!?
18 Спустись з вершини слави і сядь на спраглу землю, дочко, мешканко Дівона, бо вже наближається до тебе спустошувач Моаву, котрий зруйнує твої фортеці.
19 Стань на дорозі і спостерігай, мешканко Ароера, – заволай до тих, що втікають, шукаючи порятунку, й спитай: Що трапилось?
20 Моав вкритий ганьбою, бо розбитий він! Плачте й голосіть, сповістіть в Арноні, що Моав спустошений.
21 Звершився суд над рівнинним краєм, – над Холоном і над Ягцу, над Мефаатом і
22 над Дівоном, над Нево й над Бет-Дівлатаїмом;
23 над Кір’ятаїмом, над Бет-Ґамулом, над Бет-Меоном,
24 над Керіотом, над Боцрою і над усіма іншими далекими та близькими містами моавського краю.
25 Відрубаний ріг Моаву, і його могутність зламана, – говорить Господь.
26 За те, що він звеличувався проти Господа, напійте його доп’яна. Моав упав у власну блювотину, – став для всіх посміховиськом.
27 Хіба ж не посміховиськом для тебе, Моаве, був Ізраїль? Хіба він (Ізраїль ) був упійманий поміж злодіями, що ти киваєш головою щойно про нього заговориш?
28 Ви, мешканці Моаву, залишайте міста й поселяйтесь у печерах скель, уподібнюючись до голубів, що влаштовують свої гнізда на краю безодні.
29 Ми багато чули про високодумство Моава та його надмірну чванливість, – його гординю, його зарозумілість та самовихваляння власного серця.
30 Я знаю про його зухвальство, – говорить Господь, – та воно марне, позаяк хвастощі не здатні творити добрі вчинки.
31 Тому Я сумуватиму над Моавом, – за всім Моавом тужитиму, голоситиму за людьми Кір-Хереса.
32 Разом з оплаканим Язером, Я побиватимусь за тобою, винограднику Сівми! Адже твої галузки розрослись аж за море, й сягнули самого Язера, але на твої плоди, як і на весь урожай, напав спустошувач.
33 Щезнуть радість і веселощі з урожайного моавського краю. Я зупиню потік вина з твоїх чавилень, – вже не топтатимуть у чавильнях з вигуками радості, а почуються інші вигуки, – крики війни .
34 Голосіння з Хешбона доноситься аж до Елеале й до Ягаце; волання лунає від Цоара й до самого Горонаїма та Еґлат-Шелішії, бо навіть вода в Німрімі висохне.
35 Я знищу в Моаві тих, – говорить Господь, – котрі приносять жертви на узвишшях і кадять ладаном перед своїми богами.
36 Тому Моє серце тужить за Моавом, наче сопілка, – стогоном сопілки Моє серце вболіває за людьми Кір-Хереса, позаяк усе ними набуте добро пропаде.
37 Адже на кожній голові лисина, й кожна борода поголена, – в усіх на руках порізи, а на крижах – веретища.
38 На всіх дахах Моаву та на його майданах голосіння, оскільки Я розбив Моава, як непотрібний посуд, – говорить Господь.
39 Який же він розбитий, і як осоромлений Моав стогне, повернувшись спиною! Моав став посміховиськом і жахом для всіх навколишніх сусідів.
40 Тому що так говорить Господь: Ось він (ворог ) стрімко летить, наче орел, розпустивши свої крила над Моавом.
41 Буде захоплений Керіот та інші міста з їхніми фортецями. У ті дні серця витязів Моаву тремтітимуть, наче серце жінки-породіллі.
42 Моав буде знищений з-поміж народів, тому що повстав проти Господа.
43 Страх, яма та пастка чекають на тебе, мешканцю Моаву, – говорить Господь.
44 Хто зі страху втікатиме, впаде в яму, а хто вибереться з ями, потрапить у пастку, бо Я визначив для тебе, Моаве, рік твоїх відвідин з відплатою, – говорить Господь.
45 Знесилені втікачі зупинились у тіні Хешбона, але з Хешбона вийшов вогонь, – полум’я виривається з палаців Сіхона і пожирає боки Моаву та голови галасливих людей.
46 Горе тобі, Моаве! Загине народ бога Кемоша, тому що твоїх синів заберуть у полон, а твоїх дочок – у неволю.
47 Але в останні дні Я зміню долю Моаву, – говорить Господь. (Це був вирок щодо Моаву).
Proroctwo dotyczące Moabu
1 O Moabie. Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
Biada Nebo, gdyż jest spustoszone,
Kiriataim okryte hańbą i zdobyte;
warownia okryta hańbą i rozbita.
2 Nie ma już chluby Moabu,
w Cheszbonie umyślili jego zagładę:
Pójdźmy i wytępmy go, by przestał być narodem!
Także ty, Madmeno, zamilkniesz,
w ślad za tobą pójdzie miecz.
3 Słuchaj! Krzyk idzie z Choronaim,
spustoszenie i wielkie zniszczenie.
4 Moab jest zdruzgotany,
głośno krzyczą aż do Soaru.
5 Tak! Po ścieżce do Luchit podążają z rzewnym płaczem.
Tak, na zboczach Choronaim słychać krzyk nad zniszczeniem.
6 Uciekajcie! Ratujcie swoje życie,
stańcie się niby dziki osioł na pustyni!
7 Ponieważ polegasz na swoich twierdzach
i na swoich skarbach, także ty będziesz zdobyty;
i Kemosz pójdzie do niewoli
wraz ze swoimi kapłanami i książętami.
8 I nadciągnie niszczyciel na każde miasto,
i żadne nie ocaleje,
spustoszona będzie dolina
i zniszczona będzie równina — rzekł Pan.
9 Wznieście Moabowi pomnik,
ponieważ całkiem przepadnie!
Jego miasta staną się pustkowiem,
nie będzie w nich mieszkańców.
10 Przeklęty, kto wykonuje dzieło Pana niedbale,
i przeklęty, kto powstrzymuje jego miecz od krwi!
11 Moab miał spokój od swojej młodości
i spoczywał na swoich drożdżach,
nie przelewano go z jednego naczynia w drugie
i nie poszedł do niewoli;
dlatego zachował swój smak,
a jego woń się nie zmieniła.
12 Dlatego oto, idą dni — mówi Pan,
gdy poślę na niego piwnicznych,
którzy go przeleją,
opróżnią jego naczynia i jego dzbany potłuką.
13 I Moab zawiedzie się na Kemoszu,
jak dom Izraela zawiódł się na Betelu,
w którym pokładał nadzieję.
14 Jak możecie mówić: Jesteśmy bohaterami
i mężami dzielnymi w walce?
15 Niszczyciel Moabu ruszył przeciwko niemu,
a kwiat jego młodzieży idzie na rzeź,
mówi Król, a jego imię Pan Zastępów.
16 Klęska Moabu się zbliża,
a jego nieszczęście nadchodzi bardzo szybko.
17 Opłakujcie go, wszyscy jego sąsiedzi,
i wszyscy, którzy znacie jego imię!
Mówcie: Jakże została złamana mocna laska,
berło wspaniałe?
18 Zejdź z miejsca chwały, a siądź w kałuży, mieszkanko Dybonu,
gdyż niszczyciel Moabu ruszył przeciwko tobie,
zniszczył twoje warownie!
19 Stań na drodze i rozejrzyj się, mieszkanko Aroeru!
Wypytaj zbiega i uchodźcę, mów:
Co się stało?
20 Moab jest okryty hańbą, gdyż jest pobity,
biadajcie i krzyczcie,
głoście nad Arnonem, że Moab jest zniszczony!
21 Sąd nadszedł na krainę równiny, na Cholon i na Jahzę, i na Mefaat,
22 I na Dybon, i na Nebo, i na Bet-Diblataim.
23 I na Kiriataim, i na Bet-Gamul, i na Bet-Maon,
24 I na Kerijot, i na Bosrę, i na wszystkie miasta ziemi Moabu, dalekie i bliskie.
25 Odcięty jest róg Moabu
i jego ramię złamane — mówi Pan.
26 Upijcie go, gdyż przeciwko Panu butnie wystąpił!
Niech Moab tarza się w swoich wymiocinach, a nawet stanie się pośmiewiskiem!
27 Czy Izrael nie był dla ciebie pośmiewiskiem?
Czy go złapano wśród złodziei,
że ilekroć o nim mówiłeś,
potrząsałeś szyderczo głową?
28 Opuśćcie miasta i zamieszkajcie w skałach,
mieszkańcy Moabu,
i bądźcie jak gołębica,
gnieżdżąca się na ścianach przepastnych czeluści!
29 Słyszeliśmy o dumie Moabu, że jest bardzo dumny,
o jego pysze, jego dumie, jego zuchwalstwie i wyniosłości jego serca.
30 Ja znam — mówi Pan — jego zarozumiałość,
nieprawdziwe są jego przechwałki,
nieuczciwe jest jego działanie.
31 Przeto muszę biadać nad Moabem,
zawodzić nad całym Moabem,
wzdychać nad mieszkańcami Kir-Cheresu.
32 Bardziej niż opłakiwano Jaezer,
będę opłakiwał ciebie,
winogradzie Sybmy, którego latorośle rozrastały się aż do morza,
sięgały aż do Jazer;
na twoje owocobranie i na twoje winobranie wpadł niszczyciel.
33 I znikły radość i wesele z urodzajnej ziemi moabskiej,
skończyło się wino w kadziach,
tłoczący nie wytłacza winogron,
okrzyki już nie są okrzykami radości.
34 Głos narzekania Cheszbonu dochodzi aż do Eleale, aż do Jahaz, od Soaru do Choronaim i do Eglat Szeliszijja, gdyż i wody Nimrim staną się pustkowiem.
35 I sprawię — mówi Pan, że w Moabie nie będzie komu wychodzić na miejsce ofiarne, by tam spalać kadzidło swojemu bogu.
36 Dlatego moje serce jęczy jak flet nad Moabem i moje serce jęczy jak flet nad obywatelami Kir-Cheresu, gdyż dostatki, które nabyli, zginęły.
37 Bo na każdej głowie jest łysina, każda broda obcięta, na wszystkich rękach nacięcia, a na biodrach włosienica.
38 Na wszystkich dachach Moabu i na jego placach jest tylko narzekanie, gdyż rozbiłem Moab jako naczynie, którego nikt nie chce — mówi Pan.
39 Jakże jest rozbity! Biadajcie! Jak haniebnie podał Moab tyły! I stał się Moab pośmiewiskiem i postrachem dla wszystkich swoich sąsiadów.
40 Albowiem tak mówi Pan:
Oto jak orzeł nadlatuje, rzuca się na zdobycz
i rozpościera swoje skrzydła nad Moabem.
41 Miasta są zdobyte, a twierdze opanowane;
i będzie w owym dniu serce bohaterów Moabu jak serce kobiety rodzącej.
42 I Moab będzie zniszczony tak, że przestanie być ludem,
gdyż butnie wystąpił przeciwko Panu.
43 Groza i przepaść, i pułapka na ciebie,
który mieszkasz w Moabie — mówi Pan.
44 Kto uniknie grozy, wpadnie w przepaść,
a kto wydostanie się z przepaści, uwikła się w pułapkę,
gdyż to sprowadzę na niego,
na Moab, w roku jego kary — mówi Pan.
45 W cieniu Cheszbonu zatrzymali się wycieńczeni uchodźcy,
lecz z Cheszbonu wychodzi ogień,
a płomień z pałacu Sychona,
i pożera skroń Moabu i ciemię czyniących zgiełk.
46 Biada tobie, Moabie! Zginął lud Kemosza,
gdyż twoi synowie wzięci zostali do niewoli,
a twoje córki na wygnanie.
47 Lecz w dniach ostatecznych odmienię los Moabu — mówi Pan.
Dotąd wyrok o Moabie.