Псалом 42
1 Диригентові. Повчання синів Корея.
2 Як олень прагне до джерела води, так душа моя прагне до Тебе, Боже.
3 Моя душа прагне Бога, – Живого Бога! Коли ж я нарешті прийду і з’явлюся перед обличчям Бога?
4 Мої сльози стали для мене хлібом удень і вночі, коли щодня мені кажуть: Де твій Бог?
5 Про це я згадую, виливаючи душу свою, коли йду з юрбою, подорожуючи з ними до Божого Дому, серед голосів радості й хвали святкового натовпу.
6 Чому впадаєш у відчай, душе моя, чому тривожишся в мені? Поклади надію на Бога, адже я прославлятиму Його й далі за Його спасіння.
7 Боже мій, душа моя стривожена в мені. Тому я згадую Тебе з околиць Йордану і Гермону, з гори Міцар.
8 Безодня перекликається з безоднею в гуркоті Твоїх водоспадів, – усі Твої буруни і Твої хвилі пройшли наді мною.
9 Удень Господь виявляє Своє милосердя, а вночі я співаю Йому пісню, молюся до Бога мого життя.
10 Кажу Богові: Ти Скеля моя! Чому Ти забув про мене? Чому я ходжу засмучений через ворожий утиск?
11 Ніби кості ламають мені, коли мої вороги глузують з мене, повторюючи щодня: Де твій Бог?
12 Чому ти впадаєш у відчай, душе моя, чому тривожишся в мені? Покладайся на Бога, адже я й далі прославлятиму Його – мого Бога і Спасителя мого.
Tęskonta za Bogiem i świątynią
1 Przewodnikowi chóru. Pieśń pouczająca synów Koracha.
2 Jak jeleń pragnie wód płynących,
Tak dusza moja pragnie ciebie, Boże!
3 Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego.
Kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga?
4 Łzy moje są mi chlebem we dnie i w nocy,
Gdy mówią do mnie co dzień: Gdzie jest Bóg twój?
5 Wspominam to z wielkim rozrzewnieniem,
Jak chodziłem w tłumie, pielgrzymując do domu Bożego
Wśród głosów radości i dziękczynienia tłumu świętującego.
6 Czemu rozpaczasz, duszo moja,
I czemu drżysz we mnie?
Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę:
On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!
7 Dusza moja smuci się we mnie,
Dlatego wspominam cię z krainy Jordanu i szczytów Hermonu,
Z gór Misar.
8 Głębina przyzywa głębinę w odgłosie wodospadów twoich:
Wszystkie nawałnice i fale twoje przeszły nade mną.
9 Za dnia wyznacza Pan łąskę swoją!
A w nocy śpiewam mu pieśń, modlę się do Boga życia mego.
10 Mówię do Boga: Skało moja,
Dlaczego zapomniałeś o mnie?
Dlaczego posępny chodzę,
Gdy trapi mnie nieprzyjaciel?
11 Jest mi tak, jakby kruszono mi kości,
Gdy mnie lżą wrogowie moi,
Mówiąc do mnie co dzień:
Gdzież jest Bóg twój?
12 Czemu rozpaczasz, duszo moja,
I czemu drżysz we mnie?
Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę:
On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!