Ознака Заповіту
1 Коли Аврамові виповнилося дев’яносто дев’ять років, з’явився йому Господь і сказав: Я – Бог Всемогутній! Ходи зі Мною, і будь бездоганним!
2 Я укладу Мій Заповіт між Мною і між тобою, і вельми тебе розмножу.
3 Впав Аврам долілиць, а Бог продовжував до нього говорити:
4 Ось Мій Заповіт з тобою; ти станеш батьком великого числа народів.
5 Відтепер ти зватимешся не Аврам, а твоє ім’я буде Авраам, бо Я учинив тебе батьком багатьох народів.
6 Я надзвичайно звеличу тебе, зроблю тебе дуже плідним, виведу від тебе цілі народи, і навіть царі вийдуть з тебе.
7 І укладу Мій Заповіт між Мною і тобою, та між твоїми нащадками після тебе в їхніх поколіннях як вічний Заповіт, щоби бути Богом тобі й твоїм нащадкам по тобі.
8 Я дам тобі та нащадкам твоїм після тебе землю, в якій перебуваєш, всю землю ханаанську, на вічне володіння, – і Я буду їм Богом.
9 Продовжуючи, Бог сказав Авраамові: Ти Заповіт Мій зберігатимеш – ти і твої нащадки після тебе в їхніх поколіннях.
10 Ось Мій Заповіт, якого будете дотримуватись, між Мною і всіма нащадками твоїми після тебе. Хай буде обрізаний у вас кожний чоловік.
11 Обріжете вашу крайню плоть, і це буде ознакою Заповіту між Мною і вами.
12 Кожне восьмиденне ваше дитя чоловічої статі у ваших поколіннях буде обрізане, як народжене у твоєму домі, так і куплене за гроші в будь-якого сина-чужинця, котрий не з твоїх нащадків.
13 Обов’язково має бути обрізаний народжений у твоєму домі й куплений за твої гроші; тож Мій Заповіт буде на вашому тілі як Заповіт вічний.
14 А необрізаний чоловік, – той, кому не буде зроблено обрізання крайньої плоті, – буде знищений зі свого народу, оскільки він зламав Мій Заповіт!
15 Далі сказав Бог Авраамові: Сару, свою дружину, не називатимеш більше Сарою. Тепер її ім’я буде Сарра.
16 Я благословлю її і дам тобі від неї сина. Я поблагословлю її, і вона стане матір’ю цілих народів. Від неї походитимуть царі народів.
17 Після цих слів Авраам впав долілиць, засміявся, і сказав у своєму серці: Хіба у столітнього може народитися син , невже дев’яностолітня Сарра народить?
18 Богові ж Авраам сказав: Нехай хоч Ізмаїл живе перед Тобою.
19 Та Бог промовив: Саме твоя дружина Сарра народить тобі сина, а ти назвеш його Ісааком. Я укладу з ним Мій Заповіт, Заповіт вічний, і з його нащадками після нього.
20 А щодо Ізмаїла, то Я вислухав тебе. Я поблагословив його, також учиню його плідним і дуже розмножу його. Він породить дванадцять князів, і виведу від нього великий народ.
21 Але Мій Заповіт Я укладу з Ісааком, якого народить тобі Сарра наступного року в цей самий час.
22 На цьому Бог закінчив розмовляти з Авраамом і вознісся від нього.
23 Тож Авраам узяв свого сина Ізмаїла, всіх народжених у його домі і куплених ним за гроші, людей чоловічої статі з усього Авраамового дому, й протягом того самого дня зробив їм обрізання крайньої плоті, як звелів йому Бог.
24 Авраамові було дев’яносто дев’ять років, коли йому було зроблено обрізання крайньої плоті.
25 Його синові Ізмаїлові було тринадцять років, коли йому також було зроблено обрізання крайньої плоті.
26 В один і той самий день був обрізаний Авраам і його син Ізмаїл.
27 Також усі чоловіки його дому – народжені в домі й куплені з чужих народів за гроші, – були з ним обрізані.
Obrzezka znakiem przymierza
1 A gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał się Pan Abramowi i rzekł do niego: Jam jest Bóg Wszechmogący, trwaj w społeczności ze mną i bądź doskonały!
2 Ustanowię bowiem przymierze między mną a tobą i dam ci bardzo liczne potomstwo.
3 Wtedy Abram padł na oblicze swoje, a Bóg tak do niego mówił:
4 Oto przymierze moje z tobą jest takie: Staniesz się ojcem wielu narodów.
5 Nie będziesz już odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, gdyż ustanowiłem cię ojcem mnóstwa narodów.
6 Rozmnożę więc ciebie nad miarę i wywiodę z ciebie narody, i królowie pochodzić będą od ciebie.
7 I ustanowię przymierze moje między mną a tobą i potomkami twoimi po tobie według pokoleń ich jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim i potomstwa twego po tobie.
8 Ziemię, na której przebywasz jako przychodzień, całą ziemię kanaanejską dam tobie i potomstwu twemu po tobie na wieczne posiadanie i będę Bogiem ich.
9 Nadto rzekł Bóg do Abrahama: Ty zaś, a po tobie wszystkie pokolenia, dochowujcie przymierza mego.
10 A to jest przymierze moje, przymierze między mną a wami i potomstwem twoim po tobie, którego macie dochować: obrzezany zostanie u was każdy mężczyzna.
11 Obrzeżecie mianowicie ciało napletka waszego i będzie to znakiem przymierza między mną a wami.
12 Każde wasze dziecię płci męskiej, po wszystkie pokolenia, gdy będzie miało osiem dni, ma być obrzezane; podobnie też wszystkie inne dzieci, zarówno urodzone w domu jak i nabyte za pieniądze od jakiegokolwiek cudzoziemca, który nie jest z potomstwa twego,
13 Obrzezany ma być; zarówno urodzony w domu twoim jak i nabyty przez ciebie za pieniądze. I będzie przymierze moje na ciele waszym jako przymierze wieczne.
14 A nieobrzezany mężczyzna, który nie będzie miał obrzezanego ciała napletka swego, będzie wytępiony z ludu swego, bo złamał przymierze moje.
15 Potem rzekł Bóg do Abrahama: Saraj, swej żony, nie będziesz nazywał Saraj, lecz imię jej będzie Sara.
16 Będę jej błogosławił i dam ci z niej syna. Będę jej błogosławił i stanie się matką narodów, od niej pochodzić będą królowie narodów.
17 Wtedy Abraham padł na oblicze swoje i roześmiał się, bo pomyślał w sercu swoim: Czyż stuletniemu może się urodzić dziecko? I czyż Sara, dziewięćdziesięcioletnia, może rodzić?
18 I rzekł Abraham do Boga: Oby tylko Ismael pozostał przy życiu przed twoim obliczem!
19 Na to rzekł Bóg: Nie! Ale żona twoja Sara urodzi ci syna i nazwiesz go imieniem Izaak, a Ja ustanowię przymierze moje z nim jako przymierze wieczne dla jego potomstwa po nim.
20 Co do Ismaela, wysłuchałem cię: Oto pobłogosławię mu i rozplenię go, i rozmnożę go nad miarę. Zrodzi on dwunastu książąt, i uczynię z niego naród wielki.
21 Ale przymierze moje ustanowię z Izaakiem, którego urodzi ci Sara o tym samym czasie w roku następnym.
22 I przestał z nim mówić. I odszedł Bóg od Abrahama w górę.
23 Wtedy Abraham wziął syna swego Ismaela i wszystkich urodzonych w swym domu, i wszystkich nabytych za pieniądze, wszystkich mężczyzn wśród swych domowników i obrzezał napletki ich tego samego dnia, jak mu nakazał Bóg.
24 A miał Abraham dziewięćdziesiąt dziewięć lat, gdy obrzezano jego napletek.
25 Ismael zaś, syn jego, miał trzynaście lat, gdy obrzezano jego napletek.
26 Tego samego dnia zostali obrzezani Abraham i jego syn Ismael.
27 Wszyscy też mężczyźni jego domu, zarówno urodzeni w domu jak i nabyci za pieniądze od cudzoziemców, zostali obrzezani z nim.