Прообраз майбутніх благ
1 Адже Закон, маючи тінь майбутніх благ, а не сам образ речей, не може ніколи тими самими жертвами, які щороку постійно приносяться, зробити досконалими тих, які приходять.
2 Інакше вони перестали б приноситися, бо в тих, які здійснюють служіння і які раз очистилися, не було би більше жодного усвідомлення гріхів.
3 Але в них – щорічне нагадування про гріхи,
4 оскільки неможливо, щоб кров телят і козлів усувала гріхи.
5 Тому, входячи у світ, Він каже: Жертв і приношень Ти не схотів, але Ти підготував Мені тіло.
6 Всепалення і жертви за гріх Тобі не до вподоби.
7 Тоді Я сказав: Ось іду, – на початку книги написано про Мене, – щоб виконати, Боже, Твою волю.
8 Сказавши спочатку, що ні жертв, ні приношень, ні всепалень за гріхи, які приносяться, згідно із Законом, – не забажав Ти і не вподобав Собі,
9 а потім додав: Ось іду, щоб виконати волю Твою. Він скасовує перше, щоби поставити друге.
10 Згідно з цією волею ми освячені одноразовим принесенням тіла Ісуса Христа.
11 І кожний священик стояв щоденно на служінні, аби багато разів приносити ті самі жертви, які ніколи не можуть усунути гріхів.
12 Він же, принісши один раз жертву за гріхи, назавжди сів праворуч Бога,
13 далі очікуючи, доки Його вороги не будуть покладені до підніжка Його ніг.
14 Адже одним принесенням Він назавжди вдосконалив тих, які освячуються.
15 Свідчить нам і Дух Святий, згідно зі сказаним:
16 Оце Завіт, який Я укладу з ними по тих днях, – говорить Господь, – дам Мої Закони в їхні серця і запишу їх у їхній розум,
17 і більше не згадаю їхніх гріхів та їхнього беззаконня!
18 А де є прощення їх, там вже немає приношення за гріх.
Нова жива дорога
19 Тому, брати, маючи відвагу входити до святині через кров Ісуса –
20 новою і живою дорогою, яку Він відкрив нам через завісу, тобто через Своє тіло, –
21 і маючи Великого Священика в Божому домі,
22 приступаймо з щирим серцем, у повноті віри, очистивши серця від недоброго сумління, обмивши тіла чистою водою.
23 Непохитно тримаймося визнання надії, адже вірний Той, Хто обіцяв.
24 Будьмо уважні один до одного, заохочуймо до любові та добрих діл;
25 не залишаймо своїх зібрань, як то деякі ввели у звичку, але заохочуймо один одного, і тим більше, чим більше бачите, що наближається день.
Не зневажити Духа благодаті
26 Адже коли ми добровільно грішимо після того, як одержали пізнання істини, то за гріхи немає більше жертви,
27 а є якесь страшне очікування суду і палаючого вогню, що має пожерти противників.
28 Як хто відрікся Закону Мойсея, той без милосердя гине при двох або трьох свідках.
29 Зважте, наскільки суворішого покарання заслужить той, хто потоптав Божого Сина, хто не пошанував крові Завіту, якою освятився, хто зневажив Духа благодаті?
30 Ми знаємо Того, Хто сказав: У Мене – помста, і Я відплачу, – [говорить Господь]. І знову: Господь судитиме Свій народ.
31 Страшно попасти в руки Живого Бога!
32 Тож згадуйте минулі дні, коли ви, просвітившись, витерпіли великий подвиг страждань:
33 або будучи виставленими на посміховисько та знущання, або ж як спільники тих, які опинилися в такому становищі.
34 Адже ви терпіли разом із в’язнями, з радістю приймали розграбування вашого майна, знаючи, що маєте для себе краще і вічне майно [на небі].
35 Тому не залишайте вашої відваги, оскільки вона варта великої нагороди.
36 Вам потрібна терпеливість, щоб виконати Божу волю і одержати обітницю.
37 Адже ще трохи, дуже недовго – і прийде Той, Хто йде, – і не забариться.
38 Праведний Мій житиме вірою, а коли відступить, то Моя душа не матиме вподобання в ньому.
39 Ми ж не з тих, які відступають на загибель, але з тих, які вірять для спасіння душі.
1 Prawo bowiem, które ma cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nie może tymi samymi ofiarami, które co roku są nieustannie składane, udoskonalić tych, którzy z nimi przychodzą. 2 Czy bowiem nie zaprzestano by ich składać, gdyby ci, którzy je składają, nie mieli już świadomości grzechów, dlatego że raz zostali oczyszczeni? 3 A jednak przez te ofiary corocznie wspomina się grzechy. 4 Niemożliwe bowiem, aby grzechy gładziła krew wołów i kozłów.
5 Dlatego przychodząc na świat Chrystus mówi:
Nie chciałeś ofiary i daru,
ale przygotowałeś Mi ciało.
6 Całopalenia i ofiary za grzechy
nie podobały się Tobie.
7 Wtedy powiedziałem:
Oto przychodzę.
W zwoju księgi napisano o Mnie,
abym spełnił Twoją wolę, Boże .
8 Najpierw mówi: Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzechy nie chciałeś ani nie podobały się Tobie– choć składa się je zgodnie z Prawem. 9 Następnie powiedział: Oto przychodzę, abym spełnił Twoją wolę . Znosi to, co pierwsze, aby ustanowić drugie. 10 Mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.
11 Każdy kapłan staje codziennie do służby i wielokrotnie składa te same ofiary, które nigdy nie mogą zgładzić grzechów. 12 Ten zaś, gdy złożył jedną ofiarę za grzechy, na zawsze zasiadł po prawicy Boga, 13 czekając odtąd, aż Jego nieprzyjaciele zostaną położeni jako podnóżek pod Jego stopy. 14 Przez tę jedną ofiarę przecież uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy dostępują uświęcenia.
15 A poświadcza nam to także Duch Święty. Następnie bowiem powiedział:
16 Takie jest Przymierze, które zawrę z nimi
po tych dniach, mówi Pan .
Złożę Moje prawa w ich sercach
i napiszę je na ich umysłach,
17 i ich grzechów aninieprawości
nie będę już pamiętał .
18 Gdzie zaś jest odpuszczenie grzechów, tam nie potrzeba już składać za nie ofiary.
ZACHĘTA DO WYTRWAŁOŚCI
19 Mamy więc, bracia, dzięki krwi Jezusa otwarte wejście do świątyni, 20 które On otworzył dla nas jako drogę nową i żywą przez zasłonę, to jest przez swoje ciało. 21 Mamy też wielkiego kapłana nad domem Bożym. 22 Podejdźmy więc ze szczerym sercem, z pełną wiarą, oczyszczeni ze złych skłonności serc i obmyci na ciele czystą wodą. 23 Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, gdyż wierny jest Ten, który złożył obietnicę. 24 Zwracajmy uwagę jedni na drugich, dążąc do gorliwej miłości i dobrych uczynków. 25 Nie zaniedbujmy również wspólnych zgromadzeń, jak to się stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się wzajemnie tym bardziej, im bardziej widzimy, że zbliża się dzień.
26 Gdybyśmy bowiem świadomie grzeszyli po tym, jak otrzymaliśmy poznanie prawdy, to nie ma już dla nas ofiary za grzechy, 27 ale pozostaje nam jedynie czekać na straszliwy sąd i na żar ognia, który pochłonie buntowników. 28 Ten, kto złamał Prawo Mojżeszowe, zostaje bez litości zabity na podstawie zeznania dwóch lub trzech świadków. 29 Rozważcie więc, na ile większą karę zostanie skazany ten, kto podepcze Syna Bożego i zlekceważy krew Przymierza, która go uświęciła, i znieważy Ducha łaski. 30 Znamy przecież Tego, który powiedział:
Do Mnie należy wymierzanie kary, Ja odpłacę ;
oraz:
Pan osądzi swój lud .
31 Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żyjącego.
32 Przypomnijcie sobie dawne dni, podczas których po oświeceniu przetrwaliście wielką nawałę cierpień, 33 czy to publicznie wystawieni na pośmiewisko i narażeni na prześladowania, czy też uczestnicząc w cierpieniach tych, którzy ich doznawali. 34 Cierpieliście przecież razem z uwięzionymi, przyjęliście z radością grabież waszego mienia, wiedząc, że sami posiadacie lepsze i trwałe dobra. 35 Nie odrzucajcie więc waszej pewności, bo wielka jest za nią nagroda. 36 Musicie bowiem być wytrwali, abyście wypełniając wolę Boga, otrzymali to, co zostało wam obiecane.
37 Jeszcze bowiem maleńka chwila ,
a przyjdzie Ten, który ma nadejść, i nie będzie zwlekał.
38 A Mój sprawiedliwy z wiary będzie żył ,
lecz jeśli odstąpi,
nie znajdę w nim upodobania .
39 A przecież my nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, lecz do wiernych, żeby ocalić życie.