Не докоряти, а вмовляти
1 Старшому не докоряй, але вмовляй, як батька, молодих – як братів;
2 старших жінок – наче матерів; дівчат – наче сестер, з усякою чистотою.
Про вдів
3 Шануй вдів, – але справжніх вдів.
4 Якщо ж якась вдова має дітей чи внуків, хай вони спочатку вчаться побожно шанувати свою родину й бути вдячними батькам, бо це до вподоби Богові.
5 Справжня і самотня вдова надіється на Бога, день і ніч перебуває в молитвах і благаннях.
6 А та, яка розкошує, померла ще за життя.
7 І від цього застерігай, щоб вони були бездоганні.
8 Якщо хто про своїх, а найбільше про домашніх, не дбає, той зрікся віри і є ще гірший від невірного.
9 Нехай вдовою рахується та, яка має не менше шістдесяти років і була дружиною одного чоловіка,
10 котра відома своїми добрими ділами: якщо виховала дітей, якщо приймала подорожніх, якщо вмивала ноги святим, якщо втішала пригнічених, якщо виконувала всяке добре діло.
11 Молодших же вдів оминай, бо коли через пристрасть погорджують Христом, то хочуть виходити заміж.
12 Цим накликають на себе осуд, бо зреклися першої віри.
13 До того ж вони нероби: привчаються ходити по хатах, і не тільки нічого не роблять, а й розносять плітки та надто цікаві; говорять те, чого не личить.
14 Тому молодшим наказую виходити заміж, народжувати дітей, управляти домом і не давати жодного приводу противникові, щоб лихословити.
15 Бо деякі вже пішли за сатаною.
16 Якщо якийсь [віруючий або] якась віруюча мають вдів, то хай їм допомагають і не обтяжують Церкви, щоби допомагала справжнім вдовам.
Повага до пресвітера
17 А пресвітери, які добре керують, хай удостояться подвійної честі, особливо ті, які працюють у слові й навчанні.
18 Адже Писання каже: Не в’яжи рота волові, який молотить; і: Працівник гідний своєї нагороди.
19 На пресвітера не приймай скарги, хіба що при двох або трьох свідках.
Взаємовідносини між людьми
20 Тих, хто грішить, картай прилюдно, – хай також й інші мають страх.
21 Засвідчую тобі перед Богом і [Господом] Ісусом Христом та вибраними ангелами, щоб ти зберіг це без пересуду, нічого не роблячи з упередженням.
22 Рук поспішно не покладай ні на кого, не бери участі в чужих гріхах. Бережи себе чистим.
23 Води більше не пий, але вживай трохи вина задля [свого] шлунка і своїх частих захворювань.
24 Гріхи деяких людей очевидні й випереджають їх ще до суду, а за деякими вони йдуть слідом.
25 Так само й добрі діла очевидні; коли ж вони не добрі, то сховатися не можуть.
Obowiązki wobec innych
1 Starszego nie upominaj surowo, ale zachęcaj jak ojca, młodszych – jak braci, 2 starsze kobiety – jak matki, młodsze – jak siostry, przyzwoicie.
3 Okazuj szacunek wdowom, które naprawdę są wdowami. 4 Jeśli jakaś wdowa ma dzieci albo wnuki, to niech najpierw uczą się szanować własny dom i okazywać wdzięczność rodzicom. To bowiem jest miłe w oczach Boga. 5 Prawdziwa zaś i samotna wdowa złożyła nadzieję w Bogu i trwa w błaganiach i modlitwach nocą i dniem. 6 Ta natomiast, która szuka rozkoszy, chociaż żyje – umarła. 7 To również nakazuj, aby były nienaganne. 8 Jeśli zaś ktoś nie troszczy się o swoich krewnych i najbliższych, to wyparł się wiary i jest gorszy od niewierzącego. 9 Na liście wdów możesz umieścić tę kobietę, która ma nie mniej niż sześćdziesiąt lat i miała jednego męża, 10 a na jej korzyść świadczą dobre uczynki: czy to dobrze wychowała dzieci, czy była gościnna, czy świętym obmyła nogi, czy pomogła strapionym, czy też poświęciła się jakiejś dobrej pracy. 11 Młodszych zaś wdów nie włączaj, bo gdy namiętność odwróci je od Chrystusa, będą chciały wyjść za mąż. 12 A wówczas obciąży je wyrok potępienia, gdyż odrzucą pierwsze zobowiązanie. 13 Jednocześnie też, gdy obchodzą domy, uczą się bezczynności, i nie tylko bezczynności, ale i plotkarstwa, wścibstwa, mówiąc to, co niepotrzebne. 14 Chcę więc, aby młode wdowy wychodziły za mąż, rodziły dzieci, zajmowały się domem, żeby wrogom nie dawać żadnej okazji do pomówień. 15 Niektóre jednak już zbłądziły i poszły za szatanem. 16 Jeśli jakaś wierząca ma w swoim otoczeniu wdowy, niech służy im pomocą, aby Kościół nie był obciążony i mógł wesprzeć prawdziwe wdowy.
17 Prezbiterzy, którzy dobrze sprawują swój urząd, powinni doznawać podwójnego szacunku, najbardziej zaś ci, którzy się trudzą głoszeniem Słowa i nauczaniem. 18 Pismo bowiem mówi: Nie zawiążesz pyska młócącemu wołowi , oraz: Zasługuje robotnik na swoją zapłatę. 19 Nie przyjmuj skargi na prezbitera, chyba że na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków. 20 Tych, którzy grzeszą, publicznie upominaj, aby i pozostałych ogarnął lęk. 21 Zaklinam cię przed Bogiem i Chrystusem Jezusem, i wybranymi aniołami, abyś tego wszystkiego przestrzegał bez uprzedzeń, nie postępując stronniczo. 22 Rąk na nikogo nie nakładaj pochopnie i nie miej udziału w cudzych grzechach. Sam bądź bez zarzutu. 23 Nie pij już tylko wody, ale używaj też trochę wina ze względu na żołądek i twoje częste niedomagania.
24 Grzechy niektórych ludzi są tak jawne, że są osądzane z góry, za innymi zaś podążają. 25 Podobnie jest z dobrymi uczynkami, dokonanymi jawnie. A nawet te, które dokonują się inaczej, nie mogą pozostać w ukryciu.