Видиме – тимчасове, невидиме – вічне
1 Ось тому, маючи, як помилувані, таке служіння, не втрачаємо відваги.
2 Адже ми, відрікшись таємних ганебних діл, не живемо в лукавстві й не перекручуємо Божого Слова, а через виявлення істини доручаємо себе перед Богом кожному людському сумлінню.
3 Якщо наша Євангелія закрита, то вона закрита для тих, які гинуть, –
4 для невіруючих, яким бог цього віку засліпив розум, щоби [для них] не засяяло світло Євангелії слави Христа, а Він – образ Бога.
5 Ми не проповідуємо себе, але Господа Ісуса Христа; ми ж – ваші раби через Ісуса.
6 Бог, Який сказав: Нехай із темряви засяє світло! – освітив наші серця, щоби просвітити пізнання Божої слави в особі Ісуса Христа.
7 Цей скарб ми носимо в глиняних посудинах, щоб велич сили була Божа, а не наша.
8 В усьому нас тіснять, але ми не пригноблені; ми в скрутних обставинах, але не впадаємо в розпач;
9 нас переслідують, але ми не залишені; нас принижують, але ми не вигублені;
10 ми завжди носимо в тілі мертвість Ісуса, щоб і життя Ісуса проявилося в нашому тілі.
11 Ми, живі, постійно віддаємо себе на смерть задля Ісуса, щоб і життя Ісуса проявилося в нашому смертному тілі.
12 Тому смерть діє в нас, а життя – у вас.
13 Маючи ж той самий дух віри, згідно з Писанням: Увірував я, тому й заговорив, – ми віримо, тому й говоримо.
14 Оскільки знаємо, що Той, Хто воскресив Господа Ісуса, і нас воскресить з Ісусом та поставить разом з вами.
15 Адже все – для вас, щоби благодать, примножена багатьма, щедро принесла подяку для Божої слави.
16 Тому ми не втрачаємо відваги. Хоч наша зовнішня людина зітліває, проте наша внутрішня людина оновлюється день у день.
17 Адже наше тимчасове легке терпіння готує нам понад міру вічну славу,
18 оскільки ми не дивимося на видиме, а на те, що невидиме, бо видиме – тимчасове, а невидиме – вічне.
Odwaga i szczerość głoszenia Ewangelii
1 Dlatego, mając tę służbę, która nam została poruczona z miłosierdzia, nie upadamy na duchu,
2 Lecz wyrzekliśmy się tego, co ludzie wstydliwie ukrywają, i nie postępujemy przebiegle ani nie fałszujemy Słowa Bożego, ale przez składanie dowodu prawdy polecamy siebie samych sumieniu wszystkich, ludzi przed Bogiem.
3 A jeśli nawet ewangelia nasza jest zasłonięta, zasłonięta jest dla tych, którzy giną,
4 W których bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie świeciło światło ewangelii o chwale Chrystusa, który jest obrazem Boga.
5 Albowiem nie siebie samych głosimy, lecz Chrystusa Jezusa, że jest Panem, o sobie zaś, żeśmy sługami waszymi dla Jezusa.
6 Bo Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłości zaświeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym.
Słabość apostołów i moc Boża
7 Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc, która wszystko przewyższa, jest z Boga, a nie z nas.
8 Zewsząd uciskani, nie jesteśmy jednak pognębieni, zakłopotani, ale nie zrozpaczeni,
9 Prześladowani, ale nie opuszczeni, powaleni, ale nie pokonani,
10 Zawsze śmierć Jezusa na ciele swoim noszący, aby i życie Jezusa na ciele naszym się ujawniło.
11 Zawsze bowiem my, którzy żyjemy, dla Jezusa na śmierć wydawani bywamy, aby i życie Jezusa na śmiertelnym ciele naszym się ujawniło.
12 Tak tedy śmierć wykonuje dzieło swoje w nas, a życie w was.
13 Mając zaś tego samego ducha wiary, jak to jest napisane: Uwierzyłem, przeto powiedziałem, i my wierzymy, i dlatego też mówimy,
14 Wiedząc, że Ten, który wzbudził Pana Jezusa, także i nas z Jezusem wzbudził i razem z wami przed sobą stawi.
15 Wszystko to bowiem dzieje się ze względu na was, aby, im więcej jest uczestników łaski, tym bardziej obfitowało dziękczynienie ku chwale Bożej.
Przemijająca słabość i wieczna chwała
16 Dlatego nie upadamy na duchu; bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem.
17 Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały,
18 Nam, którzy, nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne.