Відповідь на звинувачення
1 Тож я, Павло, сам закликаю вас лагідністю і покірністю Христа, – я, який «покірний, коли присутній» між вами, «а коли відсутній – відважний» стосовно вас.
2 Тож прошу: коли я прийду, то щоб мені не довелося вдатися до сміливості, яку розраховую рішуче виявити щодо деяких, котрі вважають, що ми чинимо по‑тілесному.
3 Але, перебуваючи в тілі, ми не по‑тілесному воюємо!
4 Бо зброя нашої боротьби не тілесна, а сильна завдяки Богові, щоби знищити твердині; ми руйнуємо задуми
5 та всяку гордість, що повстає проти Божого пізнання; ми підпорядковуємо кожний задум на послух Христові;
6 ми готові відплатити за будь‑який непослух, коли сповниться ваш послух.
7 Ви дивитеся на обличчя. Коли хто переконаний, що він належить Христові, тоді нехай сам врахує ось що: як він, так і ми – Христові.
8 Якби ж я значно більше хвалився нашою владою, яку дав [нам] Господь для вашого збудування, а не для руйнування, то не був би засоромлений.
9 Втім, хай вам не здається, ніби я хочу залякати вас посланнями.
10 Адже мої послання, кажуть, «вагомі та сильні», а коли я «особисто присутній, – то немічний», і мова моя жалюгідна.
11 Та нехай знає такий, що які ми на словах в посланнях, коли відсутні, такі ми й на ділі, коли присутні.
Боже мірило
12 Не сміємо судити чи рівняти себе до інших, які вихваляють самі себе; але ті, котрі самі себе міряють по собі та порівнюють себе із собою, не є розумними.
13 Ми ж не будемо безмірно хвалитися, але згідно з мірою еталона, що його дав нам Бог як міру, яку застосовуємо і до вас.
14 Тож не сягаємо занадто, наче ми не досягли вас: адже ми досягли вас Євангелією Христа!
15 Надмірно не хвалимося чужою працею, а маємо надію, що коли у вас зросте ваша віра, ми надміру звеличимося, згідно з нашим взірцем,
16 щоби звіщати Євангелію далеко за вашими околицями , а не хвалитися готовим на чужому полі.
17 Хто ж хвалиться, нехай хвалиться в Господі.
18 Бо досвідчений не той, хто сам себе ставить, а той, кого ставить Господь.
OBRONA WŁASNA, OSKARŻENIE FAŁSZYWYCH NAUCZYCIELI
1 Ja sam zaś, Paweł, zaklinam was przez łagodność i życzliwość Chrystusa, ja, który wówczas, gdy jestem obecny między wami, jestem uznawany za pokornego, gdy natomiast jestem nieobecny, za zbyt zuchwałego w stosunku do was. 2 Proszę więc, żebym nie musiał, gdy przybędę, okazać się zbyt zuchwały przez tę pewność siebie, na którą, jak sądzę, odważyłem się względem tych, którzy uważają, że postępujemy według ciała. 3 Żyjemy wprawdzie w ciele, jednak nie walczymy według ciała, 4 bo oręż naszej walki nie jest z ciała, lecz z mocy Boga, dla burzenia warownych twierdz. Obalamy rozumowania 5 i każdą wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i wszelki umysł zniewalamy do posłuszeństwa Chrystusowi. 6 Jesteśmy też gotowi, aby ukarać każde nieposłuszeństwo, dopóki wasze posłuszeństwo nie okaże się całkowite.
7 Zauważcie to, co oczywiste. Jeśli ktoś jest przekonany, że sam należy do Chrystusa, to niech sobie też pomyśli, że podobnie jak on, tak i my należymy do Chrystusa. 8 Gdybym bowiem jeszcze bardziej się chlubił z naszej władzy, którą Pan dał ku waszemu zbudowaniu, a nie ku zagładzie, nie doznam wstydu, 9 aby się nie wydawało, że tylko straszę was listami. 10 Mówi się przecież: Listy są surowe i mocne, lecz gdy się zjawia osobiście, jest słaby, a jego słowo jest lekceważone. 11 Kto tak sądzi, niech sobie weźmie pod uwagę, że jakimi, będąc nieobecni, jesteśmy w słowach naszych listów, takimi też będziemy w czynie, gdy przybędziemy.
12 Nie odważamy się bowiem zaliczać siebie czy też porównywać do tych, którzy zachwalają samych siebie. Faktycznie postępują bezmyślnie, mierząc i porównując samych siebie własną miarą. 13 My natomiast nie będziemy się chlubić ponad miarę, lecz tylko według miary tej granicy, którą Bóg wymierzył nam taką miarą, żeby sięgała aż do was. 14 Nie przekraczamy bowiem nadmiernie samych siebie, jakbyśmy do was jeszcze nie dotarli, gdyż przybyliśmy aż do was z Ewangelią Chrystusa. 15 Nie przechwalamy się ponad miarę trudami innych, lecz mamy nadzieję, że wraz ze wzrostem waszej wiary my również obficie wśród was wzrośniemy w wyznaczonych nam granicach, 16 żeby głosić Ewangelię poza waszymi granicami, aby na cudzym obszarze nie chlubić się tym, co gotowe. 17 Kto zaśsię chlubi, niech się chlubi w Panu . 18 Nie ten bowiem, kto poleca sam siebie, jest wypróbowany, lecz ten, kogo Pan poleca.