Маємо такого Первосвященика
1 У тому, про що я веду мову, головним є ось що: ми маємо такого Первосвященика, Який сів на небі праворуч престолу Величності.
2 Він – Служитель святині та істинного намету, який поставив Господь, а не людина.
3 Адже кожний первосвященик настановляється на те, аби приносити дари й жертви, тому й потрібно, щоб і Він мав що принести.
4 Тому, коли б Він був на землі, то не був би священиком, адже є ті, які приносять дари за Законом,
5 які служать образові й тіні небесного, як було вказано Мойсеєві, коли мав спорудити намет: Пильнуй, кажу, зроби все за зразком, який був показаний тобі на горі!
Новий Завіт
6 А тепер Він прийняв значно краще служіння, оскільки Він є Посередником кращого Завіту, узаконеного на кращих обітницях.
7 Бо якщо б перший Завіт був бездоганним, то для другого не шукалося б місця.
8 Докоряючи їм, Він говорить: Ось надходять дні, – мовить Господь, – коли з домом Ізраїля і з домом Юди Я укладу Новий Завіт, –
9 не за Завітом, який Я уклав з їхніми батьками того дня, коли взяв Я їх за руку, щоб вивести їх з Єгипетської землі. Оскільки вони порушили Мій Завіт, то і Я їх покинув, – каже Господь.
10 Ось Завіт, який Я укладу з домом Ізраїля по тих днях, – говорить Господь, – Мої Закони Я вкладу в їхній розум, напишу їх на їхніх серцях і буду для них Богом, а вони будуть для Мене народом.
11 І ніхто не буде навчати свого ближнього та свого брата, кажучи: Пізнай Господа! – бо всі вони пізнають Мене, від малого до великого.
12 Тому що Я буду милосердний до їхньої неправедності й більше не згадаю їхніх гріхів [та їхнього беззаконня].
13 Коли йде мова про «новий», то тим самим перший Він визнав «старим», а те, що стає давнім і старіє, близьке до зотління.
Kapłaństwo Chrystusowe i nowe przymierze
1 Główną zaś rzeczą w tym, co mówimy, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który usiadł po prawicy tronu Majestatu w niebie,
2 Jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który zbudował Pan, a nie człowiek.
3 Albowiem każdy arcykapłan bywa ustanawiany, aby składał dary i ofiary; dlatego jest rzeczą konieczną, żeby i ten miał co ofiarować.
4 Otóż, gdyby był na ziemi, nie byłby kapłanem, skoro są tu tacy, którzy składają dary według przepisów zakonu;
5 Służą oni w świątyni, która jest tylko obrazem i cieniem niebieskiej, jak to zostało objawione Mojżesżowi, gdy miał budować przybytek: Bacz, powiedziano mu, abyś uczynił wszystko według wzoru, który ci został ukazany na górze.
6 Teraz zaś objął o tyle znakomitszą służbę, o ile lepszego przymierza jest pośrednikiem, które ustanowione zostało w oparciu o lepsze obietnice.
7 Gdyby bowiem pierwsze przymierze było bez braków, nie szukanoby miejsca na drugie.
8 Albowiem ganiąc ich, mówi:
Oto idą dni, mówi Pan,
A zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe.
9 Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami
W dniu, gdym ujął ich za rękę,
Aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej;
Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu,
Przeto Ja nie troszczyłem się o nich, mówi Pan.
10 Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela
Po upływie owych dni, mówi Pan:
Prawa moje włożę w ich umysły
I na sercach ich wypiszę je,
I będę im Bogiem,
A oni będą mi ludem.
11 I nikt nie będzie uczył swego ziomka
Ani też swego brata, mówiąc: Poznaj Pana,
Bo wszyscy mnie znać będą
Od najmniejszego aż do największego z nich.
12 Gdyż łaskawy będę na nieprawości ich,
A grzechów ich nie wspomnę więcej.
13 Gdy mówi: Nowe, to uznał pierwsze za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku.