1 Ти знаєш постанову: Якщо чоловік відпустить свою дружину, і вона, пішовши від нього, стане дружиною іншого чоловіка, то хіба можна першому знову повернутися до неї? Хіба не оскверниться тим земля? Ти ж чинила перелюб з багатьма коханцями, тож чи можна тепер тобі повернутися до Мене? – питає Господь.
2 Підійми свої очі на узгір’я і подивись, – де лише ти не блудила? Ти сідала в очікуванні на дорогах, як араб у пустелі, опоганюючи край своєю розпустою і своїм злочинством.
3 Тому й припинились весняні дощі, – не було й пізнього дощу. Твоє чоло стало як у розпусниці, й сором тобі не відомий.
4 Хіба тепер ти не звертаєшся до Мене: Отче Мій, Владико моєї юності!
5 Невже вічно Ти будеш гніватись і завжди зберігатимеш образу ? Ти так вже говорила, але при цьому чинила зло, на яке лише спромагалась.
Зрадниця Ізраїль та її невірна сестра Юдея
6 За днів царя Йосії промовив до мене Господь: Чи ти бачив, що творить ця зрадниця, Ізраїль? Як вона ходить на кожну високу гору і під кожне крислате дерево, і там віддається розпусті?
7 Після всього, що вона зробила, Я думав, що повернеться до Мене, але вона не повернулась. Це все бачила її невірна сестра Юдея.
8 Я також бачив, і хоч за всі випадки перелюбу зрадниці на ім’я Ізраїль Я її відкинув, давши їй розвідного листа, – проте її сестра, невірна Юдея, знаючи це , не злякалася, але пішла, і так само почала чинити блудство й вона.
9 Так сталося, що її безсоромна розпуста, яку вона чинила з кам’яними і дерев’яними ідолами, набула розголосу, і таким чином вона осквернила весь край.
10 Однак і після всього цього невірна сестра Ізраїлю , Юдея, не навернулася до Мене всім своїм серцем, а лише удавано, з лукавством, – говорить Господь.
11 Тоді сказав мені Господь: Відступниця Ізраїль виявилась справедливішою, ніж невірна Юдея.
Божий заклик до покаяння
12 Піди й проголоси ці слова Північному царству, говорячи: Повернися, відступнице, Ізраїлю, – говорить Господь, – і Я не дивитимусь на вас у гніві, адже Я милостивий, – говорить Господь, – і не тримаю гніву вічно.
13 Лише визнай свою провину в тому, що ти згрішила проти Господа, твого Бога, віддаючись розпусті з чужинцями під кожним крислатим деревом, а до Мого голосу ти не прислухалась, – говорить Господь.
14 Поверніться ж, діти-відступники, – говорить Господь, – адже Я ваш Владика і зберу вас по одному з міста й по двоє з кожного роду, та впроваджу вас на Сіон.
15 Я дам вам пастирів за серцем Моїм, – вони пастимуть вас уміло й розумно.
16 А коли ви намножитесь і станете плодючими на землі, тоді, – каже Господь, – більше не будуть говорити про Ковчег Заповіту Господа! – Він навіть нікому не спаде на думку, – не згадуватимуть про нього й не відчуватимуть у ньому потреби, й більше не пориватимуться його зробити.
17 У той час називатимуть Єрусалим Господнім престолом; там, у Єрусалимі, зберуться всі народи в Ім’я Господа, і вже більше не діятимуть за впертістю свого злого серця.
18 Це буде час, коли дім Юди й дім Ізраїля ходитимуть один з одним, і разом прийдуть із землі північної до краю, який Я дав як спадщину вашим батькам.
19 Тоді Я говорив: Як би хотілося Мені прийняти тебе як сина, і дати тобі так бажану землю, – кращу зі спадщин багатьох народів. Так, Я мріяв: Ти зватимеш Мене Отцем і вже не відступиш від Мене;
20 Але ви, доме Ізраїлів, знехтували Мною, – говорить Господь, – як жінка, котра зраджує свого чоловіка.
21 І ось на узгір’ях чути голос, – плач і благання Ізраїлевих нащадків, оскільки вони викривили свої дороги, забули Господа, свого Бога.
22 Повертайтеся, діти-відступники! Я вилікую (прощу ) ваше відступництво! Ось ми йдемо до Тебе, бо Ти – Господь, наш Бог!
23 Справді, це обман, коли люди покладають надію на пагорби й узгір’я, оскільки справжнє спасіння Ізраїлю тільки в Господі, Богові нашому!
24 Від днів нашої юності ганьба пожирала працю наших батьків, отари їхніх овець, їхню худобу, а також їхніх синів і їхніх дочок.
25 Ми лежимо в нашому соромі, і нас покриває власне безчестя, тому що ми, як і наші батьки, грішили перед Господом, нашим Богом, від нашої юності аж до цього дня, а голосу Господа, нашого Бога, ми не слухали.
O możliwości powrotu do Boga
1 Mówi się:
Jeśli mąż odeśle swą żonę,
ona natomiast odejdzie od niego
i zostanie żoną innego,
to czy może powrócić ponownie do niej?
Czy nie jest całkowicie zbezczeszczony ten kraj?
A ty, która dopuszczałaś się nierządu z wieloma kochankami,
czy możesz wrócić do Mnie? – wyrocznia Pana.
2 Podnieść swe oczy na nagie wzniesienia i popatrz:
Czy jest takie miejsce, na którym nie dopuszczałaś się nierządu?
Przy drogach czekałaś na nich
jak Arab na pustyni
i zbezcześciłaś ziemię
swoim nierządem i swym złem.
3 I choć ustały obfite deszcze
i nie było deszczu wiosennego,
to ty miałaś czoło nierządnej kobiety
– wyrzekłaś się wstydu.
4 A czy teraz nie wołasz do Mnie: Mój Ojcze!
Ty jesteś przyjacielem mej młodości!
5 Czy będzie się gniewał na wieki?
Czy zachowa urazę na zawsze?
Tak mówiłaś, lecz dopuszczałaś się zła tyle, ile tylko mogłaś.
6 W dniach króla Jozjasza Pan powiedział do mnie: Czy widziałeś, co zrobiła odstępczyni izraelska? Chodziła na każdą wysoką górę i pod każde zielone drzewo, żeby uprawiać tam nierząd. 7 Powiedziałem: Po tym wszystkim, co uczyniła, powróci do Mnie. Jednak nie powróciła. I widziała to wszystko jej wiarołomna siostra, Juda. 8 Z powodu całego cudzołóstwa odstępczyni izraelskiej, odrzuciłem ją i dałem jej list rozwodowy. I widziałem, że nie przelękła się jej siostra, wiarołomna Juda, lecz poszła i ona także uprawiała nierząd. 9 Doszło do tego, że przez lekkomyślne uprawianie nierządu zbezcześciła ziemię, cudzołożąc z kamieniem i drewnem. 10 Również jej wiarołomna siostra, Juda, po tym wszystkim nie powróciła do Mnie całym sercem, lecz nieszczerze – wyrocznia Pana.
11 Pan powiedział do mnie: Odstępczyni izraelska okazała się sprawiedliwsza niż wiarołomna Juda. 12 Idź i głoś te słowa w kierunku północnym. Mów:
Wracaj, odstępczyni izraelska – wyrocznia Pana!
Nie zwrócę Mojego oblicza przeciw wam,
bo Ja jestem łaskawy – wyrocznia Pana.
Nie będę się gniewał na wieki.
13 Tylko uznaj swoją winę,
że zbuntowałaś się przeciwko Panu, swemu Bogu,
i biegałaś po wszystkich drogach ku obcym pod każdym zielonym drzewem.
Nie słuchaliście Mego głosu – wyrocznia Pana.
14 Wróćcie, synowie przewrotni – wyrocznia Pana – bo tylko Ja władam wami. Wezmę was po jednym z miasta i po dwóch z rodu i wprowadzę was na Syjon. 15 I dam wam pasterzy według Mojego serca. Będą paść was mądrze i roztropnie. 16 W owych dniach, gdy się rozmnożycie i będziecie płodni w kraju – wyrocznia Pana – nie powiedzą już więcej: Arka Przymierza Pana! Nikt nie będzie o niej myślał, nie wspomną jej, nie będą odczuwać jej braku ani nie sporządzą nowej. 17 W tym czasie nazwą Jerozolimę tronem Pana. I ze względu na imię Pana wszystkie narody zgromadzą się w niej, w Jerozolimie. Nie będą już więcej postępować według zatwardziałości swego złego serca. 18 W owych dniach pójdzie dom Judy do domu Izraela i przyjdą razem z ziemi północnej do ziemi, którą dałem jako dziedzictwo waszym przodkom.
19 Powiedziałem sobie:
O, jak chciałbym cię zaliczyć do synów,
dać ci ziemię upragnioną,
dziedzictwo najwspanialsze między narodami.
Mówiłem: Będziesz wołać do Mnie: Mój Ojcze!
i nie odwrócisz się ode Mnie.
20 Lecz jak kobieta zdradza swego ukochanego,
tak zdradziliście Mnie wy, domu Izraela – wyrocznia Pana.
21 Na nagich wzniesieniach słychać
głos płaczu i błagania Izraelitów,
bo postępowali przewrotnie,
zapomnieli Pana, swego Boga.
22 Wróćcie, synowie przewrotni,
uleczę wasze odstępstwa!
– Oto jesteśmy, przychodzimy do Ciebie,
gdyż Ty jesteś Panem, naszym Bogiem!
23 O tak, zwodnicze są wzgórza
i tłum na górach.
O tak, tylko w Panu, naszym Bogu
jest zbawienie Izraela.
24 Hańba pochłaniała
dorobek naszych przodków od naszej młodości,
ich trzody i bydło, ich synów i córki.
25 Połóżmy się w naszej hańbie
i niech nas okryje nasze upokorzenie,
bo zgrzeszyliśmy przeciw Panu, naszemu Bogu,
my i nasi przodkowie, od naszej młodości
aż do dnia dzisiejszego.
Nie słuchaliśmy głosu Pana, naszego Boga.