The Lord's Goodness to His People
1 Praise the Lord!
Give thanks to the Lord, because he is good;
his love is eternal.
2 Who can tell all the great things he has done?
Who can praise him enough?
3 Happy are those who obey his commands,
who always do what is right.
4 Remember me, Lord, when you help your people;
include me when you save them.
5 Let me see the prosperity of your people
and share in the happiness of your nation,
in the glad pride of those who belong to you.
6 We have sinned as our ancestors did;
we have been wicked and evil.
7 Our ancestors in Egypt did not understand God's wonderful acts;
they forgot the many times he showed them his love,
and they rebelled against the Almighty at the Red Sea.
8 But he saved them, as he had promised,
in order to show his great power.
9 He gave a command to the Red Sea,
and it dried up;
he led his people across on dry land.
10 He saved them from those who hated them;
he rescued them from their enemies.
11 But the water drowned their enemies;
not one of them was left.
12 Then his people believed his promises
and sang praises to him.
13 But they quickly forgot what he had done
and acted without waiting for his advice.
14 They were filled with craving in the desert
and put God to the test;
15 so he gave them what they asked for,
but also sent a terrible disease among them.
16 There in the desert they were jealous of Moses
and of Aaron, the Lord's holy servant.
17 Then the earth opened up and swallowed Dathan
and buried Abiram and his family;
18 fire came down on their followers
and burned up those wicked people.
19 They made a gold bull-calf at Sinai
and worshiped that idol;
20 they exchanged the glory of God
for the image of an animal that eats grass.
21 They forgot the God who had saved them
by his mighty acts in Egypt.
22 What wonderful things he did there!
What amazing things at the Red Sea!
23 When God said that he would destroy his people,
his chosen servant, Moses, stood up against God
and kept his anger from destroying them.
24 Then they rejected the pleasant land,
because they did not believe God's promise.
25 They stayed in their tents and grumbled
and would not listen to the Lord.
26 So he gave them a solemn warning
that he would make them die in the desert
27 and scatter their descendants among the heathen,
letting them die in foreign countries.
28 Then at Peor, God's people joined in the worship of Baal
and ate sacrifices offered to dead gods.
29 They stirred up the Lord's anger by their actions,
and a terrible disease broke out among them.
30 But Phinehas stood up and punished the guilty,
and the plague was stopped.
31 This has been remembered in his favor ever since
and will be for all time to come.
32 At the springs of Meribah the people made the Lord angry,
and Moses was in trouble on their account.
33 They made him so bitter
that he spoke without stopping to think.
34 They did not kill the heathen,
as the Lord had commanded them to do,
35 but they intermarried with them
and adopted their pagan ways.
36 God's people worshiped idols,
and this caused their destruction.
37 They offered their own sons and daughters
as sacrifices to the idols of Canaan.
38 They killed those innocent children,
and the land was defiled by those murders.
39 They made themselves impure by their actions
and were unfaithful to God.
40 So the Lord was angry with his people;
he was disgusted with them.
41 He abandoned them to the power of the heathen,
and their enemies ruled over them.
42 They were oppressed by their enemies
and were in complete subjection to them.
43 Many times the Lord rescued his people,
but they chose to rebel against him
and sank deeper into sin.
44 Yet the Lord heard them when they cried out,
and he took notice of their distress.
45 For their sake he remembered his covenant,
and because of his great love he relented.
46 He made all their oppressors
feel sorry for them.
47 Save us, O Lord our God,
and bring us back from among the nations,
so that we may be thankful
and praise your holy name.
48 Praise the Lord, the God of Israel;
praise him now and forever!
Let everyone say, “Amen!”
Praise the Lord!
Niewdzięczność ludu — prośba o odpuszczenie
1 Alleluja.
Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry,
Albowiem łaska jego trwa na wieki!
2 Kto wysłowi potężne dzieła Pana,
Kto ogłosi całą chwałę jego?
3 Błogosławieni, którzy strzegą prawa,
W każdym czasie wykonują sprawiedliwość!
4 Pomnij o mnie, Panie, przez życzliwość dla ludu swego,
Nawiedź mnie zbawieniem swoim,
5 Bym mógł oglądać szczęście wybrańców twoich,
Radować się radością ludu twego,
Chlubić się razem z dziedzictwem twoim!
6 Zgrzeszyliśmy jak ojcowie nasi,
Zawiniliśmy, postąpiliśmy bezbożnie.
7 Ojcowie nasi nie zważali na cuda twoje w Egipcie,
Nie pamiętali wielkiej łaski twojej
I buntowali się nad Morzem Czerwonym.
8 A jednak wybawił ich dla imienia swego,
Aby okazać moc swoją.
9 Zgromił Morze Czerwone, tak że wyschło,
I przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię.
10 Tak wybawił ich z ręki tych, którzy ich nienawidzili,
I wyzwolił ich z ręki wrogów.
11 Wody okryły ich ciemięzców,
Ani jeden z nich się nie ostał.
12 Wtedy uwierzyli słowu jego,
Śpiewali pieśni na jego chwałę.
13 Lecz szybko zapomnieli o jego czynach,
Nie pokładali nadziei w radzie jego.
14 Dali upust pożądliwości na pustyni
I kusili Boga na pustkowiu.
15 Wtedy dał im, czego żądali,
Tyle, że aż chorowali z przesytu.
16 Gdy unieśli się zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie,
Przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu,
17 Rozwarła się ziemia i połknęła Datana,
I pokryła zgraję Abirama.
18 Wybuchł też ogień przeciwko ich zgrai,
Płomień strawił bezbożnych,
19 Uczynili cielca na Horebie
I kłaniali się ulanemu posągowi,
20 Zamienili chwałę Boga swego
Na obraz wołu jedzącego trawę.
21 Zapomnieli o Bogu, wybawicielu swoim,
Który wielkich dzieł dokonał w Egipcie,
22 Cudów w krainie Chama,
Rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.
23 Przeto byłby ich wygubił, jak zamyślał,
Gdyby nie Mojżesz, wybraniec jego,
Który stanął w wyłomie przed nim,
Aby odwrócić gniew jego
Tak, aby ich nie wytracił.
24 I wzgardzili ziemią rozkoszną,
Nie uwierzyli słowu jego.
25 Szemrali w swoich namiotach,
Nie słuchali głosu Pana.
26 Wtedy podniósł na nich rękę swoją,
By ich wytracić na pustyni,
27 Aby potomstwo ich rozrzucić wśród narodów
I rozproszyć ich po wszystkich ziemiach.
28 Przyłączyli się do Baal-Peora
I jedli z ofiar składanych umarłym.
29 Rozgniewali go postępkami swymi,
Dlatego spadła na nich plaga.
30 Wtedy wystąpił Pinchas i wkroczył,
I plaga ustała.
31 Poczytano mu to za sprawiedliwość,
Z pokolenia w pokolenie, na wieki.
32 Potem rozgniewali go u wód Meriba
Tak, że Mojżesz cierpiał z ich powodu,
33 Bo rozgoryczyli ducha jego,
I wypowiedział nierozważne słowa ustami swymi.
34 Nie wytępili ludów
Tak, jak Pan im nakazał,
35 Ale zmieszali się z poganami
I nauczyli się ich czynów.
36 Oddawali cześć ich bałwanom,
Które stały się dla nich pułapką.
37 Ofiarowali demonom
Synów swych i córki swoje.
38 Wylewali krew niewinną,
Krew synów i córek swoich,
Które ofiarowali bałwanom Kanaanu,
I skalana była ziemia krwią.
39 Splugawili się czynami swoimi
I cudzołożyli postępkami swymi.
40 Przeto Pan zapłonął gniewem na lud swój
I obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
41 Wydał ich w ręce narodów;
I panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.
42 Gnębili ich wrogowie,
Ujarzmiając ich swoją ręką.
43 Wiele razy ich wybawiał,
Lecz oni buntowali się w zamysłach swoich
I upadli przez winy swoje.
44 Lecz wejrzał na ich niedolę
I wysłuchał ich wołania.
45 Przypomniał sobie o swym przymierzu z nimi
I zlitował się według wielkiej łaski swojej.
46 Wzbudził dla nich miłosierdzie
U wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.
47 Zbaw nas, Panie, Boże nasz,
I zgromadź nas spośród narodów,
Abyśmy dziękowali imieniu twemu świętemu
I aby naszą chlubą było uwielbianie ciebie!
48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki!
Niech wszystek lud powie: Amen! Alleluja!