Молитва Аввакума
1 Молитва пророка Аввакума для мінорного співу.
2 Господи, я почув вістку про Тебе, і мені стало страшно! Господи, оживи Свою справу за наших днів! У наші роки яви Себе і в гніві Своїм згадай про милосердя!
3 Бог йде від Темана, Святий – від гори Паран . Музична пауза .
Небеса покриті Його величчю, а Його славою наповнена земля.
4 Сяйво від Нього, як сонячне світло, а з Його рук виходять промені, – там таємниця Його сили.
5 Перед Ним йде моровиця, а слідом за Ним – палаючий вогонь .
6 Він ступає, – і трясеться земля. Він подивиться, – і тремтять народи. Віковічні гори розколюються, а відвічні пагорби западають (провалюються ), – Його дороги споконвічні.
7 Я бачив горе в ефіопських поселеннях. Тремтять у розгубленості мідіянські намети.
8 Але хіба гніваєшся Ти, Господи, на ріки? Хіба на водні потоки чи на море Твоє обурення, що сідаєш Ти на Своїх коней, і на Твої колісниці спасіння?
9 Ти підняв Свій лук, давши стрілам клятвений наказ. Музична пауза.
Ти розсік землю ріками.
10 Побачивши Тебе, захитались гори, ринули води потопу, подала свій голос безодня, високо піднімаючи свої руки (хвилі ).
11 При сяйві Твоїх блискавичних стріл, – при світлі Твого сяючого списа сонце й місяць застигли на місці.
12 У Своєму гніві ступаєш по землі, – в обуренні караєш народи.
13 Ти вирушаєш на порятунок Свого народу, щоб спасти Свого Помазаника. Ти розтрощив голову нечестивого дому, оголивши його з ніг до голови. Музична пауза .
14 Ти прошив голови його можновладців їхніми ж списами, коли вони примчали, як ураган, і вже готувались нас розпорошити, – таємно радіючи, вони були вже готові таємно проковтнути убогого.
15 Твоїми кіньми Ти топчеш море, здіймаючи шумовиння великих вод.
16 Я почув, і затремтіло моє нутро під час цієї вістки, задрижали мої губи, – біль пройняв мої кості, й почали підкошуватись піді мною мої ноги. Але я повинен залишатись спокійним, очікуючи дня скорботи, який прийде на народ, котрий чинить для нас утиски.
17 Тому хоч би не розцвіла смоківниця й не було врожаю на виноградній лозі; хоча б не вродило оливкове дерево й не було врожаю в полі; хоч би не стало овець у кошарі та скотини в стайнях, –
18 то й тоді радітиму в Господі, веселитимусь у Бозі мого спасіння!
19 Адже Владика Господь – моя сила! Він зробить мої ноги, як у лані, і на верховини мене поведе!
(Диригентові хору в супроводі струнних інструментів ).
Modlitwa błagalna proroka
1 Modlitwa błagalna proroka Habakuka na melodię trenów.
2 Panie! Słyszałem od ciebie wieść,
widziałem, Panie, twoje dzieło.
W najbliższych latach tchnij w nie życie,
w najbliższych latach objaw je!
W gniewie pomnij na miłosierdzie!
3 Bóg przychodzi z Temanu,
Święty z góry Paran. Sela.
Jego wspaniałość okrywa niebiosa,
a ziemia jest pełna jego chwały.
4 Pod nim jest blask jak światłość,
promienie wychodzą z jego rąk
i tam jest ukryta jego moc.
5 Przed nim idzie zaraza,
a za nim podąża mór.
6 Trzęsie się ziemia, gdy powstaje,
gdy patrzy, drżą narody.
Pękają odwieczne góry,
zapadają się prastare pagórki,
jego drogi są wieczne.
7 Widziałem namioty Kuszanu zagrożone zagładą,
rozerwane zasłony ziemi Midianitów.
8 Czy twoja popędliwość, Panie, zwraca się przeciw rzekom,
czy gniewasz się na strumienie,
czy oburzyłeś się na morze,
że siadasz na swoje rumaki,
na swoje wozy zwycięskie?
9 Wydobyłeś swój łuk,
na swoją cięciwę położyłeś strzałę. Sela.
Strumieniami rozdzieliłeś ziemię.
10 Na twój widok drżą góry,
obłoki spuszczają ulewne deszcze;
otchłań morska wydaje swój głos,
wysoko podnosi swe ramiona.
11 Słońce i księżyc wstrzymały swoją jasność
w świetle twych szybkich strzał,
w blasku twojej lśniącej włóczni.
12 W zawziętości kroczysz po ziemi,
w gniewie depczesz narody.
13 Wyruszasz na pomoc swojemu ludowi,
aby ratować swojego pomazańca.
Rozbijasz dom bezbożnego,
obnażasz fundamenty aż do skały. Sela.
14 Przebiłeś wodza jego wojska jego własną strzałą,
jego przywódcy są rozproszeni jak plewa przez burzę,
gdy rozwarli swoje szczęki,
aby pochłonąć w skrytości ubogiego.
15 Jego rumaki wpędziłeś w morze,
w potoki wielkich wód.
16 Gdy to usłyszałem, struchlało moje ciało,
na wieść o tym drgnęły moje wargi;
lęk śmiertelny przeszył moje członki,
a kolana zachwiały się pode mną.
Zadrżałem przed dniem utrapienia, który nadchodzi na lud,
na lud, który mnie uciska.
17 Zaiste, drzewo figowe nie wydaje owocu,
a na winoroślach nie ma gron.
Zawodzi drzewo oliwne,
a rola nie dostarcza pożywienia.
W ogrodzeniu nie ma owiec,
a w oborach nie ma bydła.
18 Lecz ja będę radował się w Panu,
weselił się w Bogu mojego zbawienia.
19 Wszechmogący Pan jest moją mocą.
Sprawia, że moje nogi są chyże jak nogi łań,
i pozwala mi kroczyć po wyżynach.
Przewodnikowi chóru przy wtórze instrumentów strunowych.