Закінчення потопу
1 Згадав Бог про Ноя, про всіх звірів та інших тварин, що були з ним у ковчезі. І навів Бог вітер на землю, і зупинився рух води.
2 Джерела безодні й отвори небесні закрились, і дощ переставпадати з неба.
3 Вода почала спадати й сходити з-над землі. По закінченні ста п’ятдесяти днів вода почала відступати.
4 Сьомого ж місяця, сімнадцятого дня місяця ковчег зупинився на Араратських горах.
5 Відступаючи, вода сходила аж до десятого місяця. А першого дня десятого місяця показалися вершини гір.
6 По закінченні сорока днів відчинив Ной віконце ковчега, яке колись зробив,
7 і випустив крука. Той відлітав і прилітав, доки не висохла вода наповерхні землі.
8 Тоді випустив голубку, щоби дізнатись, чи зійшла вода з поверхні землі.
9 Та голубка, не знайшовши місця для спочинку, повернулася до ковчега, бо вода ще вкривала поверхню усієї землі. Ной, простягнувши руку, узяв її і впустив до себе в ковчег.
10 Почекавши ще сім наступних днів, він знову послав голубку з ковчега.
11 Під вечір голубка повернулася до нього, – і ось у її дзьобі молоденький оливковий листочок. Таким чином Ной дізнався, що вода з-над землі зійшла.
12 І, почекавши ще сім днів, знову послав голубку. Вона вже більше до нього не повернулася.
13 На шістсот першому році, першого дня першого місяця зійшла вода з-над землі. Тож, розібравши покрівлю ковчега, Ной побачив, що вже підсохла поверхня землі.
14 А другого місяця, двадцять сьомого дня земля висохла.
15 Тоді промовив Бог до Ноя:
16 Вийдіть з ковчега ти, твоя дружина, твої сини і дружини твоїх синів!
17 І все живе, що з тобою, кожну істоту – з птахів, тварин, усіх плазунів, що повзають по землі, – виведи з собою. Тож наповнюйте землю: намножуйтеся і ставайте численними на землі.
18 І вийшов Ной, а з ним його сини, дружина та дружини його синів.
19 Вийшли також усі живі істоти: всі тварини, плазуни, птахи, – все, що рухається по землі за своїми родами – всі вийшли з ковчега.
Божий Заповіт із Ноєм
20 Після цього збудував Ной жертовник Господеві. Він узяв з усієї чистої худоби та з усіх чистих птахів і приніс всепалення на жертовнику.
21 І відчув Господь приємний запах, і сказав Господь Сам Собі: Не проклинатиму більше землю через людину, бо з раннього віку серце людини має нахил до зла; тому більше не знищуватиму все живе так, як Я вчинив.
22 Надалі, у всі дні землі, сівба і жнива, холод і спека, літо і зима, день і ніч – не припиняться!
1 Bóg jednak pamiętał o Noem i o wszystkich zwierzętach oraz wszelkim bydle, które było z nim w arce, i zesłał Bóg na ziemię wiatr i wody opadły. 2 Źródła głębiny oraz upusty nieba zamknęły się i deszcz przestał padać z nieba. 3 Wody ustępowały z ziemi i po upływie stu pięć-dziesięciu dni zaczęły opadać. 4 Siedemnastego dnia siódmego miesiąca arka osiadła na górach Ararat. 5 Wody opadały aż do dziesiątego miesiąca. Pierwszego zaś dnia dziesiątego miesiąca ukazały się szczyty gór. 6 Po czterdziestu dniach Noe otworzył wykonane przez siebie okno arki, 7 i wypuścił kruka, który wylatywał i wracał, dopóki wody na ziemi nie obeschły. 8 Potem wypuścił gołębicę, aby się przekonać, czy opadły wody na powierzchni ziemi. 9 Ale gołębica nie znalazła miejsca spoczynku dla swoich nóg, gdyż powierzchnia całej ziemi była pod wodą, i powróciła do niego, do arki. Wyciągnął więc rękę, wziął ją i wniósł do siebie, do arki. 10 Poczekał jeszcze kolejnych siedem dni i znów wypuścił gołębicę z arki. 11 Wieczorem gołębica powróciła do niego, a w dziobie miała świeży liść z drzewa oliwnego. Noe poznał więc, że opadły wody na ziemi. 12 Poczekał jeszcze kolejnych siedem dni i znów wypuścił gołębicę, a ona już więcej do niego nie wróciła. 13 W sześćset pierwszym roku, pierwszego dnia pierwszego miesiąca, wyschły wody na powierzchni ziemi. Noe zdjął dach arki i zobaczył, że obeschła powierzchnia ziemi. 14 Dwudziestego siódmego dnia drugiego miesiąca wyschła ziemia. 15 Wtedy Bóg powiedział do Noego: 16 Wyjdź z arki, a z tobą twoja żona, synowie i synowe. 17 Wyprowadź ze sobą wszystkie zwierzęta, jakie masz, spośród wszystkich istot, spośród ptactwa, bydła, spośród wszystkich płazów pełzających po ziemi. Niech się zaroją na ziemi, niech się rozmnażają i niech będzie ich mnóstwo na ziemi. 18 Noe więc, a wraz z nim jego synowie, żona i synowe wyszli z arki. 19 Wyszły też wszystkie zwierzęta, płazy i wszelkie ptactwo, wszystko, cokolwiek się porusza po ziemi, według swoich gatunków.
Ofiara Noego
20 Następnie Noe zbudował ołtarz dla Pana, wziął z wszelkiego czystego bydła i wszelkiego czystego ptactwa i złożył na ołtarzu ofiarę całopalną. 21 Gdy Pan poczuł miły zapach, wtedy Pan postanowił w swoim sercu: Już więcej nie przeklnę ziemi z powodu człowieka, gdyż jego myśli są złe już od jego młodości. Już więcej nie zniszczę żadnej istoty żywej, jak to uczyniłem.
22 Jak długo będzie istniała ziemia, nie ustaną siew i żniwo, zimno i gorąco, lato i zima, dzień i noc.