Не осуджуйте один одного!
1 Слабкого у вірі приймайте без суперечок щодо переконань.
2 Адже один вірить, що можна все їсти, а слабкий їсть зелень.
3 Хто їсть, хай не зневажає того, хто не їсть. А хто не їсть, хай не осуджує того, хто їсть, бо і його Бог прийняв.
4 Хто ти такий, що судиш чужого раба? Перед своїм паном він або стоїть, або падає. Але він встоїть, тому що Бог має силу підтримати його.
5 Хтось відрізняє один день від іншого, а хтось вважає всі дні однаковими . Нехай кожний тримається свого власного переконання.
6 Хто розрізняє дні, – для Господа розрізняє. [І хто не розрізняє днів, – для Господа не розрізняє]. Хто їсть, – для Господа їсть, адже заносить подяку Богові. А хто не їсть, – для Господа не їсть, і дякує Богові.
7 Бо ніхто з нас не живе сам для себе, і ніхто сам для себе не вмирає.
8 Якщо живемо, – для Господа живемо; якщо вмираємо, – для Господа вмираємо. Отже, чи живемо, чи вмираємо, – ми є Господні!
9 Адже Христос тому і помер, і ожив, щоби панувати і над мертвими, і над живими.
10 Тож чому ти осуджуєш свого брата? Чому свого брата зневажаєш? Адже всі ми станемо перед Божим судом,
11 як написано: Я живу, – каже Господь, – і схилиться переді Мною кожне коліно, і визнає Бога кожний язик!
12 Отже, кожний з нас сам за себе дасть відповідь Богові.
Не будете спокусою для ближніх
13 Так що вже не осуджуймо один одного, але радше судімо про те, щоб не ставити братові перешкоди чи спокуси.
14 Я знаю і певний у Господі Ісусі, що немає нічого нечистого самого в собі; тільки тому, хто вважає щось нечистим, – воно і є нечисте.
15 Бо якщо через їжу твій брат страждає, то ти вже не з любов’ю поводишся, – не губи своєю їжею того, за кого помер Христос.
16 Отже, нехай ваше добре не зневажається.
17 Адже Царство Боже – не їжа й не пиття, а праведність, мир і радість у Святому Дусі.
18 Хто цим служить Христові, той і Богові до вподоби, і людьми шанований.
19 Тому дбаймо про мир і про те, що служить для збудування одне одного.
Все, що не з віри, – гріх
20 Заради їжі не руйнуй Божого діла. Бо все чисте, але біда тій людині, яка їсть на спокусу.
21 Добре не їсти м’яса, не пити вина, – не робити нічого, через що твій брат спотикається, [або спокушується, або слабне].
22 Ти маєш переконання? Май його для себе самого перед Богом. Блаженний той, хто не осуджує себе за те, в чому впевнений.
23 А хто сумнівається, коли їсть, – уже осуджений, бо робить це не з віри. А все, що не з віри, – гріх.
Wyrozumiałość dla słabych w wierze
1 A słabego w wierze przyjmujcie, nie wdając się w ocenę jego poglądów.
2 Jeden wierzy, że może jeść wszystko, słaby zaś jarzynę jada.
3 Niechże ten, kto je, nie pogardza tym, który nie je, a kto nie je, niech nie osądza tego, który je; albowiem Bóg go przyjął.
4 Kimże ty jesteś, że osądzasz cudzego sługę? Czy stoi, czy pada, do pana swego należy; ostoi się jednak, bo Pan ma moc podtrzymać go.
5 Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu.
6 Kto przestrzega dnia, dla Pana przestrzega; kto je, dla Pana je, dziękuje bowiem Bogu; a kto nie je, dla Pana nie je, i dziękuje Bogu.
7 Albowiem nikt z nas dla siebie nie żyje i nikt dla siebie nie umiera;
8 Bo jeśli żyjemy, dla Pana żyjemy; jeśli umieramy, dla Pana umieramy; przeto czy żyjemy, czy umieramy, Pańscy jesteśmy.
9 Na to bowiem Chrystus umarł i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panować.
10 Ty zaś czemu osądzasz swego brata? Albo i ty, czemu pogardzasz swoim bratem? Wszak wszyscy staniemy przed sądem Bożym.
11 Bo napisano:
Jakom żyw, mówi Pan,
Ugnie się przede mną wszelkie kolano
I wszelki język wyznawać będzie Boga.
12 Tak więc każdy z nas za samego siebie zda sprawę Bogu.
13 Przeto nie osądzajmy już jedni drugich, ale raczej baczcie, aby nie dawać bratu powodu do upadku lub zgorszenia.
14 Wiem i jestem przekonany w Panu Jezusie, że nie ma niczego, co by samo w sobie było nieczyste; nieczyste jest jedynie dla tego, kto je za nieczyste uważa.
15 Jeżeli zaś z powodu pokarmu trapi się twój brat, to już nie postępujesz zgodnie z miłością; nie zatracaj przez swój pokarm tego, za którego Chrystus umarł.
16 Niechże tedy to, co jest dobrem waszym, nie będzie powodem do bluźnierstwa.
17 Albowiem Królestwo Boże, to nie pokarm i napój, lecz sprawiedliwość i pokój i radość w Duchu Świętym.
18 Bo kto w tym służy Chrystusowi, miły jest Bogu i przyjemny ludziom.
19 Dążmy więc do tego, co służy ku pokojowi i ku wzajemnemu zbudowaniu.
20 Dla pokarmu nie niszcz dzieła Bożego. Wszystko wprawdzie jest czyste, ale staje się złem dla człowieka, który przez jedzenie daje zgorszenie.
21 Dobrze jest nie jeść mięsa i nie pić wina ani nic takiego, co by twego brata przyprawiło o upadek.
22 Przekonanie, jakie masz, zachowaj dla siebie przed Bogiem. Szczęśliwy ten, kto nie osądza samego siebie za to, co uważa za dobre.
23 Lecz ten, kto ma wątpliwości, gdy je, jest potępiony, bo nie postępuje zgodnie z przekonaniem; wszystko zaś, co nie wypływa z przekonania, jest grzechem.