King Amaziah of Judah
(2 Chronicles 25.1-24)1 In the second year of the reign of Jehoash son of Jehoahaz as king of Israel, Amaziah son of Joash became king of Judah 2 at the age of twenty-five, and he ruled in Jerusalem for twenty-nine years. His mother was Jehoaddin from Jerusalem. 3 He did what was pleasing to the Lord, but he was not like his ancestor King David; instead, he did what his father Joash had done. 4 He did not tear down the pagan places of worship, and the people continued to offer sacrifices and burn incense there.
5 As soon as Amaziah was firmly in power, he executed the officials who had killed his father, the king. 6 However, he did not kill their children but followed what the Lord had commanded in the Law of Moses: “Parents are not to be put to death for crimes committed by their children, and children are not to be put to death for crimes committed by their parents; people are to be put to death only for a crime they themselves have committed.”
7 Amaziah killed ten thousand Edomite soldiers in Salt Valley; he captured the city of Sela in battle and called it Joktheel, the name it still has.
8 Then Amaziah sent messengers to King Jehoash of Israel, challenging him to fight. 9 But King Jehoash sent back the following reply: “Once a thorn bush on the Lebanon Mountains sent a message to a cedar: ‘Give your daughter in marriage to my son.’ A wild animal passed by and trampled the bush down. 10 Now Amaziah, you have defeated the Edomites, and you are filled with pride. Be satisfied with your fame and stay at home. Why stir up trouble that will only bring disaster on you and your people?”
11 But Amaziah refused to listen, so King Jehoash marched out with his men and fought against him at Beth Shemesh in Judah. 12 Amaziah's army was defeated, and all his soldiers fled to their homes. 13 Jehoash took Amaziah prisoner, advanced on Jerusalem, and tore down the city wall from Ephraim Gate to the Corner Gate, a distance of two hundred yards. 14 He took all the silver and gold he could find, all the Temple equipment and all the palace treasures, and carried them back to Samaria. He also took hostages with him.
15 Everything else that Jehoash did, including his bravery in the war against King Amaziah of Judah, is recorded in The History of the Kings of Israel. 16 Jehoash died and was buried in the royal tombs in Samaria, and his son Jeroboam II succeeded him as king.
The Death of King Amaziah of Judah
(2 Chronicles 25.25-28)17 King Amaziah of Judah lived fifteen years after the death of King Jehoash of Israel. 18 Everything else that Amaziah did is recorded in The History of the Kings of Judah.
19 There was a plot in Jerusalem to assassinate Amaziah, so he fled to the city of Lachish, but his enemies followed him there and killed him. 20 His body was carried back to Jerusalem on a horse and was buried in the royal tombs in David's City. 21 The people of Judah then crowned his sixteen-year-old son Uzziah as king. 22 Uzziah reconquered and rebuilt Elath after his father's death.
King Jeroboam II of Israel
23 In the fifteenth year of the reign of Amaziah son of Joash as king of Judah, Jeroboam son of Jehoash became king of Israel, and he ruled in Samaria for forty-one years. 24 He sinned against the Lord, following the wicked example of his predecessor King Jeroboam son of Nebat, who led Israel into sin. 25 He reconquered all the territory that had belonged to Israel, from Hamath Pass in the north to the Dead Sea in the south. This was what the Lord, the God of Israel, had promised through his servant the prophet Jonah son of Amittai from Gath Hepher.
26 The Lord saw the terrible suffering of the Israelites; there was no one at all to help them. 27 But it was not the Lord's purpose to destroy Israel completely and forever, so he rescued them through King Jeroboam II.
28 Everything else that Jeroboam II did, his brave battles, and how he restored Damascus and Hamath to Israel, are all recorded in The History of the Kings of Israel. 29 Jeroboam died and was buried in the royal tombs, and his son Zechariah succeeded him as king.
Amasjasz królem judzkim
1 W drugim roku panowania Joasza, syna Joachaza, króla izraelskiego, władzę królewską objął Amasjasz, syn Joasza, króla judzkiego.
2 Miał dwadzieścia pięć lat, gdy objął władzę królewską, a panował dwadzieścia dziewięć lat w Jeruzalemie. Matka jego nazywała się Jehoadan, a pochodziła z Jeruzalemu.
3 Czynił on to, co prawe w oczach Pana, chociaż nie tak jak Dawid, jego praojciec; postępował raczej we wszystkim tak, jak jego ojciec Joasz.
4 Jednak świątynki na wzgórzach nie zostały zniesione i lud w dalszym ciągu składał ofiary na wyżynach i spalał kadzidła.
5 Gdy wszakże władza królewska w jego ręku się wzmocniła, skazał na śmierć swoich dostojników, zabójców króla, swego ojca.
6 Lecz synów zabójców nie skazał na śmierć, zgodnie z tym, co jest napisane w księdze zakonu Mojżeszowego, gdzie Pan nakazał: Nie poniosą śmierci ojcowie za synów ani synowie nie poniosą śmierci za ojców, lecz każdy za swój grzech śmierć poniesie.
7 On też w Dolinie Solnej pobił dziesięć tysięcy Edomitów i zdobył w walce Selę i przemianował ją na Jokteel, i tak się nazywa do dnia dzisiejszego.
Niepowodzenie Amasjasza w wojnie z królem izraelskim
8 Wtedy Amasjasz wysłał posłów do Jehoasza, syna Jehoachaza, wnuka Jehu, króla izraelskiego, z takim pozwem: Nuże, zmierzmy się w boju!
9 Jehoasz zaś, król izraelski, wysłał Amasjaszowi, królowi judzkiemu, taką odpowiedź: Oset, który rośnie na Libanie, wysyła do cedru, który rośnie na Libanie, takie wezwanie: Daj swą córkę mojemu synowi za żonę; lecz zwierz dziki, który jest na Libanie, przejdzie się po oście i zdepcze go.
10 Że na głowę pobiłeś Edomitów, serce twoje wzbiło cię w pychę; chlub się do woli, ale pozostań w swoim domu, po co wyzywasz nieszczęście, przecież upadniesz ty i Juda wraz z tobą.
11 Amasjasz jednak nie usłuchał, wobec czego Jehoasz, król izraelski, nadciągnął i zmierzyli się w boju on i Amasjasz, król judzki, w Bet-Szemesz, które należy do Judy.
12 Lecz Judejczycy zostali pobici przez Izraelitów i uciekli, każdy do swego namiotu,
13 Amasjasza zaś, króla judzkiego, syna Jehoasza, wnuka Achazjasza, wziął do niewoli Jehoasz, król izraelski, w Bet-Szemesz, po czym przybył do Jeruzalemu i zrobił wyłom na czterysta łokci w murze jeruzalemskim od bramy efraimskiej aż do bramy narożnej.
14 A zabrawszy wszystko złoto i srebro, wszystkie naczynia znajdujące się w świątyni Pana i w skarbcach domu królewskiego oraz zakładników, powrócił do Samarii.
15 Pozostałe zaś sprawy Jehoasza, których dokonał, i jego potęga, i to, że prowadził wojnę z Amasjaszem, królem judzkim, jest opisane w Księdze Dziejów Królów Izraelskich.
16 I spoczął Jehoasz ze swoimi ojcami, i został pochowany w Samarii obok królów izraelskich, a władzę królewską po nim objął Jeroboam, jego syn.
17 Amasjasz zaś, syn Joasza, króla judzkiego, żył po śmierci Jehoasza, syna Jehoachaza, króla izraelskiego, piętnaście lat.
18 Pozostałe zaś sprawy Amasjasza są opisane w Księdze Dziejów Królów Judzkich.
19 Gdy zaś w Jeruzalemie uknuto przeciwko niemu spisek, schronił się w Lakisz; lecz wysłano za nim pościg do Lakisz i tam go pozbawiono życia.
20 Potem przywieziono go końmi i został pochowany w Jeruzalemie obok swoich ojców w Mieście Dawida.
21 Cały zaś lud judzki wziął Azariasza, a miał on wtedy szesnaście lat, i obwołali go królem po jego ojcu Amasjaszu.
22 On to odbudował Elat i przyłączył go z powrotem do Judy, gdy król spoczął ze swoimi ojcami.
Jeroboam II królem izraelskim
23 W piętnastym roku panowania Amasjasza, syna Joasza, króla judzkiego, objął władzę królewską w Samarii Jeroboam, syn Joasza, króla izraelskiego, a panował czterdzieści jeden lat.
24 A czynił to, co złe w oczach Pana, nie odstąpił od żadnego z grzechów Jeroboama, syna Nebata, w które on wciągnął Izraela.
25 Lecz przywrócił Izraelowi granice ciągnące się od wejścia do Chamat aż do Morza Stepowego, zgodnie ze słowem Pana, Boga izraelskiego, które wypowiedział przez swojego sługę Jonasza, syna Amittaja, proroka z Gat-Chefer.
26 Wejrzał bowiem Pan na niedolę Izraela, niezwykle gorzką, tak iż nie było już ani niewolnego, ani wolnego, nie było, kto by Izraelowi przyszedł z pomocą.
27 Lecz ponieważ Pan nie zamyślał wymazać imienia Izraela z powierzchni ziemi, przeto wyratował ich przez Jeroboama, syna Joasza.
28 Pozostałe zaś sprawy Jeroboama i wszystko, czego dokonał, i jego potęga, z jaką prowadził wojny i jak przywrócił Izraelowi Damaszek i Chamat, które należały do Judy, opisane jest w Księdze Dziejów Królów Izraelskich.
29 I spoczął Jeroboam ze swoimi ojcami, królami izraelskimi, a władzę królewską po nim objął jego syn, Zachariasz.