1 Після цього Мойсей скликав увесь Ізраїль й сказав їм: Ви бачили все, що Господь учинив перед вашими очима в єгипетському краю фараонові, всім його слугам та всій його землі, –
2 ті великі випробування, які бачили ваші очі, та великі ознаки й чудеса,
3 але аж до цього дня Господь не дав вам серця, яке б розуміло, очей, які би бачили, та вух, які б чули.
4 Сорок років я провадив вас пустелею. Ваш одяг не псувався, а ваше взуття на ваших ногах не зносилося.
5 Ви не їли хліба й не пили вина та міцного напою. І все це для того , щоб ви зрозуміли, що Я – Господь, ваш Бог.
6 А коли ви прийшли на це місце, і супроти нас виступили війною Сіхон, цар Хешбона, та Оґ, цар Башану, то ми їх розбили,
7 забрали їхній край і дали його у власність племенам Рувима, Ґада та половині племені Манассії.
8 Отже, дотримуйтеся слів цього Заповіту й виконуйте їх, аби вам щастило в усьому, що будете чинити.
9 Ви всі сьогодні стоїте перед Господом, вашим Богом, глави ваших племен, ваші старійшини й ваші начальники, всі ізраїльські мужі,
10 ваші діти, ваші жінки та ваші приходці, які є серед твого табору, від твого дроворуба й до твого водоноса,
11 щоби під присягою ти уклав Заповіт із Господом, своїм Богом, який Господь, твій Бог, укладає сьогодні з тобою,
12 щоб сьогодні оголосити тебе Своїм народом, а Він буде твоїм Богом, як Він пообіцяв тобі та як присягнувся твоїм батькам: Авраамові, Ісаакові та Якову.
13 Я укладаю цей Заповіт, скріплений присягою, не лише з вами, –
14 з кожним, хто тут присутній з нами сьогодні перед Господом, нашим Богом, але і з тими, кого сьогодні з нами тут немає.
15 Адже ви знаєте, як ми жили в єгипетському краї та як переходили поміж народами, яких обминали.
16 Ви бачили їхні гидоти та їхні ідоли, яких вони мають , – дерево й камінь, срібло й золото.
17 Нехай же серед вас не буде чоловіка чи жінки, сім’ї чи племені, у кого серце нині відвернулося б від Господа, нашого Бога, щоби піти служити богам тих народів! Нехай не буде серед вас кореня, який пускав би пагони отрути та полину!
18 Отже, коли хтось , почувши слова цього прокляття, тішив себе у своєму серці благословенням, кажучи: У мене буде все добре, навіть якщо я ходитиму в свавіллі свого серця, – то не повинно статися так, щоб зі спрагненим загинув би той, хто спраги не відчуває.
19 Господь не захоче йому простити, і Господній гнів та Його ревнощі безперечно запалають тоді на того чоловіка. На нього впадуть усі прокляття, записані в цій книзі, й Господь зітре його ім’я з-під небес.
20 Господь відокремить його від усіх Ізраїльських племен на загибель, згідно з усіма прокляттями Заповіту, записаними в книзі цього закону.
21 Наступне покоління – ваші сини, які постануть після вас, та приходці, які прийдуть з далекої землі – побачать кари тієї землі та хвороби, які Господь пошле на неї, а також
22 пожарище, сірку та сіль. Адже вся ця земля не буде засіватися та не родитиме, і не з’явиться на ній жодна зелень, як після знищення Содома і Гоморри, Адми і Цевоїма, які Господь знищив у Своєму обуренні та в Своєму гніві.
23 Тоді всі народи скажуть: І за що Господь учинив таке з цією землею? Яка причина такого великого обурення та гніву!
24 І самі ж дадуть відповідь: За те, що вони відкинули Заповіт Господа, Бога своїх батьків, який Він уклав з ними, коли виводив їх з єгипетського краю.
25 Вони відступили й служили іншим богам, поклоняючись їм – богам , яких вони не знали, і яких Він їм не давав.
26 Тому Господь запалав гнівом на той край, так що впали на нього всі прокляття, записані в цій книзі.
27 Господь вирвав їх з їхньої землі в пориві гніву, запалу та великого обурення, й закинув їх до іншого краю, як це бачимо сьогодні.
28 Те, що скрите, належить Господу, нашому Богу, а відкрите – нам та нашим дітям навіки, щоб ми виконували всі слова цього Закону.
Ponowne zawarcie przymierza na polach moabskich
1 Potem zwołał Mojżesz całego Izraela i rzekł do niego: Wy widzieliście wszystko, co w ziemi egipskiej uczynił Pan na waszych oczach faraonowi i wszystkim jego sługom, i całej jego ziemi,
2 Te wielkie doświadczenia, które oglądały twoje oczy, te znaki i wielkie cuda.
3 Lecz aż do dnia dzisiejszego nie dał wam Pan serca, które by rozumiało, ani oczu, które by widziały, ani uszu, które by słyszały.
4 Prowadziłem was przez czterdzieści lat po pustyni, a nie zetlały wasze szaty na was i nie zbutwiało twoje obuwie na twoich nogach.
5 Chleba nie jadaliście, wina i mocnego napoju nie pijaliście, abyście poznali, że Ja, Pan, jestem Bogiem waszym.
6 A gdy przyszliście na to miejsce i wystąpił Sychon, król Cheszbonu, i Og, król Baszanu, przeciwko nam do walki, i my pobiliśmy ich,
7 Zabraliśmy ich ziemię i oddaliśmy ją w posiadanie Rubenitom i Gadytom, i połowie plemienia Manassesa.
8 Przestrzegajcie tedy słów tego przymierza i wypełniajcie je, by się wam powodziło we wszystkim, co będziecie czynić.
9 Stanęliście dzisiaj wszyscy przed Panem, Bogiem waszym, naczelnicy waszych plemion, wasi starsi i wasi nadzorcy, wszyscy mężowie izraelscy,
10 Wasze dzieci, wasze żony i twój obcy przybysz, który jest w twoim obozie, od tego, który drwa rąbie, aż do tego, który wodę czerpie,
11 Aby pod przysięgą wejść w przymierze z Panem, Bogiem twoim, jakie Pan, Bóg twój, dziś z tobą zawiera,
12 Aby dziś ustanowić cię swoim ludem, a On będzie twoim Bogiem, jak obiecał i jak przysiągł twoim ojcom, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.
13 Lecz nie tylko z wami zawieram to przymierze, obwarowane przysięgą,
14 Ale także z tym, który jest tutaj dziś z nami przed Panem, Bogiem naszym, oraz z tym, którego nie ma tu dziś z nami.
15 Wiecie bowiem o tym, jak mieszkaliśmy w ziemi egipskiej, i jak przechodziliśmy pośród narodów, które minęliśmy.
16 Widzieliście obrzydliwe ich bałwany i bożki z drzewa i kamienia, ze srebra i złota, jakie są u nich.
17 Niechże nie będzie wśród was mężczyzny ani kobiety, ani rodziny, ani plemienia, których serce odwróciłoby się dziś od Pana, Boga naszego, aby pójść i służyć bogom tych narodów. Niechaj nie będzie wśród was korzenia, wydającego truciznę i piołun,
18 Który by, słysząc słowa tego zaprzysiężonego przymierza, pochlebiał sobie w swoim sercu, mówiąc: Dobrze mi będzie, choćbym nawet trwał w zatwardziałości swego serca. To doprowadziłoby do tego, że zostałoby zniszczone to, co nawodnione, wraz z tym, co wyschnięte.
19 Pan bowiem nie zechce mu przebaczyć, przeciwnie, wtedy zapłonie gniew Pana i jego zapalczywość na tego męża i spadną na niego wszystkie przekleństwa zapisane w tej księdze, i wymaże Pan jego imię pod niebem,
20 I odłączy go Pan ku złemu ze wszystkich plemion izraelskich, zgodnie ze wszystkimi przekleństwami przymierza, zapisanego w księdze tego zakonu.
21 I powie następne pokolenie, wasi synowie, którzy powstaną po was, i cudzoziemiec, który przyjdzie z ziemi dalekiej, gdy zobaczą klęski tej ziemi i schorzenia, którymi ją Pan porazi:
22 Cała jej gleba jest siarką, solą i pogorzeliskiem. Nie będzie obsiewana, nic na niej nie wyrośnie, nie wzejdzie na niej żadna trawa, Będzie jak zwaliska Sodomy i Gomory, Admy i Seboim, które Pan obrócił w gruzy w swoim gniewie i zapalczywości.
23 I będą mówić wszystkie narody: Za co Pan uczynił tak tej ziemi? Co za przyczyna tego wielkiego żaru jego gniewu?
24 I odpowiedzą: Za to, że opuścili przymierze z Panem, Bogiem swoich ojców, które z nimi zawarł, gdy wyprowadził ich z ziemi egipskiej,
25 A oni poszli i służyli innym bogom i oddawali im pokłon, bogom, których nie znali i których im nie przydzielił.
26 Rozgorzał więc gniew Pana przeciwko tej ziemi, tak iż przywiódł na nią wszelkie przekleństwo, zapisane w tej księdze.
27 I wyrwał ich Pan z ich ziemi w gniewie, w zapalczywości i w wielkiej popędliwości, i wyrzucił ich do innej ziemi, jak to jest dzisiaj.
28 To, co jest zakryte, należy do Pana, Boga naszego, a co jest jawne, do nas i do naszych synów po wieczne czasy, abyśmy wypełniali wszystkie słowa tego zakonu.