Спорудження жертовника та відновлення жертвоприношень
1 Коли настав сьомий місяць, з того часу як Ізраїльтяни почали жити в своїх містах, і весь народ, як один чоловік, зібрався в Єрусалимі,
2 тоді Ісус, син Йоседека, разом зі своїми братами, священиками, а також Зоровавель, син Шеалтіїли, зі своїми братами взялись за спорудження жертовника Богові Ізраїлю, щоб на ньому приносити жертви всепалення, як написано в законі Мойсея, Божого чоловіка.
3 А коли поставили той жертовник на його колишньому місці, – хоча й відчували страх перед чужоземними народами, – вони почали приносити на ньому жертви всепалення для Господа, вранці та ввечері.
4 Вони також відзначили Свято Наметів за написаним, приносячи щодня жертви всепалення у належній кількості, відповідно до прописаних вимог на кожен день.
5 Потім, крім постійних жертв всепалення, приносили жертви всепалення з нагоди новомісяччя, а також на всі посвячені Господу свята; крім того, жертви всепалення від кожного, хто за власним бажанням жертвував для Господа.
6 Отже, хоч фундамент Господнього Храму ще не було покладено, від першого дня сьомого місяця почали приносити жертви всепалення для Господа.
7 Тоді ж почали видавати гроші каменярам і теслярам, а сидонцям і тирійцям харчі, напої та олію, щоб доставляли кедрове дерево з Лівану морем до Яффи, на що був дозвіл перського царя Кіра.
Закладення фундаменту Господнього Храму
8 А другого року після їхнього прибуття до Божого Храму в Єрусалимі, в другому місяці, Зоровавель, син Шеалтіїли, Ісус, син Йоседека, та всі інші їхні брати, а також священики й левіти разом з усіма людьми, котрі повернулись з полону в Єрусалим, розпочали будівництво. Левітів у віці двадцяти років і вище призначили керувати роботами під час будівництва Господнього Храму.
9 Ось перелік людей, які здійснювали керівництво й нагляд за виконанням праці з будівництва Божого Храму: Ісус зі своїми синами та братами, Кадміїл та його сини, нащадки Юди, а також левіт Хенадад зі своїми синами і своїми братами.
10 Коли будівничі заклали фундамент Господнього Храму, виступили священики, одягнуті в урочисті шати, з трубами, а також левіти, нащадки Асафа, з цимбалами, щоб прославити Господа за постановою Ізраїльського царя Давида.
11 Вони поперемінно прославляли і дякували Господу, повторюючи, що Він добрий, і Його милосердя над Ізраїлем триває вічно. Так само й весь народ голосно вигукував, вихваляючи Господа за те, що був закладений фундамент Господнього Храму.
12 Численні священики й левіти, а також глави батьківських родин , люди похилого віку, які ще бачили перший Храм, спостерігаючи, як закладали основу нового Храму, голосно плакали, хоч багато людей радісно вигукували,
13 так що було важко розрізняти голосні вигуки радості від зойків плачу інших людей, адже народ потужно вигукував, і той голос було чути дуже далеко.
Odnowa życia nabożeństwowego
1 A gdy nadszedł siódmy miesiąc, odkąd synowie izraelscy przebywali w swoich miastach, zgromadził się cały lud jak jeden mąż w Jeruzalemie.
2 Wtedy Jeszua, syn Josadaka, wraz ze swoimi braćmi kapłanami i Zerubbabel, syn Szealtiela wraz ze swoimi braćmi zabrali się do budowy ołtarza Bogu Izraela, aby składać na nim ofiary całopalne, jak to jest przepisane w zakonie Mojżesza, męża Bożego.
3 A gdy postawili ten ołtarz na jego dawnym miejscu, mimo wrogiej postawy obcych ludów, składali na nim ofiary całopalne Panu, ofiary całopalne rano i wieczorem.
4 Obchodzili także Święto Szałasów jak jest przepisane, składając dzień po dniu ofiary całopalne w należytej ilości odpowiednio do wymogów każdego dnia.
5 Następnie też oprócz całopalnych ofiar stałych, całopalne ofiary sobotnie oraz na nowiu księżyca i na każde uroczyste święto poświęcone Panu, poza tym ofiary każdego, kto składał dobrowolną ofiarę Panu.
6 Od pierwszego dnia siódmego miesiąca zaczęli składać Panu ofiary całopalne, chociaż fundamenty świątyni Pana nie były jeszcze wykończone.
7 Dali przeto pieniądze kamieniarzom i cieślom, Sydończykom zaś i Tyryjczykom żywność, napój i oliwę, aby sprowadzili drzewo cedrowe z Libanu morzem do Jafy, na co Cyrus, król perski, dał im zezwolenie.
Rozpoczęcie odbudowy świątyni
8 A w drugim roku po ich przybyciu do domu Bożego w Jeruzalemie, w drugim miesiącu: Zerubbabel, syn Szealtiela, i Jeszua, syn Josadaka, i reszta ich braci, kapłani i Lewici oraz wszyscy, którzy powrócili z niewoli do Jeruzalemu rozpoczęli odbudowę, ustanawiając Lewitów w wieku od dwudziestego roku życia wzwyż nadzorcami robót przy budowie domu Pana.
9 Stanęli więc Jeszua, jego synowie i jego bracia: Kadmiel, Binnuj i Hodowiasz razem z synami Judy jak jeden mąż, aby kierować tymi, którzy pracowali przy budowie domu Bożego, synami Chenadada, ich synami i swoimi braćmi, Lewitami.
10 Gdy zaś budowniczowie położyli fundamenty świątyni Pańskiej, wystąpili kapłani w szatach z purpury z trąbami, a Lewici, synowie Asafa, z cymbałami, aby chwalić Pana, jak to ustanowił Dawid, król izraelski.
11 I zanucili pieśń pochwalną i dziękczynną Panu, że jest dobry i że jego łaska nad Izraelem trwa na wieki. Także cały lud wznosił głośne okrzyki radości, chwaląc Pana za to, że został położony fundament świątyni Pana.
12 Lecz wielu spośród kapłanów i Lewitów oraz naczelników rodów, ludzi w podeszłym wieku, którzy oglądali jeszcze poprzednią świątynię, głośno płakało, gdy na ich oczach zakładano tę świątynię, wielu innych natomiast wznosiło okrzyki radości,
13 Tak że lud nie odróżniał głosu radosnych okrzyków od donośnego płaczu ludu, gdyż lud wznosił głośne okrzyki, a głos ten słychać było daleko.