Зцілення Наамана від прокази
1 Полководець війська сирійського царя, Нааман, був поважною і шанованою особою у свого володаря, оскільки завдяки йому Господь дав сирійцям перемогу. Але, хоча цей чоловік був хоробрим воїном, проте страждав від прокази.
2 Одного разу під час походу сирійський загін полонив в Ізраїльському краю малу дівчинку, яка прислуговувала Наамановій дружині.
3 Якось вона сказала своїй господині: От якби мій господар звернувся до пророка, що живе в Самарії, то він вилікував би його від прокази.
4 Тоді Нааман звернувся до свого володаря, і сказав: Ось так і так говорила дівчинка, яка з Ізраїльського краю.
5 Сирійський цар відповів: Раз так, то вирушай туди, а я передам листа до Ізраїльського царя. Отже, він пішов, взявши з собою десять талантів срібла, шість тисяч золотих монет і десять перемін одягу.
6 Він привіз також і листа до Ізраїльського царя, в якому писав: Коли цей лист до тебе потрапить, то маєш знати , що це я посилаю до тебе свого слугу Наамана, аби ти вилікував його від прокази!
7 Коли Ізраїльський цар прочитав листа, то так сталося, що він роздер на собі одяг і вигукнув: Хіба я Бог, аби завдавати смерті, чи оживляти, що він посилає до мене, щоб я вилікував чоловіка від його прокази? Подумайте тільки і візьміть до уваги, – це він лише шукає якоїсь зачіпки проти мене!
8 Але так сталося, що коли Божий чоловік Єлисей дізнався, що Ізраїльський цар роздер на собі шати, то послав до царя, аби йому переказали: Для чого ти роздер свої шати? Нехай прийде до мене, та довідається, що в Ізраїлі є пророк!
9 І от Нааман прибув зі своїми кіньми та зі своїми колісницями й зупинився при вході до Єлисеєвого дому.
10 Тоді Єлисей послав до нього вісника з порадою: Піди й сім разів занурся в Йордан, й твоє тіло стане чистим та здоровим.
11 Але Нааман обурився і, відходячи, сказав: Ось, я був упевнений, що він вийде, стане переді мною, закличе Ім’я Господа, свого Бога, поводить своєю рукою над хворим місцем, і зніме проказу.
12 Хіба дамаські ріки Авана та Фарфар не кращі від усіх вод Ізраїлю? Хіба я не міг би викупатися у них, щоб стати чистим? Тож він обернувся і, палаючи гнівом, відійшов.
13 Але його слуги підійшли, заговорили з ним і сказали: Якби тобі, наш батьку, пророк наказав зробити щось важке, то хіба ти не вчинив би? Але ж він лише сказав тобі: Обмийся – і станеш чистим!
14 Нааман послухався , пішов і сім разів занурився у воду Йордану, як сказав Божий чоловік, і його тіло знову стало чистим, як тіло малого хлопця.
15 Після цього він повернувся з усім своїм супроводом до Божого чоловіка, став перед ним і сказав: Тепер я зрозумів, що на всій землі немає Бога, як тільки в Ізраїлі! Тому прийми від твого слуги подячний дарунок.
16 Але Єлисей сказав: Як живий Господь, Якому я служу, що не візьму нічого! І хоч Нааман наполягав, аби той узяв, він категорично відмовився.
17 Тоді Нааман сказав: Якщо вже ні, то нехай дадуть твоєму слузі стільки землі, скільки зможуть повезти два мули, оскільки віднині твій слуга більше не приноситиме ні жертв всепалення, ні інших жертв жодним богам, окрім як Господу.
18 Одне лише прошу щодо цієї справи, – нехай Господь змилосердиться над твоїм слугою, – коли мій володар піде на поклоніння в капище Ріммона, то він, зазвичай, опиратиметься на мою руку, так що й мені доведеться поклонитися в домі Ріммона. За те, що я вимушено поклонятимусь у капищі Ріммона, нехай Господь простить твого слугу за цей учинок.
19 Єлисей сказав до нього: Іди з миром! Але, коли Нааман пройшов певну відстань шляху,
Ґехазій покараний проказою
20 слуга Божого чоловіка Єлисея, Ґехазій, подумав собі: Ось мій господар пощадив того сирійця Наамана, не прийнявши від нього нічого з того, що той привіз. Як живий Господь, я дожену його та візьму хоч щось від нього.
21 Отже, Ґехазій пустився навздогін за Нааманом. Нааман, упізнавши здалеку, хто за ним біжить, то зіскочив зі своєї колісниці та запитав: Чи все гаразд?
22 А той відповів: Усе добре! Але мій господар послав мене з такими словами: Щойно прийшли до мене двоє молодих людей, пророчих учнів, з Єфремового нагір’я, – тож дай їм талант срібла і пару перемін одягу.
23 Нааман відповів: Будь ласка, прийми два таланти! Він умовляв його і, зав’язавши два таланти срібла у два мішки, поклав і дві переміни одягу, та доручив двом своїм слугам, щоб вони все це понесли попереду нього.
24 Коли ж вони дійшли до узгір’я, він узяв усе з їхніх рук і поклав у себе в домі, а тих мужів відпустив, і вони пішли.
25 Сам же пішов, і з’явився перед своїм господарем. А Єлисей його запитав: Ґехазію, звідкіля ти прийшов? А твій слуга нікуди не ходив, – відповів той.
26 Але Єлисей сказав йому: Хіба мій дух не був при тому, коли той чоловік зійшов з колісниці й пішов тобі назустріч? Невже це відповідний час, щоб брати срібло й одяг, або набувати оливкові сади та виноградники, овець і волів, рабів чи невільниць?
27 Адже та проказа Наамана вчепиться до тебе та до твоїх нащадків назавжди! І Ґехазій вийшов від Єлисея, весь білий від прокази, наче сніг.
Uzdrowienie trędowatego Naamana
1 A Naaman, dowódca wojsk króla Aramu, był mężem znamienitym u swego pana i wielce poważanym, gdyż przez niego Pan dał zwycięstwo Aramowi. Lecz choć tak potężny rycerz, mąż ten nabawił się trądu.
2 A gdy raz Aramejczycy wyruszyli na łupieżczą wyprawę, uprowadzili z ziemi izraelskiej małą dziewczynkę, która usługiwała żonie Naamana.
3 Pewnego razu rzekła ona do swojej pani: Ach, gdyby to mój pan zetknął się kiedy z prorokiem, który mieszka w Samarii, to by go wnet uleczył z trądu.
4 Wtedy Naaman poszedł i oznajmił to swojemu panu: Tak a tak mówiła dziewczynka, która pochodzi z ziemi izraelskiej.
5 Król Aramu odpowiedział: Więc jedź tam, ja zaś poślę list do króla izraelskiego. Wyruszył tedy, wziąwszy ze sobą dziesięć talentów srebra, sześć tysięcy złotych monet i dziesięć szat na zmianę.
6 Przyniósł więc list do króla izraelskiego tej treści: Gdy ten list dotrze do ciebie, to wiedz, że to ja wysłałem do ciebie Naamana, mojego sługę, abyś go uleczył z jego trądu.
7 Lecz gdy król izraelski przeczytał ten list, rozdarł swoje szaty i rzekł: Czy ja jestem Bogiem, aby śmierć zadawać i życiem obdarzać, że tamten przysyła do mnie, abym uleczył człowieka z jego trądu? Zastanówcie się tylko i zobaczcie, czy nie szuka zaczepki ze mną.
8 A gdy do Elizeusza, męża Bożego, dotarła wieść, że król izraelski rozdarł swoje szaty, posłał do króla i kazał mu powiedzieć: Dlaczego rozdarłeś swoje szaty? Niech tamten przyjdzie do mnie i dowie się, że jest prorok w Izraelu.
9 Przybył tedy Naaman ze swoimi końmi, i ze swoim powozem i stanął przed drzwiami domu Elizeusza.
10 Wtedy Elizeusz wysłał do niego posłańca z takim poleceniem: Idź i obmyj się siedem razy w Jordanie, a twoje ciało wróci do zdrowia i będziesz czysty.
11 Na to Naaman oburzył się i odchodząc powiedział: Oto myślałem sobie, że wyjdzie, stanie przede mną, potem wezwie imienia Pana, Boga swojego, podniesie swoją rękę nad chorym miejscem i usunie trąd.
12 Czy rzeki damasceńskie Abana i Parpar nie są lepsze od wszystkich wód izraelskich? Czy nie mogłem w nich się obmyć i oczyścić? Potem odwrócił się i odszedł pałając gniewem.
13 Lecz słudzy jego przystąpili do niego i przemówili tak: Ojcze! Gdyby prorok nakazał ci coś trudnego, czy nie uczyniłbyś tego? Tym bardziej więc powinieneś to uczynić, gdy ci powiedział: Obmyj się, a będziesz czysty!
14 Poszedł więc i zanurzył się w Jordanie siedem razy według słowa męża Bożego, a wtedy jego ciało stało się znowu czyste jak ciało małego dziecięcia.
15 Wtedy powrócił do męża Bożego wraz z całym swoim orszakiem, a przyszedłszy tam, stanął przed nim i rzekł: Oto teraz wiem, że nie ma na całej ziemi Boga, jak tylko w Izraelu. Przyjmij zatem teraz dar dziękczynny od twojego sługi.
16 Lecz on odpowiedział: Jako żyje Pan, przed którego obliczem stoję, że nic nie przyjmę. A choć nalegał nań, aby przyjął, stanowczo odmówił.
17 Naaman więc rzekł: Jeżeli nie, to niech dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile udźwignie para mułów, gdyż sługa twój nie będzie już składał ofiar całopalnych ani krwawych innym bogom, jak tylko Panu.
18 W tej jednej sprawie tylko niech Pan będzie pobłażliwy dla twego sługi, mianowicie: gdy władca mój wstępuje do świątyni Rimmona, aby tam oddać pokłon, a wspiera się na moim ramieniu, to i ja muszę oddawać pokłon w świątyni Rimmona; gdy więc ja oddaję pokłon w świątyni Rimmona, niech Pan będzie pobłażliwy dla twego sługi w tej jednej sprawie.
19 Wtedy rzekł do niego Elizeusz: Idź w pokoju! A gdy odszedł od niego kawał drogi,
20 Gehazi, sługa Elizeusza, męża Bożego, pomyślał sobie: Oto mój pan oszczędził Naamana, tego Aramejczyka, nie przyjmując od niego nic z tego, co przywiózł. Jako żyje Pan, pobiegnę za nim i wezmę coś od niego.
21 I puścił się Gehazi za Naamanem. A gdy Naaman zobaczył go biegnącego za sobą, wyskoczył ze swojego powozu na jego spotkanie i rzekł: Czy przychodzisz w uczciwych zamiarach?
22 A on odrzekł: W uczciwych. Pan mój wysłał mnie z taką wieścią: W tej właśnie chwili przyszli do mnie dwaj młodzieńcy z uczniów prorockich z gór efraimskich; dajże dla nich talent srebra i dwie szaty na zmianę.
23 Naaman rzekł: Ależ owszem, zechciej przyjąć dwa talenty. I nalegał nań, i zawiązał dwa talenty srebra w dwa worki oraz dwie szaty na zmianę, i dał to dwom swoim sługom, którzy nieśli to przed nim.
24 A gdy przybyli do wzgórza, odebrał to z ich rąk i złożył w domu, mężów tych zaś odprawił i oni odeszli.
25 Sam zaś poszedł, aby stawić się przed swoim panem. I zapytał go Elizeusz: Skąd wracasz, Gehazi? A on na to: Twój sługa nigdzie nie wychodził.
26 I rzekł do niego: Nieprawda! Czy moje serce nie szło z tobą, gdy tamten mąż odwrócił się ze swojego powozu w twoją stronę? Czy to była odpowiednia pora przyjmować pieniądze, aby nabyć za nie szaty i oliwniki, i winnice, i trzody owiec, i bydło, i niewolników, i niewolnice?
27 Niechaj tedy trąd Naamana przylgnie do ciebie i do twojego potomstwa na zawsze. I wyszedł od niego zbielały od trądu jak śnieg.