Taking Care of the Lamps
(Exodus 27.20Exodus 21)1 The Lord told Moses 2 to give the following orders to the people of Israel: Bring pure olive oil of the finest quality for the lamps in the Tent, so that a light might be kept burning regularly. 3 Each evening Aaron shall light them and keep them burning until morning, there in the Lord's presence outside the curtain in front of the Covenant Box, which is in the Most Holy Place. This regulation is to be observed for all time to come. 4 Aaron shall take care of the lamps on the lampstand of pure gold and must see that they burn regularly in the Lord's presence.
The Bread Offered to God
5 Take twenty-four pounds of flour and bake twelve loaves of bread. 6 Put the loaves in two rows, six in each row, on the table covered with pure gold, which is in the Lord's presence. 7 Put some pure incense on each row, as a token food offering to the Lord to take the place of the bread. 8 Every Sabbath, for all time to come, the bread must be placed in the presence of the Lord. This is Israel's duty forever. 9 The bread belongs to Aaron and his descendants, and they shall eat it in a holy place, because this is a very holy part of the food offered to the Lord for the priests.
An Example of Just and Fair Punishment
10-11 There was a man whose father was an Egyptian and whose mother was an Israelite named Shelomith, the daughter of Dibri from the tribe of Dan. There in the camp this man quarreled with an Israelite. During the quarrel he cursed the Lord, so they took him to Moses, 12 put him under guard, and waited for the Lord to tell them what to do with him.
13 The Lord said to Moses, 14 “Take that man out of the camp. Everyone who heard him curse shall put his hands on the man's head to testify that he is guilty, and then the whole community shall stone him to death. 15 Then tell the people of Israel that anyone who curses God must suffer the consequences 16 and be put to death. Any Israelite or any foreigner living in Israel who curses the Lord shall be stoned to death by the whole community.
17 “Any who commit murder shall be put to death, 18 and any who kill an animal belonging to someone else must replace it. The principle is a life for a life.
19 “If any of you injure another person, whatever you have done shall be done to you. 20 If you break a bone, one of your bones shall be broken; if you put out an eye, one of your eyes shall be put out; if you knock out a tooth, one of your teeth shall be knocked out. Whatever injury you cause another person shall be done to you in return. 21 Whoever kills an animal shall replace it, but whoever kills a human being shall be put to death. 22 This law applies to all of you, to Israelites and to foreigners living among you, because I am the Lord your God.”
23 When Moses had said this to the people of Israel, they took the man outside the camp and stoned him to death. In this way the people of Israel did what the Lord had commanded Moses.
Ustawienie lamp na świeczniku
(II Mojż. 27,20—21)1 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
2 Nakaż synom izraelskim, aby ci przynieśli do świecznika czystego, wytłoczonego z oliwek oleju, aby można było nieustannie palić lampę.
3 Na zewnątrz zasłony Skrzyni Świadectwa w Namiocie Zgromadzenia będzie ją Aaron przygotowywał, aby świeciła od wieczora do rana nieustannie. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń.
4 Ustawi te lampy na szczerozłotym świeczniku, aby świeciły przed Panem nieustannie.
Chleby pokładne
(II Mojż. 25,30)5 Weźmiesz też przedniej mąki i upieczesz z niej dwanaście placków, każdy placek z dwóch dziesiątych efy mąki.
6 Ułożysz je w dwóch rzędach, po sześć w rzędzie, na szczerozłotym stole przed Panem;
7 Następnie na każdy rząd położysz czystego kadzidła, aby było na tym chlebie ofiarą przypomnienia, ofiarą ogniową dla Pana.
8 W każdy sabat będzie się je nieustannie układać przed Panem od synów izraelskich jako wieczne przymierze.
9 Będą one należały do Aarona i do jego synów; będą je jedli w świętym miejscu, gdyż jest to świętość nad świętościami z ogniowych ofiar dla Pana jako należność wieczysta.
Kara za bluźnierstwo
10 A oto był między synami izraelskimi syn pewnej kobiety, Izraelitki, ale męża Egipcjanina. Ten syn Izraelitki pokłócił się w obozie z pewnym mężem Izraelitą.
11 Syn tej kobiety Izraelitki bluźnił imieniu Pana i przeklinał go; przyprowadzono go tedy do Mojżesza. Matka jego nazywała się Szelamit, a była córką Dibriego, z plemienia Dan.
12 I osadzili go pod strażą, aż sprawa zostanie rozstrzygnięta przez orzeczenie Pana.
13 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
14 Wyprowadź bluźniercę poza obóz, a wszyscy, którzy to słyszeli, niech położą ręce swoje na jego głowie i niech ukamienuje go cały zbór.
15 A synom izraelskim powiedz tak: Każdy, kto przeklina swego Boga, poniesie karę za swój grzech.
16 Kto bluźni imieniu Pana, poniesie śmierć. Ukamienuje go cały zbór; zarówno obcy przybysz jak i krajowiec za bluźnierstwo imieniu Pana poniesie śmierć.
Kara za zabójstwo i skaleczenie
17 Jeżeli kto zabije człowieka, poniesie śmierć.
18 A kto zabije zwierzę, zapłaci za nie, zwierzę za zwierzę.
19 Jeżeli kto okaleczy swego bliźniego, uczyni mu się tak, jak sam uczynił.
20 Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. Jak okaleczył człowieka, tak mu będzie oddane.
21 Kto zabije zwierzę, zapłaci za nie, a kto zabije człowieka, poniesie śmierć.
22 Będzie u was jedno prawo, zarówno dla obcego przybysza jak i dla krajowca, gdyż Ja, Pan, jestem Bogiem waszym.
23 I przemówił Mojżesz do synów izraelskich, a oni wyprowadzili bluźniercę poza obóz i ukamienowali go. Synowie izraelscy uczynili tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi.