Ісус прощає жінці‑перелюбниці
1 Ісус пішов на Оливну гору.
2 Та вдосвіта знову прийшов до храму, і весь народ приходив до Нього, і Він, сівши, навчав їх.
3 А книжники й фарисеї привели [до Нього] жінку, схоплену під час перелюбу і, поставивши її посередині,
4 кажуть Йому: Учителю, ця жінка явно була схоплена в перелюбі.
5 В законі Мойсей наказав нам таких побивати камінням. А Ти що на це скажеш?
6 Це вони говорили, випробовуючи Його, щоб мати підставу звинуватити Його. Ісус же, схилившись додолу, писав пальцем по землі, [не звертаючи на них уваги].
7 Оскільки вони продовжували запитувати Його, Він підвівся і сказав їм: Хто з вас без гріха, нехай перший кине в неї камінь!
8 І знову, схилившись, писав по землі.
9 Вони ж, почувши, [і засоромлені совістю], відходили один за одним, починаючи зі старших [до останніх]; і залишився Сам [Ісус] та жінка, яка стояла посередині.
10 Ісус, підвівши голову [і не побачивши нікого, лише саму жінку], сказав їй: Жінко, де вони, [ті, хто звинувачував тебе]? Ніхто тебе не осудив?
11 Вона відповіла: Ніхто, Господи. А Ісус їй сказав: Я тебе також не засуджую. Іди й відтепер більше не гріши.
Ісус – Світло для світу
12 Тоді Ісус знову промовляв до них, кажучи: Я – Світло для світу! Хто піде за Мною, той не ходитиме в темряві, але матиме Світло життя.
13 Однак фарисеї Йому сказали: Ти свідчиш про Себе Сам, тож Твоє свідчення не є правдивим.
14 У відповідь Ісус сказав їм: Хоч Я свідчу про Себе, Моє свідчення є правдивим, бо Я знаю, звідки прийшов і куди йду, а ви не знаєте, звідки Я і куди йду.
15 Ви по‑тілесному судите, – Я ж не суджу нікого.
16 А якщо Я і суджу, то Мій суд є правдивим, бо Я не один, але з Тим, Хто Мене послав, – з Отцем.
17 У вашому ж таки Законі написано, що свідчення двох людей є правдивим.
18 Я Сам свідчу про Себе, та свідчить про Мене і Той, Хто Мене послав, – Отець!
19 Тоді запитали Його: Де Твій Отець? Ісус відповів: Ні Мене не знаєте, ні Мого Отця; коли б ви Мене знали, то знали б і Мого Отця.
20 Ці слова Він сказав біля скарбниці, навчаючи в храмі, й ніхто не схопив Його, бо ще не прийшов Його час.
Ісус робить те, що до вподоби Отцю
21 Тоді знову сказав їм [Ісус]: Я відходжу, і ви будете шукати Мене, і в гріховності своїй помрете. Куди Я іду, туди ви не можете піти!
22 Тож юдеї міркували між собою, чи Сам Себе Він не вб’є, коли каже: Куди Я іду, туди ви не можете піти?
23 А Він говорив їм: Ви – здолу, Я – звисока; ви від цього світу, Я не від цього світу.
24 Тому Я сказав вам, що помрете у ваших гріхах. Бо коли не повірите, що Я є, то помрете у ваших гріхах.
25 А вони запитали Його: Хто Ти? Сказав їм Ісус: Я – Початок, що й кажу вам.
26 Багато Я маю про вас говорити і судити, але Той, Хто послав Мене, є правдивий, і Я світові те кажу, що від Нього почув.
27 Вони ж не зрозуміли, що Він говорив їм про Отця.
28 Тому Ісус їм сказав: Коли піднесете Сина Людського, тоді зрозумієте, що це Я і що від Себе нічого не роблю, а тільки як навчив Мене [Мій] Отець, – те й говорю.
29 Той, Хто послав Мене, є зі Мною; [Отець] не залишив Мене Самого, бо Я завжди роблю те, що Йому до вподоби!
30 Коли Він це говорив, багато хто повірив у Нього.
Істина вільними вас зробить
31 Тож промовив Ісус до тих юдеїв, які повірили в Нього: Якщо ви будете перебувати в Моєму слові, тоді справді будете Моїми учнями
32 і пізнаєте істину, а істина вас вільними зробить!
33 Вони відповіли Йому: Ми є потомством Авраама і не були ні в кого й ніколи невільниками. То як же Ти кажеш, що станемо вільними?
34 Відповів їм Ісус: Істинно, істинно кажу вам, що кожний, хто чинить гріх, є невільником гріха.
35 Але невільник не залишається в домі навіки; Син же залишається навіки.
36 Отже, якщо Син визволить вас, то справді будете вільні.
37 Знаю, що ви є потомством Авраама, але прагнете Мене вбити, бо Моє слово не вміщається у вас.
38 Я кажу те, що побачив у [Мого] Отця, а ви чините те, що чули від [вашого] батька.
Діти Авраама і діти диявола
39 У відповідь вони Йому сказали: Авраам наш батько! Каже їм Ісус: Якби ви були дітьми Авраама, ви чинили б діла Авраамові;
40 нині ж ви шукаєте вбити Мене – Людину, Котра сказала вам істину, яку почула від Бога. Авраам такого не робив.
41 Ви робите діла вашого батька! Тоді вони сказали Йому: Ми народилися не від перелюбу; маємо одного Отця – Бога!
42 Сказав їм Ісус: Якби Бог був вашим Отцем, ви полюбили б Мене, бо Я від Бога вийшов і прийшов, – не Сам від Себе прийшов, але Він Мене послав.
43 Чому ви не розумієте Моєї мови? Бо ви не можете слухати Моїх слів.
44 Ви від вашого батька – диявола, і ви хочете виконувати бажання вашого батька. Той був душогубом від самого початку і в істині не встояв, бо немає в ньому істини. Коли говорить неправду, тоді своє говорить, бо він неправдомовець і батько неправди .
45 А коли Я істину кажу, – ви не вірите Мені.
46 Хто з вас оскаржить Мене за гріх? А якщо Я істину кажу, то чому ви Мені не вірите?
47 Хто від Бога, той слухає Божі слова; ви ж тому й не слухаєте, що ви не від Бога!
48 Відповідаючи на це , юдеї сказали: Хіба не так ми говоримо, що Ти самарієць і біса маєш?
49 Ісус відповів: Я біса не маю, але шаную Мого Отця, а ви Мене зневажаєте.
50 Я не шукаю власної слави: є Той, Хто шукає і судить.
Хто береже Моє слово, не побачить смерті повік
51 Знову й знову запевняю вас, що коли хто збереже Моє слово, не побачить смерті повік!
Ісус знає Отця і зберігає Його слово
52 Тоді юдеї сказали Йому: Тепер ми довідалися, що Ти маєш біса. І Авраам помер, і пророки, а Ти кажеш: Коли хто збереже Моє слово, не скуштує смерті ніколи.
53 Хіба Ти більший від нашого батька Авраама, який помер? Та й пророки повмирали. Ким Ти Себе Самого робиш?
54 Ісус відповів: Якщо Я буду прославляти Себе Самого, то слава Моя – ніщо. Це Мій Отець Мене прославляє, – Той, про Кого ви кажете: Він – наш Бог;
55 ви Його не пізнали, Я ж Його знаю. І якщо Я скажу, що не знаю Його, то буду подібним до вас – неправдомовцем, але Я Його знаю та зберігаю Його слово.
Христос був до Авраама
56 Авраам, ваш батько, радий був би побачити Мій день – і побачив, і зрадів!
57 На це юдеї Йому сказали: Ти не маєш ще й п’ятдесяти років, а вже бачив Авраама?
58 Та Ісус їм сказав: Істинно, істинно кажу вам: Перш ніж був Авраам, – Я є!
59 Тоді схопили каміння, щоб кидати в Нього. Ісус же скрився і вийшов з храму, [пройшовши між ними, і попрямував далі].
1 Jezus zaś udał się na Górę Oliwną. 2 O świcie znów przybył do świątyni, a cały lud przyszedł do Niego. On usiadł i uczył ich. 3 Wtedy nauczyciele Prawa i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę przyłapaną na cudzołóstwie, postawili ją na środku 4 i powiedzieli do Niego: Nauczycielu, tę kobietę dopiero co przyłapano na cudzołóstwie. 5 W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. Ty natomiast, co powiesz na to? 6 A mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieć o co Go oskarżyć. Jezus jednak schylił się i pisał palcem po ziemi. 7 Kiedy nadal Go pytali, podniósł się i powiedział: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem. 8 I znowu się schylił, i pisał po ziemi. 9 Gdy to usłyszeli, odchodzili jeden po drugim, zaczynając od starszych. Pozostał tylko On i kobieta stojąca na środku. 10 Wtedy Jezus się podniósł i powiedział do niej: Kobieto, gdzie oni są? Nikt cię nie potępił? 11 Ona odpowiedziała: Nikt, Panie. Wówczas Jezus oznajmił: Ja również ciebie nie potępiam. Idź, i od tej chwili nie grzesz więcej.
Jezus światłością świata
12 Jezus znowu przemówił do nich i powiedział: Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość życia. 13 Powiedzieli więc do Niego faryzeusze: Ty świadczysz sam o sobie. Twoje świadectwo nie jest prawdziwe. 14 Jezus im oznajmił: Jeżeli nawet Ja sam świadczyłbym o sobie, to Moje świadectwo jest prawdziwe, bo wiem, skąd przyszedłem i dokąd idę. Wy zaś nie wiecie, skąd przychodzę i dokąd idę. 15 Wy osądzacie według zasad ludzkich, Ja nie osądzam nikogo. 16 A jeśli nawet Ja osądzam, to Mój sąd jest prawdziwy, gdyż nie jestem sam, lecz jest ze Mną Ten, który Mnie posłał, Ojciec. 17 W waszym zaś Prawie jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe. 18 Ja świadczę o sobie i świadczy o Mnie Ten, który Mnie posłał, Ojciec. 19 Pytali Go więc: Gdzie jest Twój Ojciec? Jezus odpowiedział: Nie znacie ani Mnie, ani Mojego Ojca. Gdybyście Mnie znali, znalibyście również Mojego Ojca. 20 Słowa te wypowiedział przy skarbcu, gdy nauczał w świątyni. Nikt jednak Go nie schwytał, bo jeszcze nie nadeszła Jego godzina.
Dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie
21 Potem znowu powiedział do nich: Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać, i w swoim grzechu umrzecie. Tam, dokąd Ja odchodzę, wy pójść nie możecie. 22 Mówili więc Żydzi: Czy zabije siebie, skoro mówi: Tam, dokąd Ja odchodzę, wy pójść nie możecie? 23 Wtedy im powiedział: Wy jesteście z tych na dole, Ja jestem z tych na górze. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. 24 Powiedziałem więc wam, że umrzecie w swoich grzechach. Jeśli bowiem nie uwierzycie, że Ja jestem, umrzecie w swoich grzechach. 25 Pytali więc Go: Kto Ty jesteś? Jezus odpowiedział: A o czym wam mówię od początku? 26 Wiele mogę mówić i was osądzać. Ale Ten, który Mnie posłał, jest prawdomówny, a Ja to, co usłyszałem od Niego, to mówię do świata. 27 Nie poznali jednak, że mówił im o Ojcu. 28 Powiedział więc Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że nie czynię nic od siebie samego, ale mówię to, czego nauczył Mnie Ojciec. 29 A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną. Nie zostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba. 30 Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego.
Prawda was wyzwoli
31 Mówił więc Jezus do tych Żydów, którzy Mu uwierzyli: Jeżeli będziecie trwać w Moim słowie, będziecie prawdziwie Moimi uczniami. 32 Poznacie prawdę i prawda was wyzwoli. 33 Odpowiedzieli Mu: Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy niczyimi niewolnikami. Dlaczego Ty mówisz: Będziecie wolni? 34 Jezus im odpowiedział: Zapewniam, zapewniam was, każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. 35 Niewolnik zaś nie pozostaje w domu na zawsze, syn pozostaje na zawsze. 36 Jeżeli więc Syn was wyzwoli, rzeczywiście będziecie wolni. 37 Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama, ale usiłujecie Mnie zabić, gdyż Moje słowo nie przebywa w was. 38 To, co Ja zobaczyłem u Ojca, mówię. Tak więc i wy, co usłyszeliście od Ojca, czyńcie.
Waszym ojcem diabeł
39 Odpowiedzieli Mu: Naszym ojcem jest Abraham. Jezus im powiedział: Gdybyście byli dziećmi Abrahama, to dokonywalibyście czynów Abrahama. 40 Teraz zaś usiłujecie Mnie zabić, Człowieka, który wam powiedział prawdę, którą usłyszał od Boga. Tego Abraham nie czynił. 41 Popełniacie czyny waszego ojca. Odpowiedzieli: Nie urodziliśmy się z nierządu. Jednego mamy Ojca, Boga. 42 Powiedział im Jezus: Gdyby Bóg był waszym Ojcem, miłowalibyście Mnie, gdyż Ja od Boga wyszedłem i przychodzę. Nie przyszedłem bowiem od siebie, ale On Mnie posłał. 43 Dlaczego nie rozumiecie tego, co mówię? Dlatego, że nie potraficie słuchać Moich słów. 44 Waszym ojcem jest diabeł i chcecie spełniać żądze waszego ojca. Od początku był on mordercą i nie wytrwał w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Kiedy kłamie, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa. 45 Mnie zaś, ponieważ mówię prawdę, nie wierzycie. 46 Kto z was dowiedzie Mi grzechu? Jeśli mówię prawdę, dlaczego Mi nie wierzycie? 47 Kto jest z Boga, słów Boga słucha. Wy dlatego nie słuchacie, bo nie jesteście z Boga.
Zanim był Abraham, Ja byłem
48 Żydzi Mu odpowiedzieli: Czy nie mówimy słusznie, że jesteś Samarytaninem i że masz demona? 49 Jezus oznajmił: Ja nie mam demona, ale czczę Mojego Ojca, a wy Mnie znieważacie. 50 Ja nie szukam własnej chwały. Jest Ktoś, kto szuka i osądza. 51 Zapewniam, zapewniam was, jeśli ktoś zachowa Moje słowo, nie zazna śmierci na wieki. 52 Żydzi powiedzieli do Niego: Teraz wiemy, że masz demona. Abraham umarł i prorocy, a Ty mówisz: Jeśli ktoś zachowa Moje słowo, nie zazna śmierci na wieki. 53 Czy Ty jesteś większy od naszego ojca, Abrahama, który umarł? I prorocy umarli. Za kogo się uważasz? 54 Jezus odpowiedział: Jeśli Ja sam zabiegam o własną chwałę, Moja chwała jest niczym. O Moją chwałę zabiega Mój Ojciec, o którym mówicie, że jest naszym Bogiem. 55 Nie poznaliście Go jednak, Ja natomiast Go znam. Jeśli zaś powiedziałbym, że Go nie znam, byłbym podobnym do was kłamcą. Ale znam Go i zachowuję Jego słowo. 56 Abraham, wasz ojciec, uradował się, że ujrzał Mój dzień, zobaczył i się ucieszył. 57 Wtedy Żydzi powiedzieli do Niego: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz i Abrahama widziałeś? 58 Jezus im odpowiedział: Zapewniam, zapewniam was, zanim Abraham zaistniał, Ja jestem. 59 Chwycili więc kamienie, aby rzucić w Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.