Пророцтво щодо Дамаска та Єфрема
1 Пророцтво щодо Дамаска. Дамаск буде вилучений з-поміж міст, і стане купою руїн.
2 Залишені будуть міста Ароера, – вони служитимуть для відпочинку отар, яких ніхто не лякатиме.
3 Не стане фортеці Єфрема і царства Дамаск, а з залишками Араму (Сирії ) буде те ж саме, що й зі славою нащадків Ізраїля, – говорить Господь Саваот.
4 Настане такий день, коли слава Якова буде зменшуватись, і його сите тіло схудне.
5 Буде так, як під час жнив, коли зрізають спіле збіжжя, а за женцями хтось визбирує колоски в Рефаїмській Долині,
6 а після них залишається лише стерня; або як буває після оббивання плодів оливкового дерева: дві-три ягідки на самому вершечку, чотири-п’ять, залишаються на його рясних галузках, – це слова Господа, Бога Ізраїлю.
7 У той день людина зверне свій погляд на Того, Хто її створив, – її очі дивитимуться на Святого Ізраїлевого,
8 й перестане покладатись на вівтарі та власні витвори, зроблені своїми руками, – не дивитиметься також на свої священні гаї (Ашери ) та на жертовники ідолів.
9 Того дня його (Ізраїлю ) укріплені міста будуть, наче опустілі ліса та верхів’я гір, що їх колись залишили перед синами Ізраїля втікачі. Вони будуть спустошені,
10 оскільки ти забув Бога, твого Спасителя, і не згадав про Скелю твоєї сили. Тому ти садиш розкішні саджанці, прищеплюючи їх з чужою галузкою.
11 Того дня як посадив, ти впевнився, що посаджене росте, і посприяв, щоб воно рано зацвіло, проте в час врожаю ти отримаєш купу галуззя – смуток і невтішний біль.
12 О, горе! Шумлять численні народи! Подібно до моря, що розбурхалось, вони бурлять, і галас багатьох племен лунає, як ревіння великих вод.
13 І хоч народи клекочуть, як гуркіт могутніх хвиль, Він їм погрозить, і вони побіжать дуже далеко, – понесуться, як полова від гірського вітру, або трава перекотиполе від буревію.
14 Під вечір наводять вони жах, але перш ніж настане ранок, їх уже немає! Таке майбутнє всіх, котрі нас грабують, і доля тих, котрі нас оббирають.
Zapowiedź zesłania kary na Aram i na Izraela
1 Wyrocznia o Damaszku:
Oto Damaszek przestanie być miastem,
obróci się w stos ruin.
2 Opuszczone miasta Aroeru
staną się pastwiskiem dla trzód,
które tam kłaść się będą i nikt ich nie przepędzi.
3 Nastąpi koniec twierdzy w Efraimie
i królestwa w Damaszku,
a z resztą Aramu będzie tak, jak z chwałą synów Izraela
– wyrocznia Pana Zastępów.
4 W tym dniu
chwała Jakuba zmaleje,
jego tłuste ciało schudnie.
5 Stanie się jak wtedy, gdy żniwiarz zgarnia zboże
i jego ramię ścina kłosy,
jak wówczas, gdy zbierają kłosy
w dolinie Refaim.
6 Pozostanie tam pokłosie
jak przy otrząsaniu drzewa oliwnego:
dwie lub trzy oliwki pozostają na samym wierzchołku,
cztery lub pięć
na gałęziach owocującego drzewa
– wyrocznia Pana, Boga Izraela.
7 W tym dniu człowiek będzie patrzył na swojego Stwórcę, jego oczy będą oglądać Świętego Izraela. 8 Nie będzie natomiast patrzył na ołtarze, dzieło swoich rąk, i nie będzie oglądał tego, co wykonały jego palce: ani aszer, ani ołtarzy kadzielnych.
9 W tym dniu twoje umocnione miasta będą jak te, opuszczone
przez Chiwwitów i Amorytów,
którzy pozostawili je synom Izraela
– staną się pustkowiem.
10 Zapomniałeś bowiem o Bogu twojego zbawienia,
nie pamiętałeś o Skale twojego schronienia.
Dlatego sadzisz piękne rośliny,
przeszczepiasz obce pędy.
11 W dniu, w którym sadzisz, otaczasz je ogrodzeniem,
rankiem, gdy przeszczepiasz, sprawiasz, że rozkwitają,
lecz zbiory przepadną w dniu choroby
i nieuśmierzonego bólu.
Klęska wrogów
12 Ach, wrzawa licznych ludów,
huczą jak wzburzone morze.
Zgiełk czynią ludy
jak szum potężnych fal.
13 Ludy czynią zgiełk jak szum licznych wód,
lecz On je poskromi
i uciekną w dal.
Będą rozrzucone przez wiatr jak plewy po górach,
jak tumany kurzu przez burzę.
14 W porze wieczornej ogarnęło ich przerażenie,
zanim nastał poranek – już zniknęli.
Taki jest udział tych, którzy nas łupią,
i los grabieżców, którzy nas rabują.