Свобода в Христі
1 Потім, по чотирнадцяти роках, я знову прибув з Варнавою в Єрусалим, взявши із собою Тита.
2 Пішов, як мені було об’явлено, і там виклав їм Євангелію, яку проповідую язичникам, а видатним – окремо, чи часом не даремно я працюю або працював.
3 Але навіть Тит, який був зі мною, будучи греком, не був примушений обрізатися.
4 А щодо фальшивих братів, які приєдналися, щоби підглянути за нашою свободою, яку маємо в Ісусі Христі, аби нас поневолити,
5 то ми їм ні на мить не піддалися, щоб істина Євангелії збереглася у вас.
6 Стосовно тих, які вважають себе кимось, – для мене немає жодної різниці, якими вони були колись, – то Бог не дивиться на обличчя людини. Адже ті, хто вважає себе кимось, мені нічого не додали.
7 Навпаки, побачивши, що мені довірено Євангелію між язичниками, як і Петрові між обрізаними, –
8 адже Той, Хто допоміг Петрові бути апостолом між обрізаними, допоміг і мені між язичниками, –
9 та визнавши дану мені благодать, Яків, Кифа та Іван, котрі вважаються стовпами, подали мені й Варнаві, як співучасникам, руки, щоб ми йшли до язичників, а вони – до обрізаних,
10 аби тільки ми пам’ятали про вбогих, що, власне, я і намагався робити.
Петро та Павло в Антіохії
11 Коли ж Кифа прийшов до Антіохії, я особисто виступив проти нього, бо він заслуговував на докір.
12 Ще до того, як деякі прийшли від Якова, він їв разом з язичниками. А коли ті надійшли, він став сторонитися і відмежовуватися, боячись обрізаних.
13 Лицемірили з ним й інші юдеї, так що й Варнава приєднався до їхнього лицемірства.
14 Але коли я побачив, що вони не послідовні щодо істини Євангелії, то я прилюдно сказав Кифі: Якщо ти, юдей, живеш як язичник, а не як юдей, то чому змушуєш язичників жити по‑юдейському?
15 Ми від природи юдеї, а не грішники з язичників.
Ніхто не виправдається ділами Закону
16 Знаючи, що людина не може оправдатися ділами Закону, але тільки вірою в Ісуса Христа, ми повірили в Ісуса Христа, щоб оправдатися вірою в Христа, а не ділами Закону. Бо жодна людина не буде оправдана ділами Закону.
17 Якщо, шукаючи оправдання в Христі, ми й самі виявилися грішниками, то невже Христос є служителем гріха? Зовсім ні!
18 Бо коли я знову відбудовую те, що зруйнував, то роблю себе порушником.
19 Адже через Закон я помер для Закону, щоби жити для Бога. Я розп’ятий разом з Христом.
20 І живу вже не я, а Христос живе в мені. А що тепер живу в тілі, то живу вірою в Божого Сина, Який полюбив мене й віддав Себе за мене.
21 Я не відкидаю Божої благодаті. Бо якщо праведність через Закон, то даремно помер Христос.
Inni apostołowie akceptują Pawła
1 Następnie po czternastu latach ponownie wstąpiłem z Barnabą do Jerozolimy. Zabrałem z sobą także Tytusa. 2 Przybyłem tu zgodnie z objawieniem i przedstawiłem wszystkim Ewangelię, którą głoszę wśród pogan – na osobności zaś tym, którzy cieszą się uznaniem – aby nie okazało się przypadkiem, że biegnę lub biegłem na próżno. 3 Lecz nawet Tytusa, mojego współtowarzysza, który jest Grekiem, nie zmuszono do obrzezania, 4 pomimo potajemnie wprowadzonych fałszywych braci, którzy wkradli się, by szpiegować naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, żeby nas zniewolić. 5 Lecz ani przez chwilę nie daliśmy się im podporządkować, aby pozostała u was prawda Ewangelii. 6 Ci zaś, którzy cieszą się uznaniem – nie interesuje mnie, jacy byli wcześniej. Bóg nie patrzy na osobę – ci przecież, którzy cieszą się uznaniem, nic dodatkowego mi nie zlecili. 7 Wręcz przeciwnie, gdy dostrzegli, że powierzono mi Ewangelię dla nieobrzezanych, podobnie jak Piotrowi dla obrzezanych – 8 Ten bowiem, który działał w Piotrze, aby był apostołem obrzezanych, działał także we mnie, żebym był apostołem pogan – 9 I gdy dowiedzieli się o łasce, jaka została mi dana, Jakub, Kefas i Jan, uznawani za filary, podali rękę mnie i Barnabie na znak wspólnoty, abyśmy my poszli do pogan, oni zaś do obrzezanych. 10 Tylko o ubogich mieliśmy pamiętać, co też gorliwie starałem się czynić.
Paweł gani Piotra w Antiochii
11 Kiedy jednak Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się przeciwstawiłem, gdyż był winny. 12 Zanim bowiem pojawili się niektórzy z otoczenia Jakuba, spożywał posiłki razem z poganami. Gdy zaś przybyli, wycofał się i zaczął się izolować, obawiając się obrzezanych. 13 Również pozostali Żydzi zaczęli tak obłudnie postępować. Z tego powodu i Barnaba dał się zwieść ich obłudą. 14 Kiedy więc spostrzegłem, że nie postępują według prawdy Ewangelii, wobec wszystkich powiedziałem Kefasowi: Jeżeli ty, będąc Żydem, żyjesz zgodnie z obyczajami pogan, a nie Żydów, dlaczego zmuszasz pogan, aby żyli zgodnie z judaizmem?
WIARA, UCZYNKI, PRAWO
Wiara zbawia Żydów i pogan
15 My jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie grzesznymi poganami. 16 Wiemy jednak, że człowiek nie dostępuje usprawiedliwienia z uczynków Prawa, lecz przez wiarę w Jezusa Chrystusa. My uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, aby osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków Prawa, ponieważ żaden człowiek nie osiągnie usprawiedliwienia z uczynków Prawa. 17 Jeżeli zaś szukaliśmy usprawiedliwienia w Chrystusie, a tak jak innych poczytuje się nas za grzeszników, to czy Chrystus miałby być sługą grzechu? To niemożliwe! 18 Jeśli bowiem na nowo buduję to, co zburzyłem, okazuję się przestępcą. 19 Ja przecież dzięki Prawu umarłem dla Prawa, abym żył dla Boga. Z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. 20 I już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. To zaś, co teraz przeżywam w ciele, przeżywam w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał za mnie samego siebie. 21 Nie odrzucam łaski Boga. Jeśli bowiem usprawiedliwienie jest dzięki Prawu, to Chrystus umarł na próżno.