Горе несправедливим законодавцям
1 Горе тим, котрі створюють несправедливі закони, і писарям, які пишуть жорстокі постанови,
2 позбавляючи бідних правосуддя та урізуючи права Мого вбогого народу, щоби вдови ставали здобиччю, і можна було грабувати сиріт.
3 А що ви робитимете в день ваших відвідин, коли нагряне на вас погибель здалеку? До кого втікатимете по допомогу і де залишите ваші скарби?
4 Без Мене ви опинитесь серед бранців, або поляжете між убитими. Але і після всього цього не відвернеться Його гнів, і рука Господня буде простягнута.
Майбутнє покарання Ассирії
5 Горе Ассирії – палиці Мого гніву, адже в її руках жезл Мого обурення!
6 Я посилаю Ассирію проти нечестивого народу, – на народ, на якому Моє обурення, даю дозвіл брати здобич грабуванням, а його самого топтати, як болото на дорозі.
7 Вона ж (Ассирія ) мислить по-іншому, в її серці інші задуми. Вона у своєму серці замишляє спустошувати і нищити багато інших народів.
8 Вона каже: Хіба всі мої можновладці – не царі?
9 Хіба Калне не те саме, що й Каркеміш, або Хамат не те, що й Арпад, чи Самарія не те, що й Дамаск?
10 Адже моя рука підкорила царства з їхніми ідолами, де було різьблених ідолів більше, ніж у Єрусалимі та в Самарії;
11 як я зробив із Самарією та її рукотворними кумирами , так зроблю з Єрусалимом та його ідолами…
12 Тому, коли мій Владика завершить усі Свої справи на горі Сіон і в Єрусалимі, то займеться результатами зарозумілості серця царя Ассирії, – його хвастощами слави у власних очах.
13 Адже він думає: Усе це я зробив силою власної руки і завдяки своєму розуму, оскільки я своєю мудрістю пересуваю кордони народів, грабую їхні скарби, і як витязь викидаю їхніх правителів.
14 Моя рука сягає багатств народів, як пташиних гнізд; і як забирають залишені в них яйця, так я забрав усі землі, і не було жодного, хто поворухнув би крилом, чи відкрив рота й пискнув.
15 Але хіба сокира величається перед тим, хто нею рубає? Хіба пила вихваляється перед тим, хто нею працює? Це схоже, якби палиця розмахувала б тим, хто її піднімає, або кий опирався б на того, хто його тримає в руці.
16 Тому мій Владика, Господь Саваот, пошле сухоти на всіх його вгодованих, а під його славою спалахне вогонь, немов полум’я пожежі.
17 Світло Ізраїлю спалахне вогнем, а його Святиня – полум’ям, яке спалить, пожираючи його терен та колючий чагарник в один день.
18 Він дощенту, з душею і тілом, знищить славу його лісу та його саду, а він сам чахнутиме, як хворий на сухоти, –
19 а залишок дерев його лісу буде таким нечисленним, що навіть дитина їх порахує.
Залишок Ізраїля навернеться до Господа
20 Того дня станеться так, що залишок Ізраїлю і врятовані з роду Якова, більше не покладатимуться на тих, хто їх побив, але в істині будуть покладатися на Господа, Святого Ізраїлевого.
21 Залишок навернеться, – залишок Якова, – до Всемогутнього Бога.
22 Бо хоча б твого народу, Ізраїлю, було, як морського піску, лише його залишок навернеться. Загибель визначена вищою справедливістю.
23 Адже визначена загибель звершується по всій землі за волею мого Владики, Господа Саваота.
24 Тому так говорить мій Владика, Господь Саваот: Народе Мій, який мешкаєш на Сіоні, не бійся ассирійців! Вони вдарять тебе палицею, піднявши на тебе кия, як в давнину Єгипет.
25 Але вже зовсім недовго, і Моє обурення припиниться, а Мій гнів обернеться задля їхнього знищення.
26 Господь Саваот підійме на них батога, як під час знищення Мідіяна біля скелі Орева, і як Він підняв Свого жезла над морем проти Єгипту.
27 У той час станеться таке: тягар Ассирії буде знятий з твоїх плечей, і її ярмо – з твоєї шиї, – ярмо розпадеться на зміцнілій твоїй шиї…
28 Вони йдуть на Аят, переходять через Міґрон і залишають свій військовий обоз у Міхмасі.
29 Переходять ущелину, а в Геві будуть ночувати; затремтіла Рама, з Гіви Саулової розбігаються.
30 Заголоси і ти, о, дочко Ґалліма, – нехай почує Лаїш, обізветься нещасний Анатот.
31 Порозбігалися з Мадмени, а ті, що живуть у Ґевімі, шукають схованки.
32 Ще день стоятимуть у Нові, погрозять своєю рукою горі, – дочці Сіону, та єрусалимському пагорбу.
33 Але Владика, Господь Саваот, потужною силою повідтинає галузки, – буйні з них будуть зрубані, – навіть найвищі будуть повалені.
34 Він вирубає лісові хащі залізом, – впаде Ліван від Всемогутнього.
1 Biada tym, którzy ustanawiają niesprawiedliwe ustawy,
i pisarzom, którzy wypisują krzywdzące wyroki,
2 Aby odepchnąć nędzarzy od sądu
i pozbawić sprawiedliwości ubogich mojego ludu,
aby wdowy stały się ich łupem
i aby mogli obdzierać sieroty.
3 A cóż uczynicie w dniu nawiedzenia
i burzy, która z daleka nadejdzie?
Do kogo będziecie się uciekali po pomoc
i gdzie pozostawicie swoje bogactwo?
4 Pozostaje wam tylko skulić się wśród więźniów
lub upaść wśród zabitych.
Mimo to nie ustaje jego gniew,
a jego ręka jeszcze jest wyciągnięta.
Asyria karą w ręku Pana
5 Biada Asyryjczykowi, lasce mojego gniewu,
w którego ręku jest rózga mojej zawziętości.
6 Poślę go przeciwko narodowi niegodziwemu
i przeciwko ludowi mojego gniewu powołam go,
aby brał łup i grabił,
i podeptał go jak błoto na ulicy.
7 Lecz on nie tak sądzi,
a jego serce nie tak myśli,
bo umyślił w swoim sercu zniszczyć i wytępić niemało narodów.
8 Mówi bowiem: Czyż wszyscy moi wodzowie nie są królami?
9 Czy z Kalno nie stało się tak jak z Karkemisz,
a z Arpadem tak jak z Hamatem?
Czy z Samarią nie tak jak z Damaszkiem?
10 Jak moja ręka dosięgła państw bożków,
których posągi były liczniejsze niż jeruzalemskie i samaryjskie,
11 Jak uczyniłem Samarii i jej bałwanom,
tak uczynię Jeruzalemowi i jego bałwanom,
12 I stanie się, że gdy Pan dokona całego swojego dzieła na górze Syjon i w Jeruzalemie,
wtedy ukarze owoc pychy serca króla asyryjskiego
i chełpliwą wyniosłość jego oczu.
13 Rzekł bowiem: Uczyniłem to mocą swojej ręki i dzięki swojej mądrości,
gdyż jestem rozumny;
zniosłem granice ludów
i zrabowałem ich skarby,
i jak mocarz strąciłem siedzących na tronie.
14 I sięgnęła moja ręka po bogactwo ludów jakby po gniazdo,
a jak zagarniają opuszczone jajka,
tak ja zagarnąłem całą ziemię,
a nie było takiego, kto by poruszył skrzydłem
albo otworzył dziób i pisnął.
15 Czy siekiera puszy się przed tym, który nią rąbie?
Czy piła wynosi się nad tego, który nią trze?
Jak gdyby laska wywijała tym, który ją podnosi,
jak gdyby kij podnosił tego, który nie jest z drewna.
16 Dlatego Pan, Pan Zastępów, ześle na jego tuszę suchoty,
a pod jego potęgą zapłonie ogień jak pożar.
17 I światłość Izraela stanie się ogniem,
a jego Święty płomieniem,
który w jednym dniu spali i pochłonie jego ciernie i oset.
18 Zniszczy doszczętnie wspaniały jego las i sad,
i będzie tak, jak gdyby umierał śmiertelnie chory.
19 A pozostałych drzew lasu będzie tak niewiele,
że chłopiec będzie mógł je spisać.
Ratunek nawróconej resztki Izraela
20 I stanie się w owym dniu:
Reszta Izraela i uratowani z domu Jakuba
już nie będą opierać się na tym, który ich bije,
lecz wiernie opierać się będą na Panu, Świętym Izraelskim.
21 Resztka nawróci się, resztka Jakuba, do Boga Mocarza.
22 Bo, choćby twój lud, Izraelu, był tak liczny jak piasek morski,
tylko resztka z niego się nawróci.
Zagłada jest postanowiona zgodnie z pełnią sprawiedliwości.
23 Gdyż, jak jest postanowione, Wszechmocny, Pan Zastępów dokona zagłady na całej ziemi.
24 Dlatego tak rzecze Wszechmocny, Pan Zastępów: Ludu mój, który zamieszkujesz Syjon, nie bój się Asyrii, która cię bije laską i podnosi swój kij na ciebie, jak niegdyś Egipt.
25 Gdyż jeszcze króciutka chwila, a ustanie zapalczywość, a mój gniew będzie ku ich zagładzie.
26 I Pan Zastępów będzie wywijał nad nim batem jak wówczas, gdy pobił Midianitów przy Skale Kruka, i podniesie swój kij nad morzem, jak niegdyś nad Egiptem.
27 I stanie się w owym dniu: Jego brzemię ustąpi z twojego grzbietu i z twojego karku zniknie jarzmo.
28 Wyruszył z Rimmon, uderza na Ajjat,
przechodzi przez Migron, w Michmas zostawia swój tabor.
29 Przechodzą przez wąwóz, nocują w Gęba.
Drży Rama, z Gibei Saulowej uciekają.
30 Krzycz głośno, Gallim, nasłuchuj, Laisza!
Odezwij się do niej, Anatot!
31 Madmena błąka się,
mieszkańcy Gebim szukają schronienia,
32 Jeszcze dzisiaj zatrzyma się w Nobie,
podniesie rękę przeciwko górze córki syjońskiej,
przeciwko pagórkowi Jeruzalemu.
33 Oto Pan, Pan Zastępów, zetnie siekierą gałęzie korony;
wybujałe będą ścięte, a wyniosłe ku ziemi pochylone.
34 Potem toporem wytnie gąszcze leśne,
i Liban padnie wraz ze swoimi wspaniałymi cedrami.