Цофар: Доля нечестивої людини
1 Тоді заговорив Цофар із Наами, промовляючи:
2 Мої думки схиляють мене до відповіді, адже я обурений,
3 коли чую докори, які мене ображають, тому мій дух, спонукуваний розумом, каже мені відповісти.
4 Хіба ти не знаєш, що віддавна, – з того часу як постала на землі людина, –
5 радість нечестивих швидкоплинна, і веселощі беззаконників – миттєві?
6 І хоч би в своєму самозвеличенні нечестивий піднявся до небес, і своєю головою він доторкнувся до хмар,
7 він загине навіки, наче перетравлена його шлунком їжа, а ті, що його бачили, запитають: Де він?
8 Він минеться, як сон, і його не знайдуть, – він зникне, наче нічний привид.
9 Очі, які його бачили, більше його не знайдуть, – навіть рідні місця більше його не побачать.
10 Його діти будуть підлещуватись до вбогих, бо він власними руками повіддає нажите нечесно майно.
11 І навіть хоч його організм сповнений юнацької сили, вона разом з ним ляже в землю.
12 Хоч зло видаватиметься солодким в його устах, і він ховатиме його під своїм язиком;
13 щадячи його, й не бажаючи зла позбутись, він зберігатиме його в своєму роті.
14 Тому його їжа в його шлунку, перетравлюючись, стає в ньому зміїною отрутою.
15 Через те нажите нечесно багатство, що він проковтнув, виблює його, – Бог виверне його з живота у нього.
16 Він ссав зміїну отруту, тому жало змії і вб’є його.
17 Він не буде любуватись красою струмків та річками, що течуть молоком і медом.
18 Він буде змушений віддати надбане, бо не зможе його проковтнути, і хоча він нажив багато добра, він не буде ним тішитись.
19 Адже він пригноблював, залишаючи без опіки вбогих, відбирав будинки, яких не будував.
20 Його зажерлива утроба не знала спокою, і в своїй жадібності він зупинитись не міг.
21 Від його ненажерства не було порятунку, тому й не втримається його майно.
22 При незліченних багатствах прийде до нього горе, – на нього впадуть усі нещастя.
23 Коли він буде наповнювати свій живіт, Бог зішле на нього лютість Свого гніву, дощем проллє на його тіло болячки.
24 І якщо він втече від залізної зброї, його наздожене мідна стріла, –
25 вона його прошиє і вийде через хребет; її іскристий наконечник пройде крізь його жовч, і лише тоді він сповниться жахом.
26 На нього чатує цілковита темрява. Його пожере вогонь, якого ніхто не роздмухував, – люто спалить усе, що є в його наметі.
27 Небеса відкриють усі його беззаконня, – та і земля повстане проти нього.
28 Щезне все ним нажите в його домі, – розпливеться в день Божого гніву.
29 Отака доля нечестивої людини від Бога, – його уділ, визначений йому Богом.
Sofar opisuje nieuchronną zagładę grzesznika
1 Na to odpowiedział Sofar z Naama i rzekł:
2 Moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi,
gdyż jestem wzburzony,
3 Gdy słyszę naganę, która mnie boleśnie dotyka;
wtedy zaś duch zgodnie z moim rozumieniem podsuwa mi odpowiedź.
4 Czy nie znasz tej prawdy odwiecznej,
od czasu gdy człowiek pojawił się na ziemi,
5 Że wesele bezbożnych trwa krótko,
a radość bezecnych jest chwilowa?
6 Choćby jego pycha sięgała aż do nieba,
a jego głowa dotykała obłoków,
7 To jednak zginie na zawsze jak jego własny gnój;
ci, co go widywali, mówią: Gdzie się podział?
8 Ulatuje jak sen, nie znajdzie się go;
znikł jak widziadło nocne.
9 Oko, które go oglądało, już go nie ujrzy
i już go nie zobaczy jego miejsce.
10 Jego dzieci muszą powetować szkody ubogich,
a jego ręce muszą oddać, co wydarł,
11 Chociaż jego członki są pełne młodzieńczej siły,
jednak musi ona spocząć wraz z nim w prochu.
12 Chociaż zło jest słodkie w jego ustach
i chociaż chowa je pod językiem,
13 Zachowuje je i nie pozbywa się go,
i stara się zachować je na podniebieniu,
14 To jednak jego pokarm przemienia się w jego trzewiach
i staje się jadem żmii w jego wnętrzu.
15 Pochłonął bogactwa, lecz musi je wypluć;
Bóg wypiera je z jego brzucha.
16 Wessał jad żmii,
uśmierca go język gada,
17 Nie wolno mu patrzeć z rozkoszą na potoki
ani na strumienie miodu i śmietany.
18 Musi oddać, co zdobył, nie może tego połknąć;
choćby nabył wiele dóbr, nie nacieszy się nimi,
19 Bo gnębił, pozostawił bez opieki ubogich,
rabował dom, którego nie zbudował;
20 Ponieważ jego żądza była nienasycona,
dlatego nie uratują go jego skarby.
21 Nic nie uszło przed jego żarłocznością,
dlatego jego mienie nie ostoi się.
22 Mimo nadmiaru dostatku ma utrapienie,
spada na niego cała moc niedoli.
23 Gdy będzie napełniał swój brzuch,
Bóg ześle na niego zapalczywość swego gniewu
i spuści na niego zagładę.
24 Gdy będzie uciekał przed bronią żelazną,
łuk spiżowy przeszyje go.
25 Strzała wychodzi z jego grzbietu i iskrzący grot z jego żółci;
ogarniają go strachy.
26 Zupełna ciemność ogarnia jego skarby,
pożera go ogień, przez nikogo nie rozniecony
i pochłania wszystko,
co ocalało w jego namiocie.
27 Niebiosa odsłonią jego winę,
a ziemia powstanie przeciwko niemu.
28 Cały dobytek jego domu zostanie uprowadzony,
rozpłynie się w dniu jego gniewu.
29 Taki jest los bezbożnego zgotowany przez Boga
i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.