Пригноблення ізраїльтян у Єгипті
1 Ось імена синів Ізраїля, які переселились в Єгипет з Яковом. Кожен прийшов зі своєю родиною.
2 Рувим, Симеон, Левій і Юда;
3 Іссахар, Завулон і Веніямін;
4 Дан, Нефталим, Ґад і Асир.
5 Усіх же осіб, які вийшли з лона Якова, було сімдесят душ. А Йосиф уже перебував у Єгипті.
6 Та Йосиф помер. Повмирали усі його брати й увесь той рід.
7 А нащадки Ізраїля все народжувалися і зростали. Вони множилися і стали вельми численними, так що край був наповнений ними.
8 Але в Єгипті зійшов на трон новий цар, який не знав Йосифа.
9 Він сказав своїм людям: Ось народ Ізраїльських нащадків численніший і сильніший за нас.
10 Тож давайте перехитримо їх, аби вони не множилися. Щоб на випадок виникнення у нас війни вони не приєднались до ворогів і не почали воювати проти нас та не залишили наш край.
11 Таким чином були настановлені над ізраїльтянами наглядачі за роботами, щоб гнобити їх примусовою працею. Вони будували фараонові міста-склади для запасів: Пітом і Рамсес.
12 Але чим більше цей народ пригноблювали, тим численнішим він ставав і значно поширювався. Єгиптяни відчували щодо Ізраїлевих нащадків огиду і страх .
13 Тому вони безжалісно примушували ізраїльтян важко працювати.
14 Надто гірким ставало їхнє життя через виснажливу працю з глиною та цеглою, через усяку працю на полі та через різну примусову роботу, до якої силували їх.
15 Ба більше, єгипетський цар наказав єврейським повитухам (ім’я першої з них Шіфра, а ім’я другої – Пуа):
16 Коли допомагаєте єврейкам під час пологів, то спостерігайте: якщо народжується хлопчик, то вбивайте його, а якщо дівчинка, – нехай живе.
17 Але повитухи боялися Бога і не чинили так, як велів їм єгипетський цар. Вони залишали живими і хлопчиків.
18 Тому єгипетський цар покликав повитух і запитав їх: Чому ви так робите – залишаєте живими хлопчиків?
19 Повитухи відповіли фараонові: Єврейки не такі, як єгипетські жінки. Вони сильніші й народжують ще до того, як до них прийдуть повитухи!
20 І Бог чинив добро повитухам, у той час як Ізраїльський народ множився і ставав усе численнішим.
21 Оскільки повитухи боялися Бога, то Він облаштовував їхні родини.
22 Тоді фараон наказав усьому своєму народові: Кожного єврейського малюка, який щойно народиться, кидайте в Ніл, а кожну дівчинку залишайте живою.
Ucisk Izraelitów w Egipcie
1 Oto imiona synów izraelskich, którzy z Jakubem przybyli do Egiptu; każdy przybył ze swą rodziną:
2 Ruben, Symeon, Lewi i Juda.
3 Issachar, Zebulon i Beniamin,
4 Dan i Naftali, Gad i Aszer.
5 Wszystkich potomków Jakuba było siedemdziesiąt osób, Józef zaś już był w Egipcie.
6 Potem umarł Józef i wszyscy jego bracia, i całe to pokolenie.
7 A synowie izraelscy byli płodni i rozmnożyli się, i byli liczni, i coraz bardziej potężnieli, tak że było ich pełno w całym kraju.
8 Tymczasem rządy nad Egiptem objął nowy król, który nie znał Józefa.
9 Rzekł on do ludu swego: Oto lud izraelski stał się liczniejszy i potężniejszy od nas.
10 Postąpmy więc z nim mądrze, aby się nie mnożył. Bo gdyby nas zaskoczyła wojna, mógłby także on przyłączyć się do naszych wrogów, walczyć przeciwko nam i ujść z kraju.
11 Ustanowiono przeto nad nim nadzorców pańszczyźnianych, aby go gnębili ciężkimi robotami; budowano wtedy dla faraona miasta — spichlerze: Pitom i Ramses.
12 Lecz im bardziej go gnębili, tym więcej się rozmnażał i rozrastał; i bano się synów izraelskich.
13 Egipcjanie zmuszali Izraelitów do ciężkich robót
14 I uprzykrzali im życie uciążliwą robotą w glinie i przy cegłach i różną pracą na polu. Wszystkie te prace wykonywali pod przymusem.
15 Wtedy król egipski rzekł do położnych hebrajskich, z których jedna nazywała się Szifra, a druga Pua,
16 Mówiąc: Gdy będziecie przy porodach niewiast hebrajskich, uważajcie, co się rodzi: Jeżeli rodzi się chłopiec, zabijcie go, a jeżeli dziewczynka, niech zostanie przy życiu.
17 Lecz położne bały się Boga i nie czyniły tak, jak im nakazał król egipski, ale pozostawiały chłopców przy życiu.
18 Wtedy król egipski wezwał położne i rzekł do nich: Czemuście to uczyniły i pozostawiały przy życiu także chłopców?
19 Położne odpowiedziały faraonowi: Kobiety hebrajskie nie są takie jak kobiety egipskie; są one tak żywotne, że rodzą wcześniej, niż przyjdzie do nich położna.
20 A Bóg nagradzał te położne dobrym powodzeniem, lud zaś rozmnażał się i potężniał.
21 A ponieważ położne bały się Boga, obdarzył je rodzinami.
22 Wtedy faraon nakazał całemu swemu ludowi: Każdego chłopca, który się urodzi u Hebrajczyków, wrzućcie do Nilu, a każdą dziewczynkę pozostawcie przy życiu.