Ангел Господній в Бохімі
1 Господній ангел прийшов з Ґілґала в Бохім, і сказав: Я вивів вас із Єгипту і впровадив вас у край, про який присягався вашим прабатькам! Тоді Я сказав: Не порушу Мого Заповіту з вами повік.
2 Але й ви не повинні укладати Заповіт з мешканцями цього краю, а навпаки, маєте зруйнувати їхні жертовники! Проте ви Мене не послухали. Чому ж ви так учинили?
3 Тому і Я вирішив: Не проганятиму їх від вас! Вони будуть вашими ворогами, а їхні боги стануть для вас пасткою!
4 Коли Господній ангел промовив ці слова до всіх Ізраїльтян, сталось таке, що народ почав уголос плакати.
5 Тому й назвали ту місцевість Бохім (ті, що плачуть ). Там вони принесли Господу жертви.
6 Як же Ісус відпустив народ, і всі Ізраїльтяни розійшлись у свої наділи, аби оволодіти краєм,
7 то народ служив Господу в усі дні життя Ісуса й пізніше, поки були живі старійшини, що пережили Ісуса й були очевидцями великих Господніх звершень, які Він учинив для Ізраїлю.
Смерть і поховання Ісуса Навина
8 Але Господній слуга, Ісус Навин, у віці ста десяти років помер.
9 Його поховали у межах його спадщини, – в Тімнат-Хересі, на Єфремовому плоскогір’ї, що на північ від гори Ґааш.
Ізраїльтяни починають чинити зло перед Господом
10 А коли все те покоління приєдналось до своїх прабатьків, а після них постало інше покоління, що не знало Господа, ані величних звершень, які Він учинив для Ізраїлю,
11 то Ізраїльтяни почали чинити зло перед Господом та служити Ваалам.
12 Вони залишили Господа, Бога своїх прабатьків, Який вивів їх з єгипетського краю, і пішли за іншими богами, – за богами навколишніх народів. Вони поклонялися їм, викликаючи тим Господній гнів.
13 Свого Господа вони залишили, а служили Ваалу та Астарті.
14 Тому Господній гнів запалав на Ізраїль, і Він віддав їх у руки злочинців, які їх грабували, – віддав їх у руки їхніх ворогів, які були довкола, так що вони вже не змогли встояти перед своїми ворогами.
15 В усьому, що б вони не розпочинали, Господня рука була їм на зло, – як і попереджав Господь, та як Господь їм присягався. І стало їм дуже важко.
Господь запроваджує суддів
16 Тоді Господь почав запроваджувати поміж ними суддів, котрі їх рятували від рук їхніх грабіжників.
17 Але ж вони, чинячи розпусту з чужими богами, не слухались і своїх суддів. Поклоняючись їм, вони швидко зійшли з правдивої дороги, якою йшли їхні прабатьки, котрі дотримувались Господніх Заповідей! Вони не діяли за їхнім прикладом…
18 Коли Господь висував з-посеред них суддів, то з тими суддями перебував і Господь. Він рятував їх з рук їхніх ворогів протягом усього життя судді, адже Господь співчував їм, оскільки чув їхні стогони, коли ті (вороги ) пригноблювали та мучили їх.
19 Але щойно суддя помирав, вони знову впадали в розпусту, витворяючи гірше від своїх батьків; слідуючи за іншими богами, вони їм служили й поклонялися їм, не залишаючи ні своїх поганих звичок, ні своєї злочинної поведінки.
20 Тому знову запалювався Господній гнів на Ізраїль. Він говорив: Оскільки цей народ порушив Мій Заповіт, який Я уклав з їхніми прабатьками, й він не слухається Мого голосу,
21 тому Я більше не проганятиму з-перед них жодного з тих народів, які залишив Ісус ще до своєї смерті,
22 аби ще раз пересвідчитись через них щодо Ізраїлю, – чи вони будуть дотримуватись Господньої дороги, й ходитимуть нею, як дотримувались їхні прабатьки, чи зійдуть з неї.
23 Ось чому Господь залишив деякі народи, не проганяючи їх зразу, й не віддав їх у руки Ісуса.
Bóg przestrzega Izraelitów
1 Anioł Pana przybył z Gilgal do Bokim i powiedział: Wyprowadziłem was z Egiptu i wprowadziłem do ziemi, którą poprzysiągłem waszym ojcom. Powiedziałem: Nie zerwę nigdy Mojego przymierza z wami, 2 wy zaś nie zawierajcie przymierza z mieszkańcami tej ziemi i zburzcie ich ołtarze. Nie usłuchaliście jednak Mojego głosu. Coście narobili? 3 Teraz więc ogłaszam: Nie wypędzę ich przed wami. Będą was uciskać, a ich bogowie staną się dla was pułapką. 4 Gdy anioł Pana wypowiedział te słowa do wszystkich Izraelitów, lud zaczął głośno płakać. 5 Dlatego nazwano to miejsce Bokim i złożono tam Panu ofiarę.
Śmierć Jozuego
6 Potem Jozue odprawił lud. Poszli więc Izraelici, każdy do swojego dziedzictwa, aby objąć tę ziemię w posiadanie. 7 Lud służył Panu przez całe życie Jozuego oraz przez wszystkie dni starszych, którzy żyli jeszcze długi czas po Jozuem, którzy oglądali wszystkie wielkie dzieła Pana, jakich dokonał dla Izraela. 8 Jozue, syn Nuna, sługa Pana, zmarł w wieku stu dziesięciu lat. 9 Pochowali go na terenie jego posiadłości w Timnat-Cheres na wyżynie efraimskiej, na północ od góry Gaasz. 10 Gdy całe to pokolenie zostało przyłączone do swoich przodków, nastało inne pokolenie, które nie znało Pana ani Jego dzieł uczynionych Izraelowi.
Izrael porzuca Pana
11 Izraelici czynili to, co złe w oczach Pana, i służyli baalom. 12 Opuścili Pana, Boga swoich ojców, który wyprowadził ich z ziemi egipskiej, i poszli za innymi bogami, za bogami ludów, które ich otaczały. Oddawali im pokłon i drażnili Pana. 13 Opuścili Pana i służyli Baalowi i asztartom. 14 Wtedy zapłonął gniew Pana przeciwko Izraelitom. Wydał ich w ręce grabieżców, którzy ich złupili. Oddał ich także w ręce mieszkających wokół wrogów, tak że nie mogli stawić im czoła. 15 Ilekroć wychodzili na wojnę, ręka Pana była przeciwko nim i ponosili klęskę, jak to im Pan zapowiedział i poprzysiągł. Byli bardzo uciskani.
16 Wówczas Pan ustanawiał sędziów, a ci wybawiali ich z ręki grabieżców. 17 Izraelici jednak nie słuchali swoich sędziów, bo uprawiali nierząd z innymi bogami i oddawali im pokłon. Szybko zboczyli z drogi, którą podążali ich ojcowie, posłuszni przykazaniom Pana. Oni tak nie czynili. 18 Kiedy zaś Pan ustanawiał dla nich sędziów, to Pan był z sędzią i wybawiał ich z ręki nieprzyjaciół, dopóki żył sędzia. Pan bowiem litował się, gdy jęczeli z powodu swoich ciemiężycieli i prześladowców. 19 Po śmierci sędziego jednak odwracali się i postępowali jeszcze gorzej niż ich ojcowie. Chodzili za innymi bogami, służyli im i oddawali pokłon. Nie porzucali swoich praktyk ani drogi zatwardziałości. 20 Dlatego zapłonął gniew Pana przeciwko Izraelowi. I powiedział: Ponieważ ten naród naruszył Moje przymierze, które nadałem ich przodkom, i Mnie nie posłuchał, 21 więc Ja także na jego oczach nie pozbawię już własności żadnego z narodów – które pozostawił Jozue zanim umarł – 22 aby wystawić na próbę Izraelitów: czy będą strzec drogi Pana i iść po niej, jak kroczyli ich przodkowie, czy też nie. 23 Tak więc Pan pozostawił te narody, nie pozbawił ich od razu własności i nie wydał w ręce Jozuego.