The Destruction of Moab
1 This is what the Lord Almighty said about Moab:
“Pity the people of Nebo—
their town is destroyed!
Kiriathaim is captured,
its mighty fortress torn down,
and its people put to shame;
2 the splendor of Moab is gone.
The enemy have captured Heshbon
and plot to destroy the nation of Moab.
The town of Madmen will be silenced;
armies will march against it.
3 The people of Horonaim cry out,
‘Violence! Destruction!’
4 “Moab has been destroyed;
listen to the children crying.
5 Hear the sound of their sobs
along the road up to Luhith,
the cries of distress
on the way down to Horonaim.
6 ‘Quick, run for your lives!’ they say.
‘Run like a wild desert donkey!’
7 “Moab, you trusted in your strength and your wealth,
but now even you will be conquered;
your god Chemosh will go into exile,
along with his princes and priests.
8 Not a town will escape the destruction;
both valley and plain will be ruined.
I, the Lord, have spoken.
9 Set up a tombstone for Moab;
it will soon be destroyed.
Its towns will be left in ruins,
and no one will live there again.”
( 10 Curse those who do not do the Lord's work with all their heart! Curse those who do not slash and kill!)
The Cities of Moab Are Destroyed
11 The Lord said, “Moab has always lived secure and has never been taken into exile. Moab is like wine left to settle undisturbed and never poured from jar to jar. Its flavor has never been ruined, and it tastes as good as ever.
12 “So now, the time is coming when I will send people to pour Moab out like wine. They will empty its wine jars and break them in pieces. 13 Then the Moabites will be disillusioned with their god Chemosh, just as the Israelites were disillusioned with Bethel, a god in whom they trusted.
14 “Men of Moab, why do you claim to be heroes,
brave soldiers tested in war?
15 Moab and its cities are destroyed;
its finest young men have been slaughtered.
I am the king, the Lord Almighty,
and I have spoken.
16 Moab's doom approaches;
its ruin is coming soon.
17 “Mourn for that nation, you that live nearby,
all of you that know its fame.
Say, ‘Its powerful rule has been broken;
its glory and might are no more.’
18 You that live in Dibon,
come down from your place of honor
and sit on the ground in the dust;
Moab's destroyer is here
and has left its forts in ruins.
19 You that live in Aroer,
stand by the road and wait;
ask those who are running away,
find out from them what has happened.
20 ‘Moab has fallen,’ they will answer,
‘weep for it; it is disgraced.
Announce along the Arnon River
that Moab is destroyed!’
21 “Judgment has come on the cities of the plateau: on Holon, Jahzah, Mephaath, 22 Dibon, Nebo, Beth Diblathaim, 23 Kiriathaim, Bethgamul, Bethmeon, 24 Kerioth, and Bozrah. Judgment has come on all the cities of Moab, far and near. 25 Moab's might has been crushed; its power has been destroyed. I, the Lord, have spoken.”
Moab Will Be Humbled
26 The Lord said, “Make Moab drunk, because it has rebelled against me. Moab will roll in its own vomit, and people will laugh. 27 Moab, remember how you made fun of the people of Israel? You treated them as though they had been caught with a gang of robbers.
28 “You people who live in Moab, leave your towns! Go and live on the cliffs! Be like the dove that makes its nest in the sides of a ravine. 29 Moab is very proud! I have heard how proud, arrogant, and conceited the people are, how much they think of themselves. 30 I, the Lord, know of their arrogance. Their boasts amount to nothing, and the things they do will not last. 31 And so I will weep for everyone in Moab and for the people of Kir Heres. 32 I will cry for the people of Sibmah, even more than for the people of Jazer. City of Sibmah, you are like a vine whose branches reach across the Dead Sea and go as far as Jazer. But now your summer fruits and your grapes have been destroyed. 33 Happiness and joy have been taken away from the fertile land of Moab. I have made the wine stop flowing from the wine presses; there is no one to make the wine and shout for joy.
34 “The people of Heshbon and Elealeh cry out, and their cry can be heard as far as Jahaz; it can be heard by the people in Zoar, and it is heard as far as Horonaim and Eglath Shelishiyah. Even Nimrim Brook has dried up. 35 I will stop the people of Moab from making burnt offerings at their places of worship and from offering sacrifices to their gods. I, the Lord, have spoken.
36 “So my heart mourns for Moab and for the people of Kir Heres, like someone playing a funeral song on a flute, because everything they owned is gone. 37 All of them have shaved their heads and cut off their beards. They have all made gashes on their hands, and everyone is wearing sackcloth. 38 On all the housetops of Moab and in all its public squares there is nothing but mourning, because I have broken Moab like a jar that no one wants. 39 Moab has been shattered! Cry out! Moab has been disgraced. It is in ruins, and all the surrounding nations make fun of it. I, the Lord, have spoken.”
No Escape for Moab
40 The Lord has promised that a nation will swoop down on Moab like an eagle with its outspread wings, 41 and the towns and fortresses will be captured. On that day Moab's soldiers will be as frightened as a woman in labor. 42 Moab will be destroyed and will no longer be a nation, because it rebelled against me. 43 Terror, pits, and traps are waiting for the people of Moab. The Lord has spoken. 44 Whoever tries to escape the terror will fall into the pits, and whoever climbs out of the pits will be caught in the traps, because the Lord has set the time for Moab's destruction. 45 Helpless refugees try to find protection in Heshbon, the city that King Sihon once ruled, but it is in flames. Fire has burned up the frontiers and the mountain heights of the war-loving people of Moab. 46 Pity the people of Moab! The people who worshiped Chemosh have been destroyed, and their sons and daughters have been taken away as prisoners.
47 But in days to come the Lord will make Moab prosperous again. All of this is what the Lord has said will happen to Moab.
Proroctwo dotyczące Moabu
1 O Moabie. Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
Biada Nebo, gdyż jest spustoszone,
Kiriataim okryte hańbą i zdobyte;
warownia okryta hańbą i rozbita.
2 Nie ma już chluby Moabu,
w Cheszbonie umyślili jego zagładę:
Pójdźmy i wytępmy go, by przestał być narodem!
Także ty, Madmeno, zamilkniesz,
w ślad za tobą pójdzie miecz.
3 Słuchaj! Krzyk idzie z Choronaim,
spustoszenie i wielkie zniszczenie.
4 Moab jest zdruzgotany,
głośno krzyczą aż do Soaru.
5 Tak! Po ścieżce do Luchit podążają z rzewnym płaczem.
Tak, na zboczach Choronaim słychać krzyk nad zniszczeniem.
6 Uciekajcie! Ratujcie swoje życie,
stańcie się niby dziki osioł na pustyni!
7 Ponieważ polegasz na swoich twierdzach
i na swoich skarbach, także ty będziesz zdobyty;
i Kemosz pójdzie do niewoli
wraz ze swoimi kapłanami i książętami.
8 I nadciągnie niszczyciel na każde miasto,
i żadne nie ocaleje,
spustoszona będzie dolina
i zniszczona będzie równina — rzekł Pan.
9 Wznieście Moabowi pomnik,
ponieważ całkiem przepadnie!
Jego miasta staną się pustkowiem,
nie będzie w nich mieszkańców.
10 Przeklęty, kto wykonuje dzieło Pana niedbale,
i przeklęty, kto powstrzymuje jego miecz od krwi!
11 Moab miał spokój od swojej młodości
i spoczywał na swoich drożdżach,
nie przelewano go z jednego naczynia w drugie
i nie poszedł do niewoli;
dlatego zachował swój smak,
a jego woń się nie zmieniła.
12 Dlatego oto, idą dni — mówi Pan,
gdy poślę na niego piwnicznych,
którzy go przeleją,
opróżnią jego naczynia i jego dzbany potłuką.
13 I Moab zawiedzie się na Kemoszu,
jak dom Izraela zawiódł się na Betelu,
w którym pokładał nadzieję.
14 Jak możecie mówić: Jesteśmy bohaterami
i mężami dzielnymi w walce?
15 Niszczyciel Moabu ruszył przeciwko niemu,
a kwiat jego młodzieży idzie na rzeź,
mówi Król, a jego imię Pan Zastępów.
16 Klęska Moabu się zbliża,
a jego nieszczęście nadchodzi bardzo szybko.
17 Opłakujcie go, wszyscy jego sąsiedzi,
i wszyscy, którzy znacie jego imię!
Mówcie: Jakże została złamana mocna laska,
berło wspaniałe?
18 Zejdź z miejsca chwały, a siądź w kałuży, mieszkanko Dybonu,
gdyż niszczyciel Moabu ruszył przeciwko tobie,
zniszczył twoje warownie!
19 Stań na drodze i rozejrzyj się, mieszkanko Aroeru!
Wypytaj zbiega i uchodźcę, mów:
Co się stało?
20 Moab jest okryty hańbą, gdyż jest pobity,
biadajcie i krzyczcie,
głoście nad Arnonem, że Moab jest zniszczony!
21 Sąd nadszedł na krainę równiny, na Cholon i na Jahzę, i na Mefaat,
22 I na Dybon, i na Nebo, i na Bet-Diblataim.
23 I na Kiriataim, i na Bet-Gamul, i na Bet-Maon,
24 I na Kerijot, i na Bosrę, i na wszystkie miasta ziemi Moabu, dalekie i bliskie.
25 Odcięty jest róg Moabu
i jego ramię złamane — mówi Pan.
26 Upijcie go, gdyż przeciwko Panu butnie wystąpił!
Niech Moab tarza się w swoich wymiocinach, a nawet stanie się pośmiewiskiem!
27 Czy Izrael nie był dla ciebie pośmiewiskiem?
Czy go złapano wśród złodziei,
że ilekroć o nim mówiłeś,
potrząsałeś szyderczo głową?
28 Opuśćcie miasta i zamieszkajcie w skałach,
mieszkańcy Moabu,
i bądźcie jak gołębica,
gnieżdżąca się na ścianach przepastnych czeluści!
29 Słyszeliśmy o dumie Moabu, że jest bardzo dumny,
o jego pysze, jego dumie, jego zuchwalstwie i wyniosłości jego serca.
30 Ja znam — mówi Pan — jego zarozumiałość,
nieprawdziwe są jego przechwałki,
nieuczciwe jest jego działanie.
31 Przeto muszę biadać nad Moabem,
zawodzić nad całym Moabem,
wzdychać nad mieszkańcami Kir-Cheresu.
32 Bardziej niż opłakiwano Jaezer,
będę opłakiwał ciebie,
winogradzie Sybmy, którego latorośle rozrastały się aż do morza,
sięgały aż do Jazer;
na twoje owocobranie i na twoje winobranie wpadł niszczyciel.
33 I znikły radość i wesele z urodzajnej ziemi moabskiej,
skończyło się wino w kadziach,
tłoczący nie wytłacza winogron,
okrzyki już nie są okrzykami radości.
34 Głos narzekania Cheszbonu dochodzi aż do Eleale, aż do Jahaz, od Soaru do Choronaim i do Eglat Szeliszijja, gdyż i wody Nimrim staną się pustkowiem.
35 I sprawię — mówi Pan, że w Moabie nie będzie komu wychodzić na miejsce ofiarne, by tam spalać kadzidło swojemu bogu.
36 Dlatego moje serce jęczy jak flet nad Moabem i moje serce jęczy jak flet nad obywatelami Kir-Cheresu, gdyż dostatki, które nabyli, zginęły.
37 Bo na każdej głowie jest łysina, każda broda obcięta, na wszystkich rękach nacięcia, a na biodrach włosienica.
38 Na wszystkich dachach Moabu i na jego placach jest tylko narzekanie, gdyż rozbiłem Moab jako naczynie, którego nikt nie chce — mówi Pan.
39 Jakże jest rozbity! Biadajcie! Jak haniebnie podał Moab tyły! I stał się Moab pośmiewiskiem i postrachem dla wszystkich swoich sąsiadów.
40 Albowiem tak mówi Pan:
Oto jak orzeł nadlatuje, rzuca się na zdobycz
i rozpościera swoje skrzydła nad Moabem.
41 Miasta są zdobyte, a twierdze opanowane;
i będzie w owym dniu serce bohaterów Moabu jak serce kobiety rodzącej.
42 I Moab będzie zniszczony tak, że przestanie być ludem,
gdyż butnie wystąpił przeciwko Panu.
43 Groza i przepaść, i pułapka na ciebie,
który mieszkasz w Moabie — mówi Pan.
44 Kto uniknie grozy, wpadnie w przepaść,
a kto wydostanie się z przepaści, uwikła się w pułapkę,
gdyż to sprowadzę na niego,
na Moab, w roku jego kary — mówi Pan.
45 W cieniu Cheszbonu zatrzymali się wycieńczeni uchodźcy,
lecz z Cheszbonu wychodzi ogień,
a płomień z pałacu Sychona,
i pożera skroń Moabu i ciemię czyniących zgiełk.
46 Biada tobie, Moabie! Zginął lud Kemosza,
gdyż twoi synowie wzięci zostali do niewoli,
a twoje córki na wygnanie.
47 Lecz w dniach ostatecznych odmienię los Moabu — mówi Pan.
Dotąd wyrok o Moabie.