Йосиф у домі Потіфара у Єгипті
1 Щодо Йосифа, то його ізмаїльці привезли в Єгипет. І купив його з рук ізмаїльців, які привели його туди, Потіфар, євнух фараона, начальник охорони, чоловік-єгиптянин.
2 Та Господь був з Йосифом. Він був людиною, якій щастило в усьому. Йосиф перебував у домі свого господаря-єгиптянина.
3 Його господар побачив, що Господь з ним, бо все, що Йосиф робить, Господь виводить на добре.
4 Тож знайшов Йосиф милість в очах свого господаря , бо чесно служив йому, і той настановив його над усім своїм домом; все, що він мав, віддав у руки Йосифа .
5 З того часу, як він поставив його над своїм домом і усім, що було в нього, Господь поблагословив дім єгиптянина заради Йосифа. Господнє благословення було на всьому його маєтку, як у домі, так і на полі.
6 Все, що належало йому, він передав у руки Йосифа й не клопотався ні про що, хіба що про їжу, яку сам їв. Йосиф же був гарний станом і вродливий з обличчя.
7 Так сталося, що після усіх цих подій дружина його господаря кинула оком на Йосифа і сказала: Переспи зі мною.
8 Але він відмовився, сказавши дружині свого пана: Ось, мій пан ні про що в своєму домі не турбується завдяки мені, й усе, що належить йому, передав у мої руки.
9 Немає більшого в цьому домі від мене, й мені не заборонено нічого, окрім тебе, тому що ти – його дружина. Як же я міг би учинити таке велике зло і згрішити перед Богом?
10 І хоч вона щодня вмовляла Йосифа, щоби він лягав з нею, але Йосиф її не слухав.
11 Якось в один з таких днів увійшов Йосиф до будинку виконувати справи по господарству, в той час як у домі не було нікого з домашніх,
12 і вона схопила його за одяг, наполягаючи: Лягай зі мною! Він же, залишивши свій одяг у її руках, утік і вибіг надвір.
13 Побачивши, що він залишив свій одяг у її руках і втік надвір,
14 вона покликала людей, які були в її домі, й кричала, стверджуючи: Дивіться, Потіфар привів нам якогось єврея, щоби той принижував нас! Він увійшов до мене, аби переспати зі мною, але я сильно закричала.
15 Тож він, побачивши, що я зняла галас і закричала, свій одяг залишив у мене, а сам утік і вибіг надвір.
16 Вона залишила одяг Йосифа біля себе, доки не прийшов господар до свого дому.
17 Як тільки той зайшов , вона так йому сказала: Ввійшов до мене раб-єврей, якого ти привів до нас, аби насміятися з мене.
18 Та коли почув, що я зняла галас і закричала, він залишив свій одяг у мене, втік і побіг надвір.
19 Коли ж почув господар Йосифа слова своєї дружини, коли вона сказала йому, що вчинив їй його слуга, то запалав гнівом.
Йосиф опиняється у в’язниці
20 Взявши Йосифа, господар укинув його до в’язниці – туди, де утримували в’язнів царя. Таким чином Йосиф опинився у в’язниці.
21 Однак Господь був з Йосифом і виявив йому милість, даруючи йому прихильність з боку начальника в’язниці.
22 Тож начальник в’язниці передав у руки Йосифа всіх ув’язнених, які були у в’язниці, і той керував усім, що там робилося.
23 Начальник в’язниці не вникав у жодну справу, оскільки він передав усе в руки Йосифа , а Господь був з ним; Господь сприяв у всьому, що Йосиф чинив.
Józef i żona Potyfara
1 Józef został przyprowadzony do Egiptu. A Potyfar, dworzanin faraona, dowódca straży przybocznej, Egipcjanin, kupił go od Ismaelitów, którzy go tam przywiedli.
2 A Pan był z Józefem, tak że wiodło mu się dobrze, i przebywał w domu pana swego, Egipcjanina.
3 Pan jego widział, iż Bóg jest z nim i sprawia, iż we wszystkim, co czyni, ma powodzenie.
4 Józef zdobył jego życzliwość i służył mu. Powołał go więc na zarządcę domu swego i powierzył mu całe swoje mienie.
5 Od tego czasu, gdy powołał go na zarządcę domu swego i całego swego mienia, błogosławił Pan domowi Egipcjanina przez wzgląd na Józefa. I spoczęło błogosławieństwo Pana na wszystkim, cokolwiek miał w domu i na polu.
6 Powierzył więc całe swoje mienie Józefowi i o nic się już nie troszczył, tylko o chleb, który spożywał. A Józef był pięknej postawy i miał piękny wygląd.
7 Po tych wydarzeniach żona pana jego zwróciła uwagę na Józefa i rzekła: Połóż się ze mną!
8 Ale on nie chciał i rzekł do żony pana swego: Oto pan mój, mając mnie, nie troszczy się o nic w domu, a wszystko, co ma, mnie powierzył.
9 On sam nie jest w tym domu większy ode mnie, a nie odmówił mi niczego oprócz ciebie, bo ty jesteś żoną jego. Jakże miałbym więc popełnić tak wielką niegodziwość i zgrzeszyć przeciwko Bogu?
10 A chociaż ona namawiała Józefa codziennie, by spał z nią i żył z nią, nie usłuchał jej.
11 Pewnego dnia, gdy wszedł do domu, aby wykonać pracę swoją, nie było tam nikogo z domowników w domu,
12 Wtedy chwyciła go za szatę jego, mówiąc: Połóż się ze mną! Lecz on zostawił szatę swą w jej ręku, uciekł i wyszedł na dwór.
13 A gdy zobaczyła, że zostawił swą szatę w jej ręku i uciekł na dwór,
14 Zawołała domowników swoich i rzekła do nich: Patrzcie, sprowadził nam męża Hebrajczyka, aby sobie pozwalał z nami. Przyszedł do mnie, aby spać ze mną, lecz ja zaczęłam głośno krzyczeć,
15 I gdy usłyszał, że głośno krzyczałam i wołałam, zostawił szatę swoją u mnie, uciekł i wyszedł na dwór.
16 I położyła szatę jego obok siebie aż do przybycia pana domu.
17 Wtedy opowiedziała mu to samo, mówiąc: Przyszedł do mnie ten sługa, Hebrajczyk, którego sprowadziłeś do nas, aby poswawolić ze mną.
18 Lecz gdy krzyczałam głośno i wołałam, zostawił szatę swoją u mnie i uciekł na dwór,
19 Gdy pan usłyszał słowa swej żony, które mu powiedziała, mówiąc: Tak to postąpił ze mną twój niewolnik, rozgniewał się bardzo.
20 Następnie pan kazał pojmać Józefa i wtrącić go do więzienia, tam, gdzie trzymano więźniów królewskich. I tam był w więzieniu.
21 Ale Pan był z Józefem i sprawił, że zjednał sobie przychylność i zapewnił sobie życzliwość przełożonego więzienia.
22 Toteż przełożony więzienia powierzył Józefowi nadzór nad wszystkimi więźniami, którzy byli w więzieniu. Wszystko, co tam się działo, działo się pod jego nadzorem.
23 Przełożony więzienia nie musiał doglądać tego, co powierzył Józefowi, gdyż Pan był z nim i sprawił, że szczęściło mu się we wszystkim, cokolwiek czynił.