Повішання Гамана
1 Отже, цар разом з Гаманом прибули на бенкет до цариці Естер.
2 На другий день бенкетування, попиваючи вино, цар знову запитав Естер: Яке твоє бажання, царице Естер? Твоє прохання буде виконане, навіть до половини царства!
3 Відповідаючи, цариця Естер промовила: Якщо я знайшла милість в очах царя, і цар бажає виконати моє прохання, то нехай мені буде подароване моє життя, а також, за моїм проханням – життя мого народу.
4 Адже я і мій народ продані на знищення, – приречені на вигублення й цілковите знищення! Якби нас продали за рабів і невільниць, я мовчала б, оскільки через таке лихо не варто було б турбувати царя…
5 Тоді цар Ахашверош запитав царицю Естер: Хто він такий, і де той, що наважився таке вчинити?
6 Естер відповіла: Таким гнобителем і ворогом є цей злобний Гаман! І Гаман затремтів перед царем і царицею.
7 Розлючений цар рвучко піднявся від бенкетного столу з вином і вийшов у сад біля палацу. Залишившись, Гаман почав благати царицю Естер за своє життя, оскільки розумів, що цар вже визначив його долю.
8 Повернувшись із саду біля палацу, в дім, де вони бенкетували з вином, цар побачив, що Гаман припав до ложа, де знаходилась Естер, і злісно вигукнув: Невже він має намір ще й зґвалтувати царицю в моєму домі? Щойно цар сказав ці слова, як покрили обличчя Гамана.
9 Тоді один з царедворців-євнухів, Харвона, промовив до царя: Он і шибениця заввишки п’ятдесят ліктів, стоїть перед домом Гамана. Адже Гаман приготував її для Мордехая, добрі слова якого врятували життя царя. І цар сказав: Повісьте його на ній!
10 Отже, повісили Гамана на шибениці, яку він приготував для Мордехая. Після цього гнів царя вгамувався.
Wstawiennictwo Estery u króla i ostateczny upadek Hamana
1 Król przyszedł wraz z Hamanem, aby pić z królową Esterą. 2 Także drugiego dnia król, popijając wino, zwrócił się do Estery: Jaka jest twoja prośba, królowo Estero? Będzie ci to dane. A jakie jest twoje życzenie? Zostanie spełnione, choćby to była połowa królestwa. 3 Królowa odpowiedziała: Jeżeli jesteś mi życzliwy, królu, i jeżeli król uzna to za słuszne, to niech na moją prośbę zostanie mi darowane życie, a na moje życzenie – mój lud. 4 Sprzedano nas bowiem, mnie i mój lud, aby nas wymordować, zabić i wytępić. Gdybyśmy zostali sprzedani jako niewolnicy i niewolnice, milczałabym, chociaż i tak wróg nie mógłby niczym wyrównać królowi krzywdy.
5 W odpowiedzi król Achaszwerosz zapytał królową Esterę: Kto to jest? I gdzie jest ten, który ośmielił się tak zrobić? 6 Estera oznajmiła: Tym złym człowiekiem, wrogiem i przeciwnikiem jest Haman! Wówczas Hamana w obecności króla i królowej ogarnęło przerażenie. 7 Król zaś rozwścieczony wstał od stołu i poszedł do ogrodu pałacowego, a Haman wstał, aby błagać królową Esterę o życie. Widział bowiem, że król podjął decyzję o jego zgubie. 8 Gdy król powrócił z ogrodu pałacowego do domu, gdzie pito wino, spostrzegł, że Haman padł na łoże, na którym spoczywała Estera. Wtedy zawołał: Czyżby jeszcze gwałcił królową, gdy jestem w domu? Zaledwie wypowiedział te słowa, zakryto twarz Hamana.
9 Wówczas odezwał się Charbona, jeden z eunuchów pełniących służbę przy królu: Oto w domu Hamana stoi już słup, wysoki na pięćdziesiąt łokci, który Haman postawił dla Mordochaja, który mówił dobrze o królu. Wtedy król rozkazał: Powieście go na nim! 10 Powieszono więc Hamana na słupie, który przygotował dla Mordochaja, a gniew króla ustał.