Господь приймає як юдеїв, так і язичників
1 Апостоли й брати, які були в Юдеї, почули, що і язичники прийняли Боже Слово.
2 Коли Петро прийшов у Єрусалим, з ним почали сперечатися ті, хто з обрізаних,
3 кажучи: Чому ти ходив до людей, які не обрізані, чому їв з ними?
4 І, розпочавши, Петро виклав їм за порядком, кажучи:
5 Я був у місті Йопії, молився і, будучи в захопленні, побачив видіння: з неба спускалася якась річ, неначе велика скатертина, яка висіла, прив’язана за чотири кінці, й наблизилася аж до мене.
6 Поглянувши на неї, роздивившись, я побачив земних чотириногих – звірів, плазунів, небесних птахів –
7 і почув голос, який говорив мені: Встань, Петре, заріж і з’їж!
8 Та я сказав: В жодному разі, Господи, бо погане або нечисте ніколи не входило до моїх уст!
9 А голос із неба зазвучав удруге: Що Бог очистив, того не вважай за погане!
10 Це сталося тричі, – й все піднялося назад на небо.
11 Тут же троє людей з’явилися перед домом, у якому я був, – вони були послані до мене з Кесарії.
12 І Дух мені сказав іти з ними без жодних вагань. Пішли зі мною шестеро цих братів, і ми ввійшли в дім чоловіка.
13 Той розповів нам, як побачив у своєму домі ангела, який став і сказав [йому]: Пошли до Йопії і поклич Симона, який зветься Петром,
14 котрий промовлятиме до тебе слова, якими спасешся ти і весь твій дім!
15 Коли ж я почав говорити, то злинув на них Святий Дух, – як і на нас спочатку.
16 І мені пригадалося Господнє слово, як Він говорив: Іван хрестив водою, ви ж будете хреститися Духом Святим!
17 Якщо Бог дав їм однаковий дар, як і нам, які повірили в Господа Ісуса Христа, то хто я такий, щоби чинити перешкоду Богові?
18 Почувши це, вони замовкли і прославили Бога, кажучи: Отже, і язичникам Бог дав покаяння для життя.
Церква в Антіохії
19 Ті, хто був розсіяний через утиски, які виникли в зв’язку зі Степаном, пішли до Фінікії, Кіпру й Антіохії, не проголошуючи слова нікому, крім юдеїв.
20 Між ними були деякі люди з Кіпру та Киринеї, які, прийшовши до Антіохії, говорили і до греків, проповідуючи Євангелію Господа Ісуса.
21 І Господня рука була з ними; тож велика кількість тих, які повірили, навернулися до Господа.
22 Вістка про них донеслася до Єрусалимської Церкви. І вони послали Варнаву, щоби пішов до Антіохії.
23 Він, прийшовши і побачивши Божу благодать, зрадів і заохочував усіх рішучістю серця триматися Господа,
24 оскільки він був доброю людиною, сповненою Духа Святого та віри. І багато людей приєдналося до Господа.
25 Він пішов у Тарс, щоб відшукати Савла.
26 А знайшовши, привів до Антіохії. Сталося, що вони цілий рік збиралися в Церкві, навчаючи велику громаду. Вперше в Антіохії учнів почали називати християнами.
27 Тими днями прибули з Єрусалима до Антіохії пророки.
28 Один з них на ім’я Агав, вставши, Духом провістив великий голод, який мав бути в усьому світі, який і настав за Клавдія.
29 Тоді постановили учні, кожний з них, по спроможності надіслати допомогу братам, які жили в Юдеї.
30 Це й зробили, відправивши до старших через руки Варнави і Савла.
Piotr wyjaśnia Kościołowi Jerozolimskiemu chrzest Korneliusza
1 Apostołowie i bracia, przebywający w Judei, dowiedzieli się, że również poganie przyjęli Słowo Boga. 2 Kiedy Piotr przybył do Jeruzalem, ci, którzy byli pochodzenia żydowskiego robili mu wymówki. 3 Mówili: Wszedłeś do ludzi nieobrzezanych i jadłeś z nimi. 4 Piotr więc zaczął im po kolei wyjaśniać. 5 Mówił: Modliłem się w mieście Joppie i w widzeniu zobaczyłem jakiś zstępujący przedmiot, jakby wielkie płótno, które opuszczano za cztery końce z nieba. I dotarło aż do mnie. 6 Gdy w nie spojrzałem, zobaczyłem czworonożne zwierzęta domowe i dzikie, płazy oraz ptaki. 7 Usłyszałem też głos, który mówił do mnie: Wstań Piotrze, zabijaj i jedz! 8 Odpowiedziałem: O nie, Panie! Nigdy jeszcze nie wziąłem do ust nic skalanego lub nieczystego. 9 Ale głos z nieba odezwał się po raz drugi: Nie nazywaj skalanym tego, co Bóg oczyścił. 10 Powtórzyło się to trzy razy i wszystko zostało wzięte znowu do nieba. 11 Zaraz potem trzech ludzi wysłanych do mnie z Cezarei stanęło przed domem, w którym mieszkaliśmy. 12 Duch powiedział mi, abym poszedł z nimi bez wahania. Razem ze mną poszło też tych sześciu braci i przybyliśmy do domu tamtego człowieka. 13 On nam opowiedział, jak zobaczył w swoim domu anioła, który zjawił się i polecił: Poślij do Joppy i sprowadź Szymona, zwanego Piotrem. 14 On ci oznajmi słowa, przez które będziesz zbawiony ty i cały twój dom. 15 Kiedy zacząłem mówić, Duch Święty zstąpił na nich, jak na nas na początku. 16 Przypomniałem sobie wtedy Słowa Pana, który powiedział: Jan chrzcił wodą, wy natomiast zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym. 17 Jeżeli więc Bóg udzielił im tego samego daru co nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to jak ja mogłem sprzeciwić się Bogu? 18 Gdy to usłyszeli, uspokoili się, wielbili Boga i mówili: A więc i poganom udzielił Bóg łaski nawrócenia, aby żyli.
Kościół w Antiochii Syryjskiej
19 Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, nie głosząc Słowa nikomu innemu, tylko samym Żydom. 20 Niektórzy z nich pochodzili jednak z Cypru i z Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali również do Greków i głosili im Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. 21 A ręka Pana była z nimi. Wielka też liczba tych, którzy uwierzyli, nawróciła się do Pana. 22 Wieść o tym dotarła do Kościoła w Jeruzalem. Wysłali więc do Antiochii Barnabę. 23 Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem trwali przy Panu. 24 Był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego, i wiary. Pozyskano wtedy dla Pana wielkie rzesze ludzi. 25 Potem udał się do Tarsu, aby odszukać Szawła. 26 A kiedy go odnalazł, przyprowadził do Antiochii. Przez cały rok pozostali razem w tym Kościele i nauczali wielkie tłumy ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.
27 W tym właśnie czasie jacyś prorocy przybyli z Jerozolimy do Antiochii. 28 Jeden z nich, o imieniu Agabos, powstał i przepowiedział z natchnienia Ducha, że na całej ziemi nastanie wielki głód. Nastał on za Klaudiusza. 29 Wówczas uczniowie postanowili, że każdy z nich według możności pośpieszy z pomocą braciom, którzy mieszkają w Judei. 30 Tak też zrobili, wysyłając przez Barnabę i Szawła jałmużnę do starszych.