Приклад самовідданої любові
1 Отже, коли є якась втіха в Христі, коли є якась відрада в любові, коли є якась спільність духа, коли є якесь милосердя і щедрість,
2 доповніть мою радість, щоб ви думали те саме, мали ту саму любов, були однодушні й однієї думки.
3 Нічого не робіть наперекір чи з марнославства, але в покорі вважайте одне одного більшим за себе.
4 Нехай кожний дбає не про себе, а про інших.
5 Плекайте в собі ті самі думки, що й у Христі Ісусі.
6 Він, маючи Божу природу, не вважав посяганням бути рівним Богові,
7 але понизив Самого Себе, прийнявши образ раба, постав у подобі людини і з вигляду був як людина;
8 Він упокорив Себе, був слухняним аж до смерті, й до смерті хресної.
9 Тому Бог надзвичайно звеличив Його та дав Йому Ім’я, яке вище всякого іншого імені,
10 аби перед Ім’ям Ісуса поклонилося кожне коліно – і піднебесних, і земних, і підземних;
11 і щоб кожною мовою для слави Бога Отця було визнано, що Ісус Христос – це Господь.
Діти Божі – світло для світу
12 Тому, мої любі, так як ви завжди були слухняні, не тільки коли я був присутній, але значно більше тепер, коли я відсутній, зі страхом і трепетом звершуйте своє спасіння.
13 Адже то Бог за Своєю доброю волею викликає у вас і бажання, і дію.
14 Усе робіть без нарікань і сумніву,
15 щоб ви, непорочні та чисті, були бездоганними Божими дітьми серед лукавого й розбещеного роду, серед якого ви сяєте, мов світила у світі,
16 дотримуючи слово життя мені для похвали в день Христа, що я недаремно біг, недаремно трудився.
17 Та хоч і приношу себе на служіння і в жертву вашої віри, я радію і веселюся разом з усіма вами.
18 Так само й ви радійте та веселіться разом зі мною.
19 Маю в Господі Ісусі надію незабаром послати до вас Тимофія, щоб і я заспокоївся духом, довідавшись, що з вами.
20 Оскільки я не маю нікого іншого з такою ж душею, хто би щиріше дбав про вас,
21 адже всі шукають свого, а не того, що належить Ісусу Христу.
22 Його ж досвідченість ви знаєте, що він, наче син батькові, послужив мені для Євангелії.
23 Надіюся послати його, як тільки довідаюся, що буде зі мною.
24 Але переконаний у Господі, що й сам незабаром прийду.
25 Вважав за потрібне послати до вас Епафродита – мого брата, помічника і співвоїна, а вашого посланця і служителя в моїй потребі.
26 Адже він побивався за всіма вами й був дуже стривожений, оскільки ви почули, що він захворів.
27 Бо він захворів і був при смерті, але Бог помилував його, і не тільки його, а й мене, щоб я не мав смутку за смутком.
28 Тому я швидко послав його, аби, побачивши його, ви знову зраділи, та щоб і я не страждав.
29 Прийміть же його в Господі з повною радістю і шануйте таких,
30 бо він за справу Христа був близько до смерті, наражаючи своє життя на небезпеку, аби доповнити недостаток вашого служіння для мене.
Wezwanie do jednomyślności i pokory
1 Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie,
2 Dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością.
3 I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie.
4 Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze.
Ofiarne życie i śmierć Jezusa Chrystusa wzorem pokory
5 Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie,
6 Który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu,
7 Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem,
8 Uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.
9 Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię,
10 Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią
11 I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.
Zachęta do posłuszeństwa i nienagannego życia
12 Przeto, umiłowani moi, jak zawsze, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz pod moją nieobecność byliście posłuszni; z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie.
13 Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie.
14 Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania,
15 Abyście się stali nienagannymi i szczerymi dziećmi Bożymi bez skazy pośród rodu złego i przewrotnego, w którym świecicie jak światła na świecie,
16 Zachowując słowa żywota ku chlubie mojej na dzień Chrystusowy, na dowód, że nie na próżno biegałem i nie na próżno się trudziłem.
17 Ale gdyby nawet krew moja miała być dolana do ofiary i obrzędu ofiarnego wiary waszej, raduję się i cieszę razem z wami wszystkimi;
18 Z tego tedy i wy się radujcie i cieszcie razem ze mną.
Przysłanie Tymoteusza
19 A mam nadzieję w Panu Jezusie, że rychło poślę do was Tymoteusza, abym i ja się ucieszył, dowiedziawszy się, co się z wami dzieje.
20 Albowiem nie mam drugiego takiego, który by się tak szczerze troszczył o was;
21 Bo wszyscy inni szukają swego, a nie tego, co jest Chrystusa Jezusa.
22 Wszak wiecie, że jest on wypróbowany, gdyż jak dziecię ojcu, tak on ze mną służył ewangelii.
23 Spodziewam się przeto, że poślę go do was zaraz, gdy tylko zobaczę, co ze mną będzie;
24 Pokładam zaś ufność w Panu, że i sam wkrótce do was przyjdę.
Odesłanie Epafrodyta
25 Uznałem jednak za rzecz konieczną posłać do was Epafrodyta, brata, współpracownika i współbojownika mego, a waszego wysłannika i sługę w potrzebie mojej,
26 Bo zaiste tęsknił do was wszystkich i bardzo się smucił, dlatego że słyszeliście, iż zachorował.
27 Bo rzeczywiście chorował tak, że był bliski śmierci; ale Bóg zmiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, lecz i nade mną, abym nie miał smutku za smutkiem.
28 Dlatego tym spieszniej posłałem go, abyście wy, ujrzawszy go, uradowali się znowu, a ja żebym miał mniej smutku.
29 Przyjmijcie go więc w Panu z wielką radością i miejcie takich ludzi w poszanowaniu,
30 Dlatego że dla sprawy Chrystusowej był bliski śmierci, narażając na niebezpieczeństwo życie, aby wyrównać to, czym wy nie mogliście mi usłużyć.