Псалом 109
1 Диригентові. Псалом Давида.
Боже моєї хвали, не мовчи!
2 Адже відкрились проти мене нечестиві та зрадливі уста, лихословлять мене підступним язиком.
3 Оточили мене ненависними словами і затіяли проти мене боротьбу без причини.
4 На мою любов відповідають ворожістю, хоч я за них молюся.
5 Вони віддають мені злом за добро, а за мою любов ненавистю.
6 Постав над ним (моїм ворогом ) нечестивого свідка, і нехай обвинувач стане праворуч від нього!
7 Коли його судитимуть, нехай виявиться засудженим, а його молитва нехай буде визнана гріхом.
8 Нехай будуть короткими його дні, а посаду його нехай обійме інший.
9 Нехай його діти стануть сиротами, а його дружина – удовою.
10 Нехай його діти стануть убогими волоцюгами, і хай жебракують далеко від своїх зруйнованих осель.
11 Нехай лихвар захопить у нього все, чим він володіє; хай чужинці розкрадуть плоди праці його.
12 Нехай не буде нікого, хто виявив би до нього милосердя, – ані того, хто змилосердився б над його сиротами.
13 Нехай його нащадки будуть вигублені, щоб у наступному поколінні щезло його ім’я.
14 Нехай згадається перед Господом беззаконня його батьків, і не буде стертий гріх його матері.
15 Нехай будуть вони (гріхи батьків ) постійно перед Господом, і хай буде знищена зі землі пам’ять про них.
16 Тому що він і не думав чинити милосердя, але до смерті переслідував нещасну, вбогу і зранену серцем людину.
17 Він любив проклинати, тож нехай ці прокльони впадуть на нього! Не бажав благословення, тож нехай воно буде далеко від нього.
18 Він зодягався в прокляття, наче в шати, тож воно просочилось в його нутро, як вода, й до його костей, як олія.
19 Нехай воно (прокляття ) стане для нього, як плащ у який він сам зодягнеться, і як пояс, яким постійно підперізується.
20 Така відплата від Господа тим, що оскаржують мене і лихословлять на мене.
21 Але Ти, Господи Владико, чини зі мною задля Твого Імені; оскільки ж Твоє милосердя добре, спаси мене!
22 Я ж бідний та вбогий, і серце моє в мені зранене.
23 Я никну, як зникаюча тінь, – мене струсили, наче сарану.
24 Мої коліна слабнуть від посту, виснажене від браку олії моє тіло.
25 Я став для них посміховиськом, – побачивши мене, люди хитають головами.
26 Допоможи мені, Господи, Боже мій, задля Свого милосердя, спаси мене!
27 Нехай пізнають вони, що це Твоя рука, що то Ти, Господи, вчинив це.
28 Нехай собі проклинають, аби лише Ти благословив. Ті, що повстали, будуть осоромлені, а Твій слуга радітиме.
29 Вкриються ганьбою оскаржувачі мої, і носитимуть на собі свій сором наче плащ.
30 З великою вдячністю на устах прославлятиму Господа, серед багатьох людей величатиму Його.
31 Адже Він завжди на боці нещасного, аби його рятувати від тих, котрі його засуджують.
O karę dla okrutnego wroga
1 Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy.
Boże chwały mojej, nie milcz,
2 Bo otworzyły się przeciwko mnie
Usta bezbożne i zdradliwe.
Mówią przeciwko mnie językiem kłamliwym!
3 Słowami nienawistnymi otaczają mnie
I zwalczają mnie bez przyczyny.
4 Oskarżają mnie za miłość moją,
Chociaż ja się za nich modlę.
5 Oddają mi złem za dobre,
A nienawidzą za miłość moją.
6 Wyznacz mu na wroga bezbożnika,
A oskarżyciel niech stanie po jego prawicy!
7 Gdy sądzić go będą, niech wyjdzie skazany,
A modlitwa jego niech mu będzie poczytana za grzech!
8 Niech dni jego będą krótkie,
A urząd jego niech inny weźmie!
9 Niech będą sierotami dzieci jego,
A żona jego wdową!
10 Niech się tułają dzieci jego i żebrzą.
Niech będą wypędzone ze swych spustoszonych domów!
11 Niech lichwiarz czyha na całe jego mienie,
A obcy niech rozgrabią owoc jego pracy!
12 Bodajby nie miał nikogo, kto by mu okazał życzliwość,
Ani takiego, kto by się zlitował nad sierotami jego!
13 Potomstwo jego niech będzie skazane na zagładę,
Imię jego niech wygaśnie w drugim pokoleniu!
14 Niech Pan pamięta o winie ojców jego,
A grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony!
15 Niech będą zawsze przed Panem
I niechaj wytępi z ziemi pamięć o nich!
16 Bo nie pamiętał o okazywaniu miłosierdzia,
Ale prześladował nędzarza i biedaka
I człowieka utrapionego chciał zabić.
17 Umiłował przekleństwo — niech ono nań spadnie!
Nie chciał błogosławieństwa — niech będzie dalekie od niego!
18 Przyoblókł się w przekleństwo jak w szatę,
Niech więc wejdzie ono jak woda we wnętrzności jego
I jak oliwa w kości jego!
19 Niech mu ono będzie jak szata, która go okrywa,
I jak pas, który go zawsze opasuje!
20 Taka niech będzie zapłata Pana dla tych, którzy mnie oskarżają
I źle o mnie mówią!
21 Ale Ty, Boże, Panie mój,
Bądź ze mną dla imienia swego,
A że dobra jest łaska twoja,
Wybaw mnie!
22 Bom jest nędzny i biedny,
A serce moje zranione jest we mnie!
23 Niknę jak cień pod wieczór,
Strząsają mnie jak szarańczę.
24 Kolana mi się chwieją od postu,
A ciało me bez tłuszczu wychudło.
25 Stałem się im pośmiewiskiem,
Gdy mnie widzą, kiwają głowami.
26 Wspomóż mnie. Panie, Boże mój,
Wybaw mnie dla łaski swojej!
27 Niechaj poznają, iż to ręka twoja,
Żeś to Ty, Panie, uczynił!
28 Oni przeklinają, lecz Ty błogosław,
Niech będą zawstydzeni przeciwnicy moi,
A sługa twój radować się będzie.
29 Niech okryją się hańbą oskarżyciele moi
I niech się przyodzieją swym wstydem jak płaszczem!
30 Wysławiać będę Pana wielce ustami moimi,
A wobec wielu chwalić go będę,
31 Bo staje po prawicy ubogiego,
Aby go wybawić od tych, którzy go osądzają.