Сім чаш Божого гніву
1 І я почув гучний голос із храму, що говорив сімом ангелам: Ідіть і вилийте на землю сім чаш Божого гніву!
2 І перший пішов та вилив свою чашу на землю, – і обсіли людей страшні й жахливі болячки – тих, хто мав знак звіра, які поклонялися його образові.
3 А другий вилив свою чашу в море – і стала кров, наче в мерця, і вимерла кожна жива душа, яка в морі.
4 А третій вилив свою чашу на ріки й джерела вод – і стали кров’ю.
5 І я почув ангела вод, який промовляв: Справедливий Ти, Хто є, і Хто був, і Святий, бо Ти це присудив, –
6 за те, що вони пролили кров святих і пророків, – і Ти дав їм пити кров. Вони варті того !
7 І я чув [від] жертовника слова: Так, Господи Боже, Вседержителю, правдиві й праведні суди Твої!
8 А четвертий [ангел] вилив свою чашу на сонце – і дано йому палити людей вогнем.
9 І палила людей велика спека, а вони зневажали Ім’я Бога, Який має владу над цими карами, та не покаялися, щоб віддати Йому славу.
10 А п’ятий ангел вилив свою чашу на престол звіра – і стало царство його темним, і кусали свої язики від болю
11 та зневажали Бога Небесного від свого болю і від своїх ран, але не покаялися у своїх вчинках.
12 А шостий ангел вилив свою чашу на велику ріку Євфрат – і висохла вода, аби приготувати дорогу царям, які зі сходу сонця.
13 І я побачив, що з уст змія, і з уст звіра, і з уст лжепророка вийшли три нечисті духи, наче жаби.
14 Це демонські духи, які роблять ознаки; вони виходять до царів усього світу, щоби зібрати їх на битву великого дня Бога Вседержителя.
15 Ось, приходжу, мов злодій. Блаженний, хто пильнує і хто береже свій одяг, щоб не ходити нагим і щоб не бачили його сорому!
16 І зібрав їх на місце, що по‑єврейськи називається Армаґедон.
17 А сьомий [ангел] вилив свою чашу на повітря – і залунав гучний голос із [небесного] храму, від престолу, проголошуючи: Сталося!
18 І зчинилися блискавки, голоси і громи, і стався великий землетрус, якого ще ніколи не було, відколи живуть люди на землі: такий землетрус, такий потужний!
19 І розпалося велике місто на три частини; розвалилися і міста народів. І великий Вавилон був згаданий перед Богом, щоби дати йому чашу вина Його лютого гніву.
20 І зник кожний острів, і не стало гір.
21 І величезний град завбільшки з талант падав з неба на людей; і люди зневажали Бога за кару градом, тому що та кара була дуже велика.
Czasze gniewu Bożego
1 I usłyszałem donośny głos ze świątyni, jak mówił do siedmiu aniołów: Idźcie i wylewajcie siedem czasz gniewu Bożego na ziemię.
2 I poszedł pierwszy, i wylał swoją czaszę na ziemię. I pojawiły się wrzody złośliwe i bolesne na ludziach, którzy mają znamię Bestii i oddają pokłony jej obrazowi.
3 A drugi wylał swoją czaszę na morze i stało się ono jakby krwią zmarłego, i wszystko, co żyje w morzu umarło.
4 A trzeci wylał swoją czaszę na rzeki i źródła wód, i stały się krwią. 5 I usłyszałem anioła wód, jak mówił:
Jesteś sprawiedliwy Ty,
który jesteś i który byłeś, o Święty,
że tak osądziłeś.
6 Krew świętych i proroków wylali,
dlatego krew dałeś im wypić
– zasłużyli na to.
7 I usłyszałem, jak ołtarz mówił:
Tak, Panie, Boże Wszechmogący,
prawdziwe i sprawiedliwe są Twoje wyroki.
8 A czwarty wylał swoją czaszę na słońce, i pozwolono mu spalić ludzi ogniem. 9 I ludzie zostali dotknięci wielkim upałem, i bluźnili imieniu Boga, który ma władzę nad tymi plagami, a nie nawrócili się, by oddać Mu chwałę.
10 A piąty wylał swoją czaszę na tron Bestii, i w jej królestwie nastały ciemności, i ludzie gryźli z bólu swoje języki. 11 I bluźnili Bogu nieba z powodu swoich bólów i wrzodów, lecz nie odwrócili się od swoich czynów.
12 A szósty wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat. I wyschły jej wody, aby przygotowana została droga dla królów ze Wschodu. 13 I zobaczyłem, że z paszczy Smoka i z paszczy Bestii, i z ust Fałszywego Proroka wypełzły jak ropuchy trzy duchy nieczyste. 14 Są to duchy demonów, które czynią znaki i wychodzą do królów całego świata, by zgromadzić ich do boju na wielki dzień Boga, Wszechmogącego. 15 Oto przychodzę jak złodziej. Szczęśliwy ten, kto czuwa i strzeże swoich szat, aby nie chodził nagi i aby nie widziano jego nagości. 16 I zgromadził ich na miejscu, które po hebrajsku nazywa się Harmagedon.
17 A siódmy wylał swoją czaszę w powietrze. I ze świątyni, od tronu rozległ się donośny głos, który powiedział: Stało się! 18 I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek istnieje na ziemi – tak potężne to było trzęsienie ziemi. 19 A wielkie miasto rozpadło się na trzy części, i miasta pogan runęły. I został przypomniany przed Bogiem wielki Babilon, aby dał mu kielich wina swojego zapalczywego gniewu. 20 I wszelka wyspa uciekła, i gór już nie odnaleziono. 21 I ogromny grad o wadze niemal talentu spadł z nieba na ludzi. I ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, bo ta plaga była bardzo wielka.