The People Confess Their Sins
1-2 On the twenty-fourth day of the same month the people of Israel gathered to fast in order to show sorrow for their sins. They had already separated themselves from all foreigners. They wore sackcloth and put dust on their heads as signs of grief. Then they stood and began to confess the sins that they and their ancestors had committed. 3 For about three hours the Law of the Lord their God was read to them, and for the next three hours they confessed their sins and worshiped the Lord their God.
4 There was a platform for the Levites, and on it stood Jeshua, Bani, Kadmiel, Shebaniah, Bunni, Sherebiah, Bani, and Chenani. They prayed aloud to the Lord their God.
5 The following Levites gave a call to worship: Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabneiah, Sherebiah, Hodiah, Shebaniah, and Pethahiah. They said:
“Stand up and praise the Lord your God;
praise him forever and ever!
Let everyone praise his glorious name,
although no human praise is great enough.”
The Prayer of Confession
6 And then the people of Israel prayed this prayer:
“You, Lord, you alone are Lord;
you made the heavens and the stars of the sky.
You made land and sea and everything in them;
you gave life to all.
The heavenly powers bow down and worship you.
7 You, Lord God, chose Abram
and led him out of Ur in Babylonia;
you changed his name to Abraham.
8 You found that he was faithful to you,
and you made a covenant with him.
You promised to give him the land of the Canaanites,
the land of the Hittites and the Amorites,
the land of the Perizzites, the Jebusites, the Girgashites,
to be a land where his descendants would live.
You kept your promise, because you are faithful.
9 “You saw how our ancestors suffered in Egypt;
you heard their call for help at the Red Sea.
10 You worked amazing miracles against the king,
against his officials and the people of his land,
because you knew how they oppressed your people.
You won then the fame you still have today.
11 Through the sea you made a path for your people
and led them through on dry ground.
Those who pursued them drowned in deep water,
as a stone sinks in the raging sea.
12 With a cloud you led them in daytime,
and at night you lighted their way with fire.
13 At Mount Sinai you came down from heaven;
you spoke to your people
and gave them good laws and sound teachings.
14 You taught them to keep your Sabbaths holy,
and through your servant Moses you gave them your laws.
15 “When they were hungry, you gave them bread from heaven,
and water from a rock when they were thirsty.
You told them to take control of the land
which you had promised to give them.
16 But our ancestors grew proud and stubborn
and refused to obey your commands.
17 They refused to obey; they forgot all you did;
they forgot the miracles you had performed.
In their pride they chose a leader
to take them back to slavery in Egypt.
But you are a God who forgives;
you are gracious and loving, slow to be angry.
Your mercy is great; you did not forsake them.
18 They made an idol in the shape of a bull-calf
and said it was the god who led them from Egypt!
How much they insulted you, Lord!
19 But you did not abandon them there in the desert,
for your mercy is great.
You did not take away the cloud or the fire
that showed them the path by day and night.
20 In your goodness you told them what they should do;
you fed them manna and gave them water to drink.
21 Through forty years in the desert
you provided all that they needed;
their clothing never wore out,
and their feet were not swollen with pain.
22 “You let them conquer nations and kingdoms,
lands that bordered their own.
They conquered the land of Heshbon, where Sihon ruled,
and the land of Bashan, where Og was king.
23 You gave them as many children as there are stars in the sky,
and let them conquer and live in the land
that you had promised their ancestors to give them.
24 They conquered the land of Canaan;
you overcame the people living there.
You gave your people the power to do as they pleased
with the people and kings of Canaan.
25 Your people captured fortified cities,
fertile land, houses full of wealth,
cisterns already dug,
olive trees, fruit trees, and vineyards.
They ate all they wanted and grew fat;
they enjoyed all the good things you gave them.
26 “But your people rebelled and disobeyed you;
they turned their backs on your Law.
They killed the prophets who warned them,
who told them to turn back to you.
They insulted you time after time,
27 so you let their enemies conquer and rule them.
In their trouble they called to you for help,
and you answered them from heaven.
In your great mercy you sent them leaders
who rescued them from their foes.
28 When peace returned, they sinned again,
and again you let their enemies conquer them.
Yet when they repented and asked you to save them,
in heaven you heard, and time after time
you rescued them in your great mercy.
29 You warned them to obey your teachings,
but in pride they rejected your laws,
although keeping your Law is the way to life.
Hard-headed and stubborn, they refused to obey.
30 Year after year you patiently warned them.
You inspired your prophets to speak,
but your people were deaf,
so you let them be conquered by other nations.
31 And yet, because your mercy is great,
you did not forsake or destroy them.
You are a gracious and merciful God!
32 “O God, our God, how great you are!
How terrifying, how powerful!
You faithfully keep your covenant promises.
From the time when Assyrian kings oppressed us,
even till now, how much we have suffered!
Our kings, our leaders, our priests and prophets,
our ancestors, and all our people have suffered.
Remember how much we have suffered!
33 You have done right to punish us;
you have been faithful, even though we have sinned.
34 Our ancestors, our kings, leaders, and priests
have not kept your Law.
They did not listen to your commands and warnings.
35 With your blessing, kings ruled your people
when they lived in the broad, fertile land you gave them;
but they failed to turn from sin and serve you.
36 And now we are slaves in the land that you gave us,
this fertile land which gives us food.
37 What the land produces goes to the kings
that you put over us because we sinned.
They do as they please with us and our livestock,
and we are in deep distress!”
The People Sign an Agreement
38 Because of all that has happened, we, the people of Israel, hereby make a solemn written agreement, and our leaders, our Levites, and our priests put their seals to it.
Modlitwa pokutna ludu
1 A dwudziestego czwartego dnia tego miesiąca zgromadzili się synowie izraelscy poszcząc, odziani w wory pokutne oraz z głowami posypanymi ziemią.
2 A rodowici Izraelici odłączyli się od wszystkich obcoplemieńców. Potem powstali i wyznali swoje grzechy oraz przewinienia swoich ojców.
3 Następnie, stojąc każdy na swoim miejscu, czytali z księgi Zakonu Pana, swojego Boga, przez ćwierć dnia, a przez następną ćwierć wyznawali swoje grzechy, oddając pokłon Panu, swojemu Bogu.
4 Potem na stopniu przeznaczonym dla Lewitów stanęli: Jeszua, Bani, Kadmiel, Szebaniasz, Bunni, Szerebiasz, Bani i Kenani i wołali donośnym głosem do Pana, swojego Boga,
5 Lewici zaś: Jeszua i Kadmiel, Bani, Chaszabnejasz, Szerebiasz, Hodiasz, Szebaniasz, Petachiasz rzekli: Powstańcie, błogosławcie Pana, waszego Boga, od wieku aż na wieki. I błogosławili chwalebne imię Tego, który jest wzniosły ponad wszelkie błogosławieństwo i uwielbienie, mówiąc:
6 Ty jedynie jesteś Panem!
Ty stworzyłeś niebiosa, niebiosa niebios i cały ich zastęp,
Ziemię i wszystko, co jest na niej,
Morza i wszystko, co jest w nich,
Ty też wszystko to utrzymujesz przy życiu,
A zastęp niebieski oddaje ci pokłon.
7 Ty, Panie, jesteś tym Bogiem, który wybrał Abrama
I wywiodłeś go z Ur chaldejskiego,
I nadałeś mu imię Abraham.
8 A gdy stwierdziłeś, że serce jego jest ci wierne,
Zawarłeś z nim przymierze,
że ziemię Kananejczyka,
Chetejczyka, Amorejczyka,
Peryzyjczyka, Jebuzejczyka,
Girgazyjczyka dasz jego potomstwu,
I dotrzymałeś swego słowa, bo jesteś sprawiedliwy.
9 Ty wejrzałeś na niedolę naszych ojców w Egipcie
I wysłuchałeś ich wołania nad Morzem Czerwonym.
10 Dokonałeś znaków i cudów na faraonie i na wszystkich jego sługach,
I na całym ludzie jego ziemi,
Wiedziałeś bowiem, iż podle się z nimi obchodzili.
Toteż uczyniłeś sławnym swoje imię, jak to jest i dzisiaj.
11 Rozdzieliłeś morze przed nimi,
Przeszli więc przez jego środek po suchej ziemi,
A ścigających ich wrzuciłeś w głębinę,
Jak się wrzuca kamień do wód wezbranych.
12 Słupem obłocznym wiodłeś ich w dzień,
A słupem ognia w nocy,
Oświetlając im drogę, po której iść mieli.
13 Potem zstąpiłeś na górę Synaj
I rozmawiałeś z nimi z niebios,
I dałeś im prawe ustawy,
Nauki prawdziwe,
Dobre przepisy i przykazania.
14 Ogłosiłeś im swój święty sabat,
Nadałeś im przykazania, przepisy i naukę
Przez Mojżesza, swego sługę.
15 Gdy byli głodni, dałeś im chleb z nieba,
Wodę ze skały im wydobyłeś, gdy byli spragnieni,
I obiecałeś im, że wkroczą i odziedziczą ziemię,
Którą dać im poprzysiągłeś.
16 Lecz oni, nasi ojcowie, podle postąpili,
Usztywniając swoje karki i nie słuchając twoich przykazań.
17 Uchylali się od posłuszeństwa, nie pomnąc na cuda,
Jakie czyniłeś z nimi,
Owszem, usztywniali swoje karki i wpadli na pomysł,
Aby wrócić do swojej niewoli w Egipcie.
Ale Ty jesteś Bogiem odpuszczenia,
Miłosiernym i litościwym,
Cierpliwym i wielce łaskawym,
Więc ich nie opuściłeś.
18 Nawet gdy uczynili sobie lanego cielca,
Mówiąc: To jest twój Bóg, który cię wywiódł z Egiptu,
I popełniali wielkie bluźnierstwa,
19 Ty dla wielkiego swego miłosierdzia
Nie opuściłeś ich na pustyni;
Słup obłoczny nie odstąpił od nich w dzień,
Prowadząc ich po drodze,
Ani słup ognisty w nocy,
Oświetlając im drogę, po której iść mieli.
20 Dałeś im swego dobrego ducha, aby ich pouczał;
Twojej manny nie odjąłeś od ich ust
I wodę im dałeś, gdy byli spragnieni.
21 Przez czterdzieści lat utrzymywałeś ich na pustyni
Tak, że niczego im nie brakło.
Odzienia ich nie zdarły się
I nogi ich nie napuchły.
22 Dałeś im królestwa i ludy,
Przydzielając im je jako przyległość,
Toteż wzięli w posiadanie ziemię Sychona, ziemię króla Cheszbonu,
I ziemię Oga, króla Baszanu.
23 Liczbę ich synów pomnożyłeś jak gwiazdy niebieskie
I sprowadziłeś ich do ziemi, o której powiedziałeś ich ojcom,
Że wejdą do niej i wezmą ją w posiadanie.
24 I przyszli synowie, i wzięli w posiadanie ziemię,
Ty zaś powaliłeś przed nimi mieszkańców tej ziemi, Kananejczyków,
I wydałeś w ich rękę zarówno królów, jak i ludy tej ziemi,
By postąpili z nimi według swojej woli.
25 Zdobyli warowne grody i żyzną ziemię!
I wzięli w posiadanie domy pełne wszelkiego dobra,
Drążone cysterny, winnice, gaje oliwne i drzewa owocowe w obfitości.
Jedli tedy i byli syci, utyli i opływali w dostatki dzięki wielkiej twojej dobroci.
26 Wtedy stali się oporni i zbuntowali się przeciwko tobie, i odrzucili od siebie twój zakon, zabili twoich proroków, którzy ich ostrzegali, aby ich nawrócić do ciebie, i popełnili wielkie bluźnierstwa.
27 Toteż wydałeś ich w ręce ich wrogów, a ci ciemiężyli ich. W czasie ucisku zaś wołali do ciebie, a wtedy Ty wysłuchałeś ich z niebios i według obfitego swego miłosierdzia dałeś im wybawicieli, którzy wybawiali ich z ręki ich wrogów.
28 Lecz gdy znów zażyli spokoju, zawrócili do czynienia zła przed tobą. Toteż na nowo wydałeś ich w ręce ich nieprzyjaciół, którzy ich ujarzmili. Wtedy znowu wołali do ciebie i Ty wysłuchałeś ich z niebios, i wyrwałeś ich wiele razy według obfitego miłosierdzia twego.
29 Ostrzegałeś ich, aby ich nawrócić do swego Zakonu, lecz oni podle postąpili i nie słuchali twoich przykazań i grzeszyli przeciwko twoim prawom. Jeżeli je człowiek wypełnia żyje. Lecz oni odwracali się do nich plecami, usztywniali swoje karki i nie usłuchali.
30 Przez wiele lat okazywałeś im cierpliwość i ostrzegałeś ich przez swego ducha za pośrednictwem swoich proroków, lecz oni nie przyjęli tego w swoje uszy. Toteż wydałeś ich w moc ludów różnych krajów.
31 Dzięki obfitemu miłosierdziu twojemu nie wygubiłeś ich i nie opuściłeś, gdyż Ty jesteś Bogiem litościwym i miłosiernym.
32 Teraz więc, Boże nasz, Boże wielki, potężny i straszny, który dotrzymujesz przymierza i łaski, niechaj nie wyda ci się małym cały ten mozół, jaki nas spotkał, naszych królów, naszych książąt, kapłanów, naszych proroków i naszych ojców oraz cały lud twój, od czasów królów asyryjskich aż do dziś dnia.
33 Wszak Ty jesteś sprawiedliwy we wszystkim, co przyszło na nas; Ty dochowałeś wierności, ale my postąpiliśmy bezbożnie:
34 Nasi królowie, nasi książęta, nasi kapłani i ojcowie nie wypełniali twojego Zakonu i nie zważali na twoje przykazania i na twoje napomnienia, których im udzielałeś.
35 Gdy jeszcze byli w swoim królestwie, mimo obfitych dóbr, które im dałeś, w ziemi rozległej i urodzajnej, którą im dałeś, nie służyli ci i nie odwrócili się od swoich złych uczynków.
36 Tak tedy jesteśmy dziś niewolnikami w ziemi, którą dałeś naszym ojcom, aby z jej plonów i dóbr spożywali, otośmy w niej niewolnikami.
37 Obfite swoje płody przynosi ona królom, których ustanowiłeś nad nami za nasze grzechy, oni władają nad naszymi ciałami i nad naszym bydłem według swojego upodobania. Przeto jesteśmy w wielkim ucisku.