Господь прикликує Ісаю до пророчого служіння
1 У рік смерті царя Уззії я побачив мого Владику, Який сидів на високому і піднесеному престолі, а краї Його шат наповнювали Храм.
2 Над Ним стояли серафими. У кожного з них було по шість крил: двома він закривав своє обличчя, двома покривав свої ноги і двома літав.
3 І волали вони один до другого, повторюючи: Святий, святий, святий Господь Саваот! Уся земля сповнена Його славою!
4 Від голосу волаючих захиталися підвалини й пороги брам , і Храм наповнився димом.
5 І я сказав: Горе мені! Я пропащий! Адже я людина з нечистими устами, і живу серед народу також з нечистими устами, в той час як мої очі побачили Царя, Господа Саваота.
6 Тоді до мене підлетів один із серафимів, тримаючи в руці жаріюче вугілля, яке взяв щипцями з жертовника,
7 і, доторкнувшись до моїх уст, сказав: Тепер, коли це доторкнулося до твоїх уст, твоя провина усунута, і твій гріх викуплений!
8 І ось я почув голос мого Владики, Який говорив: Кого Мені послати, і хто піде для Нас? І я відповів: Ось я, пошли мене!
9 А Він промовив: Йди і говори цьому народові: Ви слухаєте уважно, але не розумієте; ви очима дивитеся, але не пізнаєте!
10 Учини затверділим серце цього народу, а його вуха зроби тугими, закрий його очі, щоб він не бачив своїми очима, і не чув своїми вухами, не розумів своїм серцем, не навернувся і не зцілився .
11 І я запитав: До яких пір, мій Владико? А Він відповів: Аж доки не будуть спустошені міста і залишаться без мешканців, а будинки без людей, доки країна не перетвориться на суцільні руїни.
12 Господь відпровадить людей далеко , а залишена земля цілковито опустіє.
13 І хоча б на ній залишилась, або повернулась десята частина, то вона буде знову знищена, але, як теребінт і як дуб, після того як їх зрубають, залишається корінь, так залишиться його пень, який стане святим насінням.
Powołanie Izajasza na proroka
1 W roku śmierci króla Uzjasza widziałem Pana siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym, a kraj jego szaty wypełniał świątynię.
2 Jego orszak stanowiły serafy, z których każdy miał po sześć skrzydeł, dwoma zakrywał swoją twarz, dwoma zakrywał swoje nogi i na dwóch latał.
3 I wołał jeden do drugiego:
Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów!
Pełna jest wszystka ziemia chwały jego.
4 I zatrzęsły się progi w posadach od tego potężnego głosu, a przybytek na pełnił się dymem.
5 I rzekłem:
Biada mi! Zginąłem, bo jestem człowiekiem nieczystych warg
i mieszkam pośród ludu nieczystych warg,
gdyż moje oczy widziały Króla, Pana Zastępów.
6 Wtedy przyleciał do mnie jeden z serafów, mając w ręku rozżarzony węgielek, który szczypcami wziął z ołtarza,
7 I dotknął moich ust, i rzekł:
Oto dotknęło to twoich warg
i usunięta jest twoja wina,
a twój grzech odpuszczony.
8 Potem usłyszałem głos Pana, który rzekł:
Kogo poślę? I kto tam pójdzie?
Tedy odpowiedziałem:
Oto jestem, poślij mnie!
9 A On rzekł:
Idź i mów do tego ludu:
Słuchajcie bacznie, lecz nie rozumiejcie,
i patrzcie uważnie, lecz nie poznawajcie!
10 Znieczul serce tego ludu
i dotknij jego uszy głuchotą, a jego oczy ślepotą,
aby nie widział swoimi oczyma i nie słyszał swoimi uszyma,
i nie rozumiał swoim sercem, żeby się nie nawrócił i nie ozdrowiał!
11 I rzekłem: Dopókiż, Panie? A On odpowiedział:
Dopóki nie opustoszeją miasta i nie będą bez mieszkańców,
domy bez ludzi, a kraj nie stanie się pustynią.
12 Pan uprowadzi ludzi daleko,
i w kraju będzie wielkie spustoszenie.
13 A choćby została w nim jeszcze dziesiąta część,
ta ponownie będzie zniszczona jak dąb lub jak terebint,
z którego przy ścięciu został tylko pień.
Pędem świętym jest jego pień.