Псалом 42
1 Диригентові. Повчання синів Корея.
2 Як олень прагне до джерела води, так душа моя прагне до Тебе, Боже.
3 Моя душа прагне Бога, – Живого Бога! Коли ж я нарешті прийду і з’явлюся перед обличчям Бога?
4 Мої сльози стали для мене хлібом удень і вночі, коли щодня мені кажуть: Де твій Бог?
5 Про це я згадую, виливаючи душу свою, коли йду з юрбою, подорожуючи з ними до Божого Дому, серед голосів радості й хвали святкового натовпу.
6 Чому впадаєш у відчай, душе моя, чому тривожишся в мені? Поклади надію на Бога, адже я прославлятиму Його й далі за Його спасіння.
7 Боже мій, душа моя стривожена в мені. Тому я згадую Тебе з околиць Йордану і Гермону, з гори Міцар.
8 Безодня перекликається з безоднею в гуркоті Твоїх водоспадів, – усі Твої буруни і Твої хвилі пройшли наді мною.
9 Удень Господь виявляє Своє милосердя, а вночі я співаю Йому пісню, молюся до Бога мого життя.
10 Кажу Богові: Ти Скеля моя! Чому Ти забув про мене? Чому я ходжу засмучений через ворожий утиск?
11 Ніби кості ламають мені, коли мої вороги глузують з мене, повторюючи щодня: Де твій Бог?
12 Чому ти впадаєш у відчай, душе моя, чому тривожишся в мені? Покладайся на Бога, адже я й далі прославлятиму Його – мого Бога і Спасителя мого.
PSALM 42 [41]
PSALMYKSIĘGA DRUGA
Tęsknota za Bogiem i świątynią
1 Przewodnikowi chóru. Pieśń pouczająca. Synów Koracha.
2 Jak łania pragnie wody ze strumieni,
tak moja dusza pragnie Ciebie, Boże.
3 Moja dusza tęskni za Bogiem, Bogiem żywym
– kiedy przyjdę i ujrzę oblicze Boga?
4 Łzy stały się moim pożywieniem we dnie i w nocy,
gdy cały dzień mnie pytają: Gdzie jest twój Bóg?
5 Moja dusza rozczula się, gdy wspominam,
jak kroczyłem w tłumie, idąc do domu Bożego,
wśród głosów radości i dziękczynienia świątecznego orszaku.
6 Dlaczego się smucisz, moja duszo,
czemu się we mnie trwożysz?
Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę Go sławił
– On jest moim zbawieniem i Bogiem!
7 Moja dusza dręczy się we mnie,
więc wspominam Cię z ziemi Jordanu i Hermonu, z góry Misar.
8 Otchłań wzywa otchłań hukiem Twoich wodospadów,
wszystkie fale i nawałnice przewaliły się nade mną.
9 W dzień okazuje mi Pan swoją łaskę,
a w nocy Mu śpiewam
i modlę się do Boga mojego życia.
10 Mówię do Boga: Opoko moja, dlaczego mnie zapomniałeś?
Czemu chodzę smutny, czemu wróg mnie gnębi?
11 Obelgi moich wrogów kruszą mi kości,
gdy cały dzień mnie pytają: Gdzie jest twój Bóg?
12 Dlaczego się smucisz, moja duszo,
czemu się we mnie trwożysz?
Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę Go sławił
– On jest moim zbawieniem i Bogiem!