1 Відчини, Ліване, свої ворота, і нехай вогонь пожирає твої кедри.
2 Голосіть, кипариси, адже попадали кедри, – загинули могутні! Голосіть, дуби Башану, оскільки повалено непрохідний ліс.
3 Чути плач пастухів, оскільки спустошено їхні славні пасовиська. Лунає ричання левчуків, адже знищена гордість (хащі ) Йордану.
Пророцтво про пастухів
4 Мені ж Господь, мій Бог, так сказав: Паси овець, призначених на заріз.
5 Ті, що їх купують, безкарно ріжуть, не відчуваючи жодної провини, – а хто їх продає, кажуть: Слава Тобі, Господи, – Я збагатився. Навіть пастухи стада не щадять овець.
6 Тому Я також більше не щадитиму мешканців краю, – говорить Господь. Я віддам кожну людину в руки його ближнього, та в руки його царя, – і вони зруйнують край, а Я нікого не рятуватиму від рук пригноблювача.
7 Отже, Я почав пасти овець, призначених на заріз, – найнещасніших з отари. Взяв Я собі дві палиці, – одну Я назвав Милосердям, а другій Я дав ім’я Єдність. І так Я пас отару.
8 Протягом місяця Я усунув трьох пастухів, адже Моєму терпінню надійшов кінець, – як і вони не могли переносити Мене.
9 Тоді Я сказав їм: Не буду вас пасти! Те, що має вмерти, нехай вмирає, те, що має загинути, нехай гине, а решта нехай поїдають одне одного.
10 Я взяв і зламав Свою палицю Милосердя, розірвавши таким чином Мій Заповіт, який був укладений Мною з усіма народами.
11 У той день він (Заповіт ) був розірваний, тоді зрозуміли оті найнещасніші з отари, які слідкували за Мною, що це було Господнє слово.
12 Тоді Я сказав їм: Якщо вважаєте за потрібне, дайте Мені зароблене Мною, а якщо ні, залиште собі. І вони відважили Мою плату – тридцять срібняків.
13 І сказав мені Господь: Віддай їх гончареві, – «високу» ж ціну вони за Мене дали!? Я взяв тридцять срібняків, і кинув їх гончареві в Господньому Храмі.
14 І зламав я свою другу палицю, Єдність, розриваючи таким чином братерство між Юдою та Ізраїлем .
15 Після цього Господь мені знову сказав: Тепер візьми собі пастуший інвентар, але вже нерозважливого пастуха.
16 Тому що Я попущу, щоб у країні став пастирем такий, який не дбатиме про тих, що пропали, не шукатиме молодняк, не лікуватиме покалічених, не кормитиме здорових, – тоді як сам буде їсти м’ясо відгодованих, залишаючи від них лише ратиці .
17 Горе негідному пастирю , котрий залишає отару! Меч не пощадить ні його рук, ні його правого ока . Його рука неминуче всохне, а його праве око зовсім осліпне.
Klęska mocarstw
1 Otwórz, Libanie, swoje bramy,
niech ogień pochłonie twoje cedry!
2 Lamentuj, cyprysie,
ponieważ upadł cedr!
To, co wspaniałe, uległo zagładzie!
Biadajcie, dęby Baszanu,
gdyż zniknął las nieprzebyty.
3 Słychać lament pasterzy,
bo została zniszczona ich wspaniałość.
Rozlega się ryk lwiątek,
ponieważ uległa zagładzie duma Jordanu.
Dwaj pasterze
4 Tak mówi Pan, mój Bóg: Paś owce przeznaczone na rzeź, 5 które kupcy bezkarnie zabijają, a sprzedający mówią: Niech będzie błogosławiony Pan, gdyż się wzbogaciłem. Ich pasterze nie mają nad nimi litości! 6 Podobnie i Ja nie będę się więcej litował nad mieszkańcami ziemi – wyrocznia Pana – oto wydam jednych w ręce drugich i w ręce ich króla. Zrujnują kraj, a Ja nie uratuję nikogo z ich ręki. 7 Pasłem więc owce przeznaczone na rzeź dla handlarzy. Wziąłem sobie dwie laski, jedną nazwałem Łaskawość, drugą zaś Jedność i nimi pasłem owce. 8 Zgładziłem trzech pasterzy w ciągu jednego miesiąca, i poczułem odrazę do owiec, a one również mnie znienawidziły. 9 Wtedy powiedziałem: Nie będę was pasł! Co ma umrzeć, niech umiera, co ma zginąć, niech ginie, a reszta niech pożera się wzajemnie. 10 Wziąłem laskę Łaskawość i ją złamałem, aby zerwać przymierze, które zawarłem ze wszystkimi ludami. 11 W tym dniu zostało ono zerwane, a handlarzeowiec, którzy mnie pilnowali, poznali, że było to słowo Pana. 12 Powiedziałem do nich: Jeżeli wam się podoba, to dajcie mi moją zapłatę, a jeżeli nie, to zatrzymajcie ją sobie! Wówczas odważyli mi zapłatę – trzydzieści srebrników. 13 Pan powiedział do mnie: Rzuć odlewnikowi całą tę sumę, której byłem godzien w ich mniemaniu. Wziąłem więc trzydzieści srebrników i rzuciłem je odlewnikowi w domu Pana. 14 Następnie złamałem moją drugą laskę – Jedność, aby zerwać braterstwo między Judą a Izraelem. 15 Pan powiedział do mnie: Weź jeszcze ze sobą to, co nosi niemądry pasterz! 16 Bo oto bowiem wzbudzę w kraju pasterza, który nie będzie troszczył się o to, co ginie, nie będzie szukał tego, co zagubione. Tego, co połamane, nie będzie leczył, a tego, co zdrowe, nie będzie karmił. Sam będzie jadł mięso tłustych owiec, a ich kopyta oderwie.
17 Biada złemu pasterzowi,
który porzuca owce!
Niech spadnie miecz na jego ramię i na jego prawe oko!
Jego ramię niech całkiem uschnie,
a jego prawe oko niech całkowicie oślepnie!