BOOK TWO
(Psalms 42–72)
The Prayer of Someone in Exile
1 As a deer longs for a stream of cool water,
so I long for you, O God.
2 I thirst for you, the living God.
When can I go and worship in your presence?
3 Day and night I cry,
and tears are my only food;
all the time my enemies ask me,
“Where is your God?”
4 My heart breaks when I remember the past,
when I went with the crowds to the house of God
and led them as they walked along,
a happy crowd, singing and shouting praise to God.
5 Why am I so sad?
Why am I so troubled?
I will put my hope in God,
and once again I will praise him,
my savior and my God.
6-7 Here in exile my heart is breaking,
and so I turn my thoughts to him.
He has sent waves of sorrow over my soul;
chaos roars at me like a flood,
like waterfalls thundering down to the Jordan
from Mount Hermon and Mount Mizar.
8 May the Lord show his constant love during the day,
so that I may have a song at night,
a prayer to the God of my life.
9 To God, my defender, I say,
“Why have you forgotten me?
Why must I go on suffering
from the cruelty of my enemies?”
10 I am crushed by their insults,
as they keep on asking me,
“Where is your God?”
11 Why am I so sad?
Why am I so troubled?
I will put my hope in God,
and once again I will praise him,
my savior and my God.
Tęskonta za Bogiem i świątynią
1 Przewodnikowi chóru. Pieśń pouczająca synów Koracha.
2 Jak jeleń pragnie wód płynących,
Tak dusza moja pragnie ciebie, Boże!
3 Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego.
Kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga?
4 Łzy moje są mi chlebem we dnie i w nocy,
Gdy mówią do mnie co dzień: Gdzie jest Bóg twój?
5 Wspominam to z wielkim rozrzewnieniem,
Jak chodziłem w tłumie, pielgrzymując do domu Bożego
Wśród głosów radości i dziękczynienia tłumu świętującego.
6 Czemu rozpaczasz, duszo moja,
I czemu drżysz we mnie?
Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę:
On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!
7 Dusza moja smuci się we mnie,
Dlatego wspominam cię z krainy Jordanu i szczytów Hermonu,
Z gór Misar.
8 Głębina przyzywa głębinę w odgłosie wodospadów twoich:
Wszystkie nawałnice i fale twoje przeszły nade mną.
9 Za dnia wyznacza Pan łąskę swoją!
A w nocy śpiewam mu pieśń, modlę się do Boga życia mego.
10 Mówię do Boga: Skało moja,
Dlaczego zapomniałeś o mnie?
Dlaczego posępny chodzę,
Gdy trapi mnie nieprzyjaciel?
11 Jest mi tak, jakby kruszono mi kości,
Gdy mnie lżą wrogowie moi,
Mówiąc do mnie co dzień:
Gdzież jest Bóg twój?
12 Czemu rozpaczasz, duszo moja,
I czemu drżysz we mnie?
Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę:
On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!