Господь прикликує Ісаю до пророчого служіння
1 У рік смерті царя Уззії я побачив мого Владику, Який сидів на високому і піднесеному престолі, а краї Його шат наповнювали Храм.
2 Над Ним стояли серафими. У кожного з них було по шість крил: двома він закривав своє обличчя, двома покривав свої ноги і двома літав.
3 І волали вони один до другого, повторюючи: Святий, святий, святий Господь Саваот! Уся земля сповнена Його славою!
4 Від голосу волаючих захиталися підвалини й пороги брам , і Храм наповнився димом.
5 І я сказав: Горе мені! Я пропащий! Адже я людина з нечистими устами, і живу серед народу також з нечистими устами, в той час як мої очі побачили Царя, Господа Саваота.
6 Тоді до мене підлетів один із серафимів, тримаючи в руці жаріюче вугілля, яке взяв щипцями з жертовника,
7 і, доторкнувшись до моїх уст, сказав: Тепер, коли це доторкнулося до твоїх уст, твоя провина усунута, і твій гріх викуплений!
8 І ось я почув голос мого Владики, Який говорив: Кого Мені послати, і хто піде для Нас? І я відповів: Ось я, пошли мене!
9 А Він промовив: Йди і говори цьому народові: Ви слухаєте уважно, але не розумієте; ви очима дивитеся, але не пізнаєте!
10 Учини затверділим серце цього народу, а його вуха зроби тугими, закрий його очі, щоб він не бачив своїми очима, і не чув своїми вухами, не розумів своїм серцем, не навернувся і не зцілився .
11 І я запитав: До яких пір, мій Владико? А Він відповів: Аж доки не будуть спустошені міста і залишаться без мешканців, а будинки без людей, доки країна не перетвориться на суцільні руїни.
12 Господь відпровадить людей далеко , а залишена земля цілковито опустіє.
13 І хоча б на ній залишилась, або повернулась десята частина, то вона буде знову знищена, але, як теребінт і як дуб, після того як їх зрубають, залишається корінь, так залишиться його пень, який стане святим насінням.
Bóg powierza Izajaszowi misję prorocką
1 W roku śmierci króla Ozjasza zobaczyłem Pana, który siedział na wysokim i wywyższonym tronie, a brzegi Jego szaty wypełniały świątynię. 2 Powyżej Niego stały serafiny, a każdy miał sześć skrzydeł: dwoma zasłaniał swoją twarz, dwoma nogi i na dwóch latał.
3 Wołał jeden do drugiego:
Święty, Święty, Święty, Pan Zastępów,
cała ziemia jest pełna Jego chwały!
4 Od głosu tego, który wołał, drżały futryny drzwi, a dom napełnił się dymem.
5 Wtedy powiedziałem:
Biada mi, jestem zgubiony!
Jestem człowiekiem o nieczystych wargach
i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach,
ponieważ moje oczy widziały Króla, Pana Zastępów.
6 Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, a w ręku miał rozżarzony węgielek, który wziął szczypcami z ołtarza.
7 Dotknął nim moich ust i powiedział:
Oto dotknęło to twoich warg,
aby twoja wina została zmazana, a twój grzech przebaczony.
8 I usłyszałem głos Pana, który mówił:
Kogo mam posłać, kto pójdzie?
Odpowiedziałem: Oto ja, poślij mnie.
9 Wtedy powiedział:
Idź i oznajmij temu ludowi:
Słuchajcie pilnie, a nie rozumiejcie!
Patrzcie uważnie, a nie poznawajcie!
10 Uczyń nieczułym serce tego ludu,
otępiałymi jego uszy, zasłoń jego oczy,
aby oczyma nie widział ani uszami nie słyszał,
ani sercem nie rozumiał, aby się nie nawrócił i nie został uzdrowiony.
11 Zapytałem: Jak długo, Panie?
Odpowiedział:
Dopóki nie opustoszeją wyludnione miasta
i domy nie zostaną opuszczone przez człowieka,
a ziemia nie zostanie doszczętnie spustoszona.
12 Pan wypędzi mieszkańców,
kraj będzie świecił pustkami.
13 Jeśli pozostanie w nim dziesiąta część,
to powtórnie zostanie zniszczona,
jak dąb i terebint,
z których po zwaleniu zostaje pień.
Jej pień będzie nasieniem świętym.